Luna,s moment

Onderwerp: Luna,s moment wo sep 29, 2010 3:53 pm

Luna liep door de heuvels. het was nacht roet nacht. je hoorde alleen het geritsel van de bladeren in de wind en ze voelde de de wind door haar lange witte haren strijken. Luna liep stap voort zo bewoog ze door het bebosde gebied van de heuvels en keek rustgevend om haar heen. ze was in haar mensen vorm en wist dat er hier en daar een beestje rondliep als haar mensen vorm was ze altijd aardig en rustig. Ze zag een eekhoorn hij sprong van tak tot tak met een nootje in zijn handjes Luna lied een laag fluitje horen het was zacht maar de eekhoorn had het opgemerkt. hij keek op, en met zijn spitse nieuwsgierige snuitje keek hij Luna,s kant op ze stak haar hand uit naar de tak waar hij opzat.De eekhoorn kwam langzaam, kalm en voorzichtig op haar af angstig maar ook een drang het knaagdiertje en liep rustig op haar hand en Luna haalde haar hand voor zich en streelde het kopje van het schuchtere wezentje het beestje leek het behaaglijk te vinden en sloot schattig zijn oogjes. Luna zette hem weer terug op zijn plek en keek hem na tot hij in een holletje verdween in de boom. ze moest grinneken en sloot haar ogen en keek weer ze was een met de natuur. Luna liep verder en zag een grote rots even stond ze stil en sloot haar ogen weer even maar dit moment anders toen ze haar ogen open deed had ze helder blauwe ogen en veranderde in een prachtige wonderschone maanlicht kleurige wolf. Ze liep de rots op en huilde het lied van de maan ;''; Moet ik nog verzinnen ik zal er later aan beginnen;;'';;
Moonshade straalde inhet heldere maanlicht en liet de wereld aan haar voorbijgaan opeens hoorde ze iets achter haar en ze keek om...

Onderwerp: Re: Luna,s moment wo sep 29, 2010 4:06 pm

Zijn groen oranje ogen stonden rustig, maar toch ook ernstig. Luna, waarom breng je jezelf in problemen? De gedachte klonk geïrriteerd in zijn hoofd. Diep snoof Ralf nog een keer de lucht in. Er was geen twijfel mogelijk, het was de geur van Luna, die rechtstreeks naar het Sinisterpack gebied ging. Hij ritste zijn vest dicht en versnelde zijn pas. Hij moest haar vinden voordat een Sinisterpacklid haar zou vinden. Dadelijk zou ze gewond raken en dan zou hij zich weer schuldig gaan voelen omdat hij het had kunnen voorkomen. De gedachte was vaag, maar het was enkel en alleen omdat ze een mede clanlid was. Hij kon zich nu niet tot een wolf transformeren, waar moest hij zijn kleren laten? Omdat hij in zijn mensenvorm was duurde het een tijdje voordat hij het geluid van gehuil opmerkte. Het was een lied. Een lied dat hij vaagjes kende, hij had het vaker gehoord… Soms als hij Luna moest gaan halen. Luna… Met een ruk draaide hij zijn hoofd naar de plek waar het vandaan kwam, ze moest daar zijn. Snel sprintte hij ernaar toe. Langzaam kwam hij tot stilstand en zag hij de witte wolf staan op een rots staan. Ze is nu Moonshade… Bij de gedachte slaakte hij een zucht, dan kon het nog wel een tijdje duren voor hij haar kon overhalen hier weg te gaan. ’Moonshade, wat doe je hier?’ vroeg hij op een kalme toon terwijl hij dichter naar haar toe liep. Ze had hem allang gezien, maar ze zou hem toch niets doen. Ze waren van dezelfde pack. ’We moeten hier niet zijn, dat weet je. Het is beter als we hier zo snel mogelijk weggaan,’ verklaarde hij gelijk de ernst van de situatie. Hij had nog steeds een rustige uitdrukking, maar dat was gewoonlijk voor hem. Zelfs als ze nu aangevallen zouden worden zou hij nog rustig zijn, zo was hij gewoon.

Onderwerp: Re: Luna,s moment wo sep 29, 2010 4:22 pm

moonshade keek om en zag ralf staan in zijn mensen gedaante ze liep naar hem toe nu ze in haar wolven gedaante was was ze twee keer zo groot als hem ze keek naar hem met haar helder blouwe ogen '' waarom ik ben geen klein kind meer ik kan heus wel voor mezelf zorgen ik ben 18! jij 19 wat heeft het voor verschil phhfff!! oke al goed ze liep de bosjes in en pakte haar kleren en veranderde weer in een mens onderstussen mokte ze toen ze trug kwam stond ze weer voor hem en keek hem nieuwsgierig aan en ze vroeg '' waarom maak jij je eigenlijk zorge om mij? ach wat het zal ook wel en ze liep langs hem heen,'' komop dan dan gaan we naar ons eigen gebied we gaan een stukje wandelen ga je mee ze knipperde met haar ogen en ging hem voor.

