Old home

Het krakkemikkige oude huis kon ieder moment instorten. May zuchtte en drukte haar zonnebril terug op haar neus. Kon ze maar ergens anders naartoe. Ergens waar ze niet bang hoefde te zijn dat alles op haar hoofd zou vallen als ze sliep. Het zou alles wel makkelijker maken.. dan was ze weer bij haar familie.. May schudde haar hoofd om de gedachte kwijt te raken en streek haar haren naar achteren. Zo mocht ze niet denken! Ze moest wraak nemen. Wraak op alle wezens die haar haar familie hadden afgenomen, haar leven en haar thuis. Er was slechts haat voor teruggekomen. En dat zouden ze weten ook. De nacht zou spoedig vallen. Dan wist ze niet of ze veilig was. Wanneer eigenlijk wel? Was er eigenlijk wel een veilige plaats op deze vervloekte plaats? May duwde even tegen een wand, die onheilspellend kraakte. Dit kraakpand.. ze wilde er weg. Maar ja, naar de vampiers of de weerwolven gaan was geen goed idee. Ze wilde mens blijven en wraak nemen. Mens blijven en zichzelf blijven. Geen vervormd monster worden, dat stond niet op haar verlanglijstje. In Stoneville sliep bijna iedereen nu wel. Niemand was zo dom om over straat te lopen op dit tijdstip, alleen een paar dronken jongeren misschien. En May. Ze kon het niet laten het lot uit te dagen; ze moest zien of er wezens door de straten slopen rond dit uur. Slapen deed ze tegenwoordig toch niet meer. De angst was allang weg. Ze ging naar buiten en leunde tegen het kraakpand aan. Niet dat ze verwachtte ook maar iemand te zien..l