An Almost Empty Camp.

Onderwerp: An Almost Empty Camp. vr sep 24, 2010 6:57 pm

Met een konijn, aan zijn oren, losjes tussen zijn hand geklemd liep Ralf rustig door het bos. De metaalachtige smaak in zijn mond was hem bekend, maar alsnog was het niet fijn. Met de rug van zijn hand veegde hij het bloed rondom zijn mond weg. Er kleurde een rode streep op zijn hand. Kalm keek hij ernaar. Dat was het voordeel van ook in een mens te kunnen veranderen, je kon gewoon je mond schoonvegen in plaats van likken. De geur van bloed, en net zo goed ook de smaak ervan, begon de jonge man de keel uit te hangen. Hij had een paar dagen zelfs gekokhalsd. Misschien ging zijn gezondheid wel gewoon achteruit… Maar daar had hij te weinig symptomen voor, dus streepte hij gedachte een soort van door in zijn hoofd. Misschien was hij wel toe om weer eens eventjes dingen normaal te gaan doen als een mens… Hij was allang niet meer onder de normale mensen geweest, dadelijk zou hij pleinvrees krijgen. De adolescent hapte eventjes peinzend een keer naar adem, waarom dacht hij überhaupt aan dit soort dingen? Hij was een werewolf, hij hoorde zich te verbergen voor de mensen niet naar hun gezelschap te verlangen. Misschien ben ik eigenlijk wel een werehond… Het was een vage gedachte, maar honden hielden van de gezelschap van mensen… Nee, hij was overduidelijk een wolf zover hij wist.
Eenmaal aangekomen in het kamp gooide hij nonchalant het konijn op de hoop om vervolgens buiten te gaan zitten. Hij was gewoon op een willekeurige plek gaan zitten. Hij had zijn knieën omhoog gericht en zijn bovenarmen erop gelegd. Met zijn groen oranje ogen bekeek hij het kamp eventjes. Het was er erg leeg… Er waren dus blijkbaar minder werewolven dan hij had gedacht, misschien omdat de meeste vermoord of verjaagd waren.

Onderwerp: Re: An Almost Empty Camp. vr sep 24, 2010 7:09 pm

Seth

Seth zat met een mes aan een tak te snijden en maakte een scherpe punt en zette hem toen tegen een boom. Het was een rottijd. De N.C.S. was begonnen met jagen en dat was idioot, 2 Nightpack weerwolven dood. Hij wist zeker dat de gevangene nu al dood was. Hij keek naar zijn linkerhand en stond op. Hij veranderde in een Lycan en zijn gehemelte spleet open en groeide en voegde zich even later weer aan elkaar, ZIjn tanden maakte ruimte voor grotere en scherpere slagtanden. Zijn handen scheurden open en werden groter en er verscheen een vacht. Zijn nagels werden hard en langer. Hij liep even verder richting de rest en zag dat Ralf er weer was. Hij maakte een zwaar gorgelend geluid en zei toen "Ralf, al terug van de jacht. heb je soms een teken gezien van gevaar vampieren of N.C.S." Seth vroeg het want hij verveelde zich nogal misschien dat gevaar hem een adrenaline gevoel zou geven en dat hij zich niet meer zou vervelen. Hij veranderde verder en werd een wolf. Hij keek naar zijn staart die vanuit zijn rug was gegroeid. Hij keek naar Ralf en wachtte op antwoord. Hij had geen idee wat hij nu zou moeten doen.

Onderwerp: Re: An Almost Empty Camp. vr sep 24, 2010 7:20 pm

Een nogal zachte windvlaag zorgde ervoor dat Ralf zijn vest dicht ritste. Zonder zijn vacht kreeg hij het altijd sneller koud, maar hij weigerde om weer een wolf te worden. Hij had niet echt het gevoel dat het enig verschil zou worden… En als mens had je duimen en men zei dat dat altijd handiger was. Een zwaar gorgelend geluid deed hem opkijken. Het was Seth. ’Ralf, al terug van de jacht? Heb je soms een teken gezien van gevaar of N.C.S?’ vroeg deze. Kalm knikte de jonge man waarna hij de ogen kruiste van zijn mede packlid. ’Er viel niet veel te jagen,’ gaf hij op een vaste stem toe. ’En nee, ik heb geen tekenen van enige bedreigende factoren waargenomen tijdens mijn jacht,’ meldde hij met een nog steeds vaste stem. Hij wendde zijn blik af en keek omhoog. Hij zuchtte zachtjes waarna hij opstond. Rustig zag hij aan hoe Seth veranderde in een wolf. De meeste mensen zouden dit een eng gezicht vinden, maar voor Ralf was het normaal. ’Zeg Seth, als je tijd hebt, kun je dan samen met mij een schijngevecht doen? Ik heb behoefte aan wat training en afleiding,’ vroeg hij kalm. Hij had al wolven oren gekregen en een staart, die rustig heen en weer zwaaide. Maar hij zou wachten met volledig transformeren tot dit nodig was. Per slot van rekening zou hij dan weer helemaal uit zijn kleren moeten kruipen als wolf. En stel dat Seth zijn verzoek zou weigeren, dan zou hij zich weer helemaal moeten aankleden. Tijd weggooien aan dat soort dingen was vrijwel onnodig, maar hij hield er niet zo van om zonder kleren rond te lopen in zijn menselijke vorm… Dat was nog kouder.

Onderwerp: Re: An Almost Empty Camp. vr sep 24, 2010 7:28 pm

Seth

’Zeg Seth, als je tijd hebt, kun je dan samen met mij een schijngevecht doen? Ik heb behoefte aan wat training en afleiding,´ vroeg ralf. Seth keek hem aan en vervormde weer tot een Lycan. "Ik heb wel behoefte aan een schijngevecht" Seth was nu een Lycan geworden hij hield niet van vechten als een wolf maar als Lycan wel. Wolf deed hij alleen wanneer hij aan het jagen was of moest rennen. Hij Liep een stukje verder en grijnsde toen naar Ralf en knikte. Hij had wel zin in een gevecht, wat zou Ralf worden Lycan of weerwolf. Seth haalde zwaar adem door de verandering van de londen na een paar minuten zou eht over zijn. Seth zette zijn klauwen tegen de grond en stond klaar om te verdediggen of aan te vallen. ZIjn borst ging rustig op en neer. Het was best een gek gezicht. Een Lycan in een aan rafelen gescheurde spijkerbroek. Als je niet naar het uiterlijk zou kijken had je kunnen lachen maar met een Lycan is geen humor. Door zijn vacht zag je de plek waar hij was gebeten. Hij had een grote beet afdruk op zijn zij. Alleen de weerwolf die hem beet was snel doodgegaan. Seth had hem overreden en het beest had hem in zijn laatste adem gebeten.

Onderwerp: Re: An Almost Empty Camp. vr sep 24, 2010 7:42 pm

Rustig keek Ralf hoe dat Seth weer een Lycan werd. ’Ik heb wel behoefte aan een schijngevecht.’ Het enige wat Ralf nog in zijn menselijke vorm deed was een knikje geven. Instinctief liet hij zich op zijn handen vallen. Het bloed begon snel door zijn aderen te stromen en zijn hart hamerde in zijn borstkas. Het deed altijd pijn als hij veranderde, maar steeds minder. Ineens werd alles donker. Zijn kleren… Zoals gewoonlijk moest hij zich er weer uitwurmen. Hij pakte ze in zijn mond en gooide ze op een hoopje ergens neer, zodat hij ze dadelijk weer aan kon doen. Alles was weer ritmisch geworden. Zijn hart klopte ritmisch, zijn ademhaling was ritmisch en zijn stappen ook. Lenig draaide de oranje wolf zich om. Seth stond al in zijn gevechtshouding, die hij ook uitstekend kon gebruiken om andere aanvallen af te weren. Ralf had niet vaak met Seth gevochten, dus het zou nog eventjes duren voordat hij het ritme van zijn aanvallen wist en al zeker zijn zwakke plekken. Onderzoekend liep Ralf kalm een rondje om hem heen. Zijn ontblootte nagels fonkelden in het felle zonlicht en zijn ogen straalde uiterste concentratie en rust uit. Waar te beginnen… Seth wachtte duidelijk af, dus hij moest de eerste zet gaan doen, wat hij haatte. Kalm hapte hij een keer naar adem, ach… Het was een vriendschappelijk gevecht, dus hij hoefde niet per se te winnen. Bovendien had Seth al meer ervaring dan hem, dus zou hij zich niet hoeven schamen stel hij zou verliezen. Langzaam ontblootte hij zijn scherpe tanden. Snel schoot hij naar links, waarna hij zich hard afzette en zijn bek opende, proberend zijn tanden in Seth zijn staart te zetten en hem tussen zijn kaken te klemmen.

Onderwerp: Re: An Almost Empty Camp. vr sep 24, 2010 11:55 pm

Seth

Seth keek naar wat Ralf zou doen, snel schoot Ralf naar links, waarna hij zich hard afzette en zijn bek opende, proberend zijn tanden in Seth zijn staart te zetten en hem tussen zijn kaken te klemmen.Seth sprong weg met zijn grote Lycan achterpoten voordat Ralf kon bijten. Seth haalde uit met zijn klauw naar Ralf´s flank zonder het open te halen. Seth zag zijn kans en sprong naar een boom en klom erin. Ondertussen kreeg hij een paar wonden maar door hun speciale ´gave´ herstelden ze snel en de wonden gingen weer dicht. Seth zag het niet hoe maar hij gleed onderuit en slaakte een kreet van verwarring maar veranderde zich terwijl hij op de grond lag in een wolf. ZIjn gehemelte ging verder en versmolt weer zijn staart groeide verder en boog weer normaal. Seth gromde niet vijandig. Hij keek naar Ralf wat zou die doen. Hij staarde nu waren ze beide wolf. Dus waren ze ongeveer gelijk op niveau van kracht en snelheid. Seth keek naar een van zijn wonden die minder snel genezen was en waar nog bloed vandaan kwam. Hij negeerde het en voelde het genezen. Dat was het voordeel van hun ras ze waren niet te doden tenzij je ze doormidden zou hakken of de kogels van een geweer niet verwijderd werden of gewoon wanneer je een slagwapen erin stak maar niet wegtrok. Het leven van een Weerwolf was zwaar maar hun genezende lichaam hielp mee.

Onderwerp: Re: An Almost Empty Camp. di sep 28, 2010 1:40 pm

Ralf zijn tanden kwamen hard op elkaar, wat best pijn deed. Wel had hij het verwacht, maar toch. Toen hij iets op zijn flank voelde sprong hij instinctief naar achter met ontblootte tanden. Het was Seth maar, die naar hem had uitgehaald. De rode wolf wou zich net voorbereiden om een volgende aanval, maar Seth was hem voor door in een boom te klimmen. Met ogen tot spleetjes geknepen keek Ralf ernaar. Hij zou hem niet achterna gaan, dat zou gewoon stom zijn. Wel zou hij iets anders kunnen doen. Op volle vaart rende hij op de boom af en beukte hij er tegenop met zijn flank, hopend dat Seth zijn evenwicht zou verliezen en uit de boom zou vallen. Hij hoorde een kreet, maar niet van pijn, eerder van schrik. Met een ruk draaide hij hoofd en zag hij hoe Seth uit de boom viel. Zijn lippen krulde zich tot een voldane glimlach, eindelijk begon hij de troeven een beetje in handen te krijgen. Met zijn amberkleurige ogen strak op Seth gericht zag hij hoe die veranderde in een wolf. Er klonk een grom, maar niet vijandig. Ralf liet een diep laag en een tikje uitdagend gromgeluid horen achteruit zijn keel. Wel wachtte hij eventjes tot de wonden van Seth voldoende genezen waren, hij was tenslotte zijn vriend en mede packlid. Als hij nou een vijand was geweest had Ralf natuurlijk meteen toegeslagen nu hij een kans had. Met een kalme blik bekeek hij hem en ontmoette uiteindelijk zijn ogen. Hij staarde hem aan. Ralf hapte eventjes naar adem, hij haatte het als iemand naar hem staarde… Hij voelde zich dan zo bekeken en wat als ze een zwakke plek bij hem zouden vinden? Nauwelijks merkbaar schudde hij kop, proberend de gedachte weg te vagen. Hij keek weer op, hij kon weer verder. Seth zijn wonden waren nu voldoende genezen. Hij zwaaide met zijn staart en voelde de schors van de boom. Hij slaakte een zucht en rende toen op Seth af. Hij opende zijn bek en sprong op hem af. Maar in plaats van hem te bijten sprong hij over hem heen. Zodra zijn pootkussentjes de grond raakte draaide hij zich om en bukte. Zijn bek opnieuw schoot hij naar boven, proberend Seth zijn nek beet te kunnen pakken.

- Ghehe, Sorry. Was Enternal een klein beetje vergeten, plus ik moest eventjes overschakelen naar Ralf zijn karakter DX... Waar ik alsnog in faalde (; -