_- (ik heet hier luna dus je kunt me er hier ook zo noemen miyu is mijn account naam)

Onderwerp: Re: Luna,s moment wo sep 29, 2010 4:40 pm

Moonshade liep op Ralf af en keek hem aan met haar helder blauwe ogen. ’Waarom, ik ben geen klein kind meer. Ik kan heus wel voor mezelf zorgen, ik ben achttien! Jij negentien, wat heeft het voor verschil! Oké, al goed.’ Ralf keek kalm toe hoe ze het struikgewas inliep. Hij had eigenlijk een nog fellere reactie verwacht, maar alsnog was dit ook wel fel. Maar ze kon er niet echt iets aan doen, zo was ze nou eenmaal als Moonshade, wat wel goed van pas kwam in gevechten. Ralf keek op toen hij haar weer tevoorschijn zag komen. Ze had een nogal nieuwsgierige glim in haar ogen. ’Waarom maak jij je eigenlijk zorgen om mij?’ vroeg ze. Ralf wou zijn mond alweer open trekken om een antwoord te geven, maar Luna was haar voor. ’Ach, wat het zal ook wel.’ Ze liep langs hem. Het kwam als een soort van opluchting dat hij geen antwoord hoefde te geven, want om eerlijk te zijn had hij geen goede. Het was vrij instinctief gegaan, hij rook haar geur dicht bij Sinisterpack gebied en was er dus op afgegaan. ’Kom op dan, dan gaan we naar ons eigen gebied. We gaan een stukje wandelen, ga je mee?’ Kalm knikte de jongen. Luna knipperde nogal veel met haar ogen voor een ogenblik, misschien had ze wel iets in haar ogen of zo. Ze ging hem voor naar hun eigen gebied. Hij hapte een keer naar adem en volgde haar toen, omdat hij groter was kon hij dus ook grotere passen maken, waardoor hij al snel naast haar liep. Rustig stopte hij zijn handen in zijn zakken. ’Waarom was je eigenlijk op Sinisterpack gebied gegaan?’ vroeg hij met zijn blik op oneindig gericht.

- Whoops, sorry. Heb het verandert. Ben alleen gewend dat Username de naam is van je karakter XD... Shame on me.
Oh trouwens, Moonshade kan niet groter zijn dan Ralf als hij mens is...
Want een wolf groter dan 1.86 is wel erg ongeloofwaardig,
Heb al geluk dat Quieteyes 0.86 mag zijn... -

- Falco hier, weerwolven zijn groter dan normale wolven. Deze weerwolven halen de 1.60. Lycans zijn rond de 1.85 en soms 2.00

Onderwerp: Re: Luna,s moment wo sep 29, 2010 5:10 pm

Luna keek naar achter Ralf kwam achter haar aan en ze keek hem aan ze liepen samen verder Luna had haar handen in de zakken van haar mantel de mantel was zwart en reikte net niet aan de grond onder de mantel had ze een mooi zwart shirt met wolven erop en een zwarte spijkerbroek het waren haar lievenlings kleren ze voelde haar er in thuis al had ze niet altijd haar mantel aan ze had ook een leren soepel jek voor in de zomer het was nu herfst tenminste net herfst de bladeren begonnen hier en daar al van de bomen af te vallen waardoor je het maanlicht door de takken in het bos zag schijnen Ralf vroeg aan Luna '' waarom was je eigenlijk op het Sinisterpack gebied gegaan? waar luna op antwoorde met een blik in de duister '' ik weet het niet ik wilde wel weer eens wat anders zien van het woud, ik zelf vond het geen probleem ik ben er geen tegen gekomen''
ondertussen waren ze op het nightpack gebied aangekomen maar ze liep niet richting het kamp ze had nog even geen zin om er heen te gaan ze gingen zo wel.

Onderwerp: Re: Luna,s moment wo sep 29, 2010 5:28 pm

Luna had haar blik op het oneindige duister gericht. ’Ik weet niet, ik wilde wel weer eens wat anders zien van het woud, ik zelf vond het geen probleem. Ik ben er geen tegengekomen.’ Ralf zweeg een tijdje, waarna hij een keer naar adem hapte en zijn mond open trok. ’Aan je geurspoor te ruiken was je er ook nog niet zo lang, je hebt geluk gehad.’ Zijn stem was nog steeds rustig. Maar vanbinnen voelde hij zich een kruising tussen rustig en geërgerd. Ze waren al een tijdje weer op eigen gebied, en dat zorgde ervoor dat Ralf zich al wat beter voelde. Maar alsnog vond hij het riskante gedrag van Luna nogal storend. Ze was een medepack lid, en hij moest dus een soort van voor haar zorgen. En die last drukte nog meer op zijn schouders omdat hij ouder was. Opeens keek hij nogal zoekend om zich heen. ’Luna?...’ zijn stem was zachtjes. ’Waarom lopen we verkeerd?’ vroeg hij op een kalme toon. Het had hem een tijdje geduurd voordat hij het doorhad, omdat hij een beetje in zijn gedachtes verzonken was, wat hij eigenlijk te vaak deed. Afwachtend bleef hij stilstaan, wachtend op haar verklaring hiervoor. Hij keek haar rustig aan en had een kalme houding, zoals altijd.

» Luna ~ Nightpack