A new way.

Een droge nacht beloofde het te worden, maar een eenzaam figuur slenterde over het land langs de stroom van Corvinus. Een paar dagen geleden was ze haar ouderlijk huis ontvlucht tijdens een aanval van een pas gebeten vampier die niet uit haar dorp kwam. Zijzelf en haar broer waren de enige overlevenden... nouja overlevende? Taylor was gebeten door de vampier, maar kon zich net op tijd los rukken om niet door bloedverlies overweldigt te worden. Haar ouders waren droog gezogen door het schepsel en verdween in de nacht, maar tijdens haar vlucht vond Taylor een dassenhol en kroop daarin en veranderde in een vampier, maar ze wist niet waar haar broer was gebleven. Ze hoopte dat hij nog mens en veilig was? Haar voeten deden pijn en ze was moe en hongerig. Dieren waren hier in overvloed, maar ze hunkerde naar iets anders. Het bloed van een mens? Haar ogen zochten tussen de bomen die naast de stroom stonden. Opeens hoorde ze het gelach van een kind en haar houding veranderde meteen. Het gelach van de kinderen werdt luider naar maten Taylor dichterbij kwam. Toen ze op zo'n 5 meter afstand verstopt achter een hoge bos doornige struiken zat hoorde ze iemand roepen en de kinderstemmen verdwenen. Stiekum gleurde Taylor naar de kinderen die richting hun ouders renden. Taylor maakten zich klaar om op te springen en aan te vallen. Ze zag niet dat ze een van haar eigen herinniringen zag. Met een grote sprong kwam Taylor achter de struiken vandaan en landen naast het denkbeeldige jongetje. Ze greep hem vast en beet in de hals. Een oorverdovende gil galmde door het gebied, maar het was niet de gil van een mensenkind maar die van een wild zwijn! Door de honder was Taylor gaan Hallucineren, maar het zwijn gaf haar wat ze nodig had, BLOED! Opeens hoore ze een paar lichte voetstappen die niet van een mens, weerwolf nog die van en Whereprey konden zijn. Met een ruk schoot haar hoofd omhoog en ze liet het zwijn halfdood op de grond vallen. Haar houding was die van een opgejaagd dier die nergens naar toe kon om zich daar veilig te kunnen verbergen. De mond van Taylor droop nog van het bloed en die opende ze met een dreigend gesis. Het was haar manier om iemand te laten weten dat ze geen gezeldschap wilde hebben en al helemaal niet wanneer ze honger had of aan het eten was! Een Silhouet kwam de hoek om en Taylor nam een nog dreigendere houding aan. Ze stapte over haar pas gedoden prooi heen en keek de andere met haar bloed rode ogen aan. 'Laat me met rust!'siste Taylor, waarna ze nog een stap naar voren deed om haar woorden kracht bij te zetten!