Rebellion

Taylor kwam klem te zitten nadat Lucius zei dat het uit was en tilde haar geheel op, waarna hij in haar gezicht brulde. Toen ze los gelaten was ging ze zitten en hijgde lichterlijk, maar ze hielt haar blik op de leider gericht. "goed gedaan, jij kan tenminste vechten." zei Lucius en hij veegde het bloed weg en maakte het harnas los waarna hij op het rotsblok ging zitten en in zijn menselijke vorm veranderde. taylor stond weer op en luisterde terwijl ze haar wapens weer pakte. Eentje ervan zat goed vast in de grond en ze moest echt haar best doen om het los te trekken. Daarna veegde ze de zwaarden schoon en liep richting Lucius en hoorde dat er problemen waren. Toen hij uit gesproken was ging taylor voor hem staan en keek Lucius even met pretlichtjes aan. 'Je kunt niet zeggen dat je een watje bent. Taylor is mijn naam en ik vecht wanneer ik zin heb, waar dan ook tegen wie dan ook.' zei taylor en kruisde haar armen over elkaar. ze keek even naar zijn bedenkelijke gezicht en ze wachten geduldig op zijn antwoord. taylor vond zelf dat ze samen goed gevochten hadden, maar het echte gevecht moest nog komen die tegen de vampiers !

Lucius

'Je kunt niet zeggen dat je een watje bent. Taylor is mijn naam en ik vecht wanneer ik zin heb, waar dan ook tegen wie dan ook.' zei taylor. Lucius keek haar aan en zei "Oke, nou Taylor ik ben Lucius, ik denk dat ik de volgende leider zal moeten worden." Lucius keek naar Taylor en toen weer naar de zaal. "Taylor, kijk of er wat anderen zijn die goed kunnen vechten, ik moet een paar anderen spreken." Lucius keek naar de zaal en maakte een gebaar enkele Wherepyre´s stroomden naar hem toe en gingen een kamer in. Hijzelf volgde als laatste. Hij keek naar de anderen. "Savannah, Lich, Plaque, Wolfwing, Steven, Silverclaw. Jullie 6 zijn al lange tijd ondermij en ik zeg het tegen jullie, Onze leider is dood. Ik neem zowel op het voorfront als de voorhoede de wapens op dat betekent dat in de strijd een van jullie bevelen moet geven aan de achterhoede. Ik heb even nagedacht, Plaque jij krijgd die taak, we zullen je missen in de strijd maar jij moet in de lucht de rest in leven houden." Een paar knikten of zwegen. Toen verlieten 5 van de 6 de kamer. ´Lucius.... ik wil niet dat Bjorn meevecht. Hij is nog maar een kind.´ sprak Savannah. "Logisch hij is je zoon, het is zijn keuze en een bevel, hij vecht mee." sprak Lucius geirriteerd. Hij wou weglopen maar zijn pols werd vastgegrepen. Savannah keek fel naar hem en gaf hem toen een omhelzing "Alsjeblieft, haal hem hier weg, ik hou van je. Haal hem weg." Lucius lachte en zei "We weten beide dat je dat niet meent alsnog, ik ben niet geintreseerd. Hij veegde haar opzij met zijn vleugels en liep naar buiten. De deur bleef dicht. Ze zat weer boos te mokken.

Lucius zei dat Taylor even moest opletten of er andere Wherepyre's waren die goed konden vechten? Daarna liep hij weg met een paar andere Wherepyre's. Taylor zakte op de rotsblok waar Lucius net nog op zat. Ze keek toe hoewel haar handen jeukte. Ze had het liefste nog langer gevochten, maar ze bleef rustig zitten en letten goed op of er andere waren die het gevecht beheerste tegen over diegene die tegenover hem of haar stonden. Er waren verschillende die goed bezich waren, maar na een tijdje verslapte hun greep op het wapen. Taylor kon het niet langer aanzien en sprong van haar zitplek en liep naar hen toe, waarna ze verschillende instucties gaf hoe ze het beste hun wapen vast konden houden of een aanval konden doen of blokken. Kennelijk duurde het gesprek niet lang of dat leek maar zo, want Taylor zag hoe de Wherepyre's die Lucius had willen spreken kwamen al snel weer naar buiten. 'Nee je moet het zwaard zo houden dit ding moet je met twee handen vast houden!' zei Taylor voor de zoveelste keer en ze liep verder. Nu kwam Lucius zelf naar buiten en Taylor liep weer naar het rotsblok en keek toe hoe de Wherepyre's weer door gingen met oefenen.