killing people 2

'grace? grace?' riep daphne toen ze in het kasteel aan kwam. Ze pakte een zak en stopen het lijk erin. 'grace grace' riep ze nog een keer ze nam de zak mee en ze liep naar de training's zaal 'grace?' riep ze. Grace was daar niet zag daphne duas liep ze met de zak naar de wapenkamer 'grace? grace?' riep ze nog een keer 'grace!' haar stem galmde door de wapen kamer 'grace ik heb een kado' riep ze

het eerste deel staat bij het dorp

Vincent had alles gezien bij het drop en was haar gevolg naar het kasteel waar ze waarschijnlijk woonde. Ze zocht naar ene Grace wie mag dat nou weer zijn dacht hij, hij was via een de muur omhoog geklommen en zo ongezien het kasteel binnen gegaan. Vincent sloop voorzichtig verder, met zijn geladen M4. Het zou hier waarschijnlijke stikt het hier van de vampiers, maar hij had wel wat dingen om ze op afstand te houden. Maar deze kwam hier niet mee weg ongestraft mensen doden alsof het niks is. Al snel had hij haar weer gevonden, ze stond in een wapenkamer. Vincent stapte de kamer binnen en zei sarcastisch. ‘Als je honger heb kan je ook gewoon naar de burger king of gewoon wat brood smeren.’

‘Als je honger heb kan je ook gewoon naar de burger king of gewoon wat brood smeren.’ zei een mens daphne had al lang gemerkt dat er iemand in het kasteel was en haar volgde toen ze in de wapen kamer kwam pakte ze een zweep 'jij mischien maar ik niet' zei daphne. Ze gooide het eind van de zweep naar achter en pakte al zijn wapens af ze wist waar alles zat dat kon ze merken ze gooide het achter zich ze pakte de man bij zijn nek en gooide hem naar achter daphne deed gouw de deur van de wapen kamer op slot 'wat doe jij hier' vroeg daphne en bond de man vast

(je weet dat ik je nu een vampier kan maken)

(Daphne zonder toestemming mag dat niet. )

Grace liep net in de buurt van de wapenkamer, toen ze opeens Daphne's stem hoorde. 'Grace! Grace! Ik heb een cadeau!' Grace trok een wenkbrauw op. Een cadeau? Nou ja, misschien was het een grapje.. Langzaam liep Grace naar de wapenkamer, maar stond snel stil toen een jongen de kamer inliep. 'Als je honger hebt, kan je ook gewoon naar de Burger King gaan,' zei hij sarcastisch. Grace keek vreemd. Was Daphne het dorp weer in geweest? Plotseling werd de man weggetrokken van waar hij stond en knalde de deur dicht. 'Wat doe jij hier?' klonk er gedempt. Grace voelde even aan de deur, maar die zat op slot. Eigenlijk had ze er helemaal geen zin in om deze jongen te laten sterven, maar hij was haar kasteel binnengedrongen. Dit zou niet met moord afgehandeld moeten worden; hij moest gewoon worden gestraft. Met een zucht klopte Grace op de deur. 'Daphne? Ben jij daar? Doe de deur open, alsjeblieft.'

Voordat Daphne hem van al zijn wapens kon ontdoen, schoot hij haar met zijn desert eagle die geladen was met UV kogels, in haar arm en been. ze trok hem bij zijn nek op de grond, waardoor hij ook zijn eagle op de grond liet vallen. Ze deed de deur op slot en wou Vincent vastbinden, maar daar kreeg ze de kans niet voor. Vincent sloeg met zijn vuist haar vol op in haar gezicht, en tilde met zijn voeten de Vampier van zich af.
En stond snel weer op, 'wat doe jij hier' had ze nog gezegt voordat ze zijn vuist in haar gezicht voelde.
Snel pakte hij zijn M4 weer en zei; 'Nog een beweging en je kan een lading UV kogesl verwachten. En wat ik hier doe ga je niks aan, laten we het er even op houden. Dat ik aan het rond neuzen was.' Vincent keek haar fel aan en schopte de zweep van haar weg.

Ik vind dit een beetje god play of ligt het aan mij ??

(dat was Godplay, maar dat van haar was dat ook. Vanaf nu kan je procenten krijgen van Godplay)

Grace graaide naar haar sleutel, in een van haar vele zakken. Ze besloot even niets te zeggen, aan de geluiden te horen was het hier niet echt vriendschappelijk. Grace diepte de sleutel op, en stak hem in het slot. Het was niet te horen dat hij open ging. De bijl aan haar heup zwaaide vervaarlijk heen en weer, en de deur werd met kracht open geduwd. Daphne was toegetakeld, en naast haar stond een jonge man, met een M4. Niet erg professioneel, leek het wel. Grace was hier helemaal niet blij mee. 'Jij stopt nu met schieten, en legt mij uit wat je hier doet.' Grace haar stem was zacht, maar klonk dodelijk. 'Ik ben Grace, de leidster van de Deathdealer's, en jij hebt niet het recht mijn kasteel te betreden zonder mijn toestemming of een uitzonderlijk goede reden.'

Ineens ging de deur weer open en stond er een vrouw voor de opening met zwart haar. naast haar zat een bijl die gevaarlijk heen en weer ging. Ze leek alles behalve blij, Vincent keek van Daphne naar de ander vrouw die met een zachte stem begon te praten maar ook dodelijke klonk. 'Jij stopt nu met schieten, en legt mij uit wat je hier doet.' Vincent keek weer naar de vrouw in de deur opening, en haalde even zijn schouders op. Hij had zichzelf alleen nog meer wat verdedigd en die ging verder. 'Ik ben Grace, de leidster van de Deathdealer's, en jij hebt niet het recht mijn kasteel te betreden zonder mijn toestemming of een uitzonderlijk goede reden.' Helaas had hij geen van de twee, dus zo zag de leder er uit. 'Helaas heb ik geen van die twee redenen, Ik was haar gevolg van uit het dorp.' Zijn blik ging weer naar Daphne hij wou haar nog een trap verkopen.

De jongeling keek nog even naar Daphne, boos en wraakzuchtig. 'Helaas heb ik geen van die twee redenen. Ik was haar gevolgd van uit het dorp.' Grace zuchtte. Waarom moest het zo moeilijk zijn? 'Dan weet je dat ik je zal moeten straffen om mijn wetten te handhaven. Maar omdat je het deed voor de welzijn van je eigen volk, wat ik zelf ook als hoogste inschat, mag je kiezen.' Grace was geen fan van zomaar mensen vermoorden; het viel altijd wel op als er iemand verdween. 'Of je vecht met mij in een duel, zonder wapens, maar op spierkracht,' begon Grace, die er met haar tengere en smalle gestalte niet uitzag als een leider. 'Of je laat Daphne tegen je vechten, zonder wapens natuurlijk, want geweren zijn niet echt eerlijk.'

Garce zuchte en Vincent luisterde naar de woorden die ze uitsprak. 'Dan weet je dat ik je zal moeten straffen om mijn wetten te handhaven. Maar omdat je het deed voor de welzijn van je eigen volk, wat ik zelf ook als hoogste inschat, mag je kiezen.' Vincent snoof even, het beveil hem totaal niet, maar ging er nog even niet op in. 'Of je vecht met mij in een duel, zonder wapens, maar op spierkracht,' Ging ze verder, Vincent bekeek grace eens goed, ze was smale en tengere maar aan iemands uiterlijk kan je weingen zien of ze kunnen vechten het geeft alleen een indruk. 'Of je laat Daphne tegen je vechten, zonder wapens natuurlijk, want geweren zijn niet echt eerlijk.' Het idee alleen al om zonders wapen te vechten beveil hem al niet, kon je een vampier wel vertrouwen? Vincent zuchte, was er geen ander mogelijkheid hij bekeek de kamer. Hij zuchte nog eens en kwam toen maar toch tot een beslluit. Hij deed zijn rugzak af legde zijn M4 ernaast en legde zijn mes op zijn tas smane met zijn desert eagle. Wie zou hij nemen?, hij kiesde maar voor de leider. 'Oke, Grace dan kies ik voor jou.''

De jongen deed zijn rugzak af, legde zijn M4 ernaast en de rest van zijn wapens eindigde ernaast. 'Oke, Grace, dan kies ik jou.' Grace glimlachte lichtjes. 'Oké.' Ze hield zich aan haar afspraak en legde haar eigen wapens neer op de grond. Haar bijl, beretta's en messen. 'Ik houd me altijd aan mijn woord,..' Grace wist zijn naam niet. Hij wist de hare wel. Niet dat het zoveel uitmaakte. Grace veranderde iets van positie, zodat de deuropening niet meer aan haar rugzijde was. Je wist nooit of hij alleen was gekomen of niet. Daarna ontspande ze zich door diep in en uit te ademen, en keek de jongen aan. Met een lichte knik verklaarde ze het gevecht voor geopend.

Grace glimlachte op zijn antwoord en mompelde een, 'Oké.' ook zij ontwapende zich zoals de afspraak was.
'Ik houd me altijd aan mijn woord,..' Zei ze, natuurlij wist ze zijn naam nog niet eigelijk iets wat hij wou laten houden, maar Grace had zich ook netjes voorgesteld. 'Vincent.' Ze liep weg van de deur en ontspande zich door diep in en uit te ademen, Vincent keek recht in haar ogen en met een lichte knik verklaarde ze dat hij kon beginnen. Vincent ging in een verdedigde houding staan, hij wist niet zo goed wat hij moest verwachten van haar. Dus aanvallen zou niet de beste optie zijn, Vincent sloeg een paar keer richting haar gezicht om te zien, wat ze zou doen en maakte daarna snel een draaide beweging met zijn lichaam om haar een flinke trap in haar zij te geven. En met zijn rechter hand haalde Vincent weer uit richting haar gezicht. Meestal door de knal in het gezicht en de trap in de zij van het lichaam veilen de meeste tegenstanders wel op de grond.

daphne haar wonden ware genezen ze kon nu dus weer praten maar ze hield haar mond en keek naar het gevecht 'doe een turn trap grace' riep daphne naar grace ze keek grace werd geschopt door de indringer die vincent scheen te heten 'kom op grace!' riep ze. daphne keek naar grace. Daphne werd duizelig 'grace!' riep ze en daphne viel flouw

'Vincent,' zei de jongen, waarna hij onzeker in de verdedigingshouding ging staan. Grace wachtte, hij zag er sterk en gezond uit. Zij was gewoon snel, en sterk als de meeste vampieren. Wat ook wel te verwachten was. Toen kwam Vincent naar haar toe, sloeg naar haar gezicht. Grace hief afwerend één hand op, zijn voet schopte naar haar zij. Met haar andere hand greep ze in een reflex zijn been vast. Zijn volgende slag werd ook afgeweerd. Grace keek hem even aan, glimlachte en draaide flink aan zijn been. Daarna liet ze snel los, klaar om hem te slaan. Als hij om zou vallen, zou haar been hem pijnlijk in zijn maag kunnen raken. Daarna nog een paar schoppen en dergelijke, dan lagen sommige zwakke jongetjes wel op de grond. Grace moest zijn kracht eerst testen.

Grace afweerde iedere zet van hem, wat hij eigelijk ook wel verwacht had. Hij moest wat ander bedenken ze pakte hem bij zijn been. Grace glimachte en gaf er een draai aan. Vincent zetten snel zijn handen op de grond zodat hij niet op de grond zou vallen en snel sprong weer overhied. Grace was snel en lening en waarschijn een goed reactie vermoge. Vincent zou iets sneller moeten bewegen. Hij maakten een twee turn traps, en sloeg weer ricthing haar hoofd. Hij maakte daarna snel een lage trun trap zodat hij haar onderuit zou halen.

Hij haalde naar haar uit, nadat hij de draai gered had door zijn handen op de grond te planten. Grace was best onder de indruk; voor zijn uiterlijk was hij verbazend lenig. Twee turntraps, een klap richting haar hoofd. Ze dook, een derde Turntrap kwam laag. Maar haar benen werden niet onder haar uitgeslagen, ze bleef staan. Nu was het haar beurt. Grace sloeg met haar vuist richting zijn hoofd, maar zwenkte opeens af naar zijn maagstreek. Vlak daarna mikte ze met een lage trap op zijn schenen, met een tweede trap weer naar zijn maag. Als hij dubbel zou klappen zou er een klap tussen de schouderbladen volgen.

Ze ontweek de eerste drie aanvallen weer, en ze ging net niet onderruit door de lage turn trap. Ze bleef staan, ze haalde uit met haar vuist richting zijn hoofd en zwenkte opeens richting zijn maag nog net op tijd kon hij hem blokkeren. Grace haalde uit , met haar voet en trapte hem vol op tegen zij schenen, en met een tweede trap tegen zij maag. Vincent hapte naar adem en deed een paar stappen achteruit, hij had haar toch onderschat, ze was veel sterker en sneller dan hij had gedacht. Hij wankelde een beetje door de pijn in zijn scheenbeen, snel zette hij een nieuwe aanval in. Maar door de pijn in zijn scheenbeen kon hij niet zo snel meer bewegen. Vincent maakte een paar schijnbewegingen met zijn lichaam en haalde uit met zijn vuist naar haar maag en veranderde snel van richting naar het hoofd.

Vincent wankelde achteruit, zijn schenen deden waarschijnlijk zeer. Grace hield hem in de gaten, maar zag de vuistslag op haar hoofd niet aankomen. Zijn vuist raakte haar kaak, haar hoofd vloog achteruit. Maar in plaats van onderuit te gaan, tilde ze haar hoofd weer op en voelde even aan haar kaak. Er klonk wat gekraak toen ze het weer goed schoof, en haar wond begon weer te helen. 'Je leert snel, Vincent,' mompelde Grace. Haar volgende aanval was misschien wel te verwachten; dit kregen alle Deathdealer's als basisaanval. Of mensen dit kregen wist ze niet, maar dat kon haar ook niet zoveel schelen. Een frontale aanval, zonder schijnbewegingen of wat dan ook. Haar vuist richtte op zijn hoofd. Na die slag volgde met haar andere vuist een slag op zijn maag. Zodra ze hem genoeg geraakt had, zou ze proberen hem tegen de grond te krijgen.

Het had effect hij had haar geraakt bij haar kaak, ze ging helaas niet onderuit. Ze voelde even aan haar kaak en er klonk wat akelig gekraak die de rillingen bij hem omhoog haalde. 'Je leert snel, Vincent,' Mompelde Grace, als of ze niet geraakt was. Vincent slikte even en keek alleen maar fel voor zich uit. Ineens rende ze op he maf alsof ze hem gewoon omver wou lopen. Vincent zette zich scharp om de klap op te vangen, maar ze stopte valk voor hem. En haalde uit met haar vuist, hij kon die nog net ontweken maar de tweede vuiste raakte hem weer volop in zijn maag. Hij hapde weer naar adem, snel greep hij haar arm vast. Vincent trok Grace naar hem toe, en zou haar proberen over hem heen te gooien.

De jongen ontweek haar eerste klap, maar de tweede was weer raak. Hij greep haar arm. Grace wist dat ze die niet zomaar los kon trekken, dus liet ze hem haar over zich heen gooien. Zodra hij dat deed, draaide ze zodat ze op de grond terecht kwam met haar voeten. Snel trok ze haar arm los en week iets achteruit. Ze wilde Vincent gewoon een lesje leren en dan wegjagen. Daphne zou hem waarschijnlijk vermoord hebben. Ze kon er niet tegen als mensen haar versloegen. Opnieuw schopte Grace naar hem, nu hoog. Vlak na de schop sloeg ze drie keer snel achter elkaar. Haar voornaamste doel was nu hem op de grond te krijgen.

Vincent had niet verwacht dat ze zou land op haar voeten. Meteen trok ze haar arm weer los en deed een paar stappen naar achter, klaar om aan te vallen. Vincent voelde de twee klappen van de drie, een miste er nog maar net, een raakte hem weer in zijn maag en de ander in zijn gezicht, volop op zijn neus. Hij hoesten wat bloed op de grond en kwam me trillende knieën en handen op de grond terecht, hij voelde dat hij een ernstige bloed neus had. Waarschijnlijk was het bot in zijn neus ernstige verbrijzeld en beschadigd. Vincent keek wat versuft voor zich uit maar probeerde weer te gaan staan.

Grace zag triomfantelijk hoe twee van haar slagen doel raakten. Haar ene slag miste, haar tweede raakte zijn maag en de derde kwam vol op zijn neus. Vincent hoestte wat bloed op, en zakte naar de grond. Zijn neus bloedde ernstig. O, ja, mensen genazen niet direct na een aanval. Dat vergat ze steeds. Daarom waren ze per definitie makkelijker te verslaan. De jongen keek versuft, maar ondanks dat probeerde hij weer te gaan staan. Grace pakte zijn arm vast, niet om hem te slaan of aan te vallen, maar om hem niet om te laten vallen. 'Ik wil nu graag dat je je spullen pakt en weggaat. Hopelijk denk je nu twee keer na voor je terug komt.' Grace zweeg even, en bedacht wat ze eerder gezegd had. 'Behalve als je een goede reden hebt natuurlijk, Vincent.' Grace liep een stukje mee, als hij weer viel zou ze hem moeten doden of verzorgen. Van dat tweede was geen sprake, dus zou hij dan maar dood moeten. Net nu ze hem gespaard had. Grace hoopte dat hij weg zou gaan, en niet in een vreemde poging eer te herwinnen verder wilde vechten. Zijn neus was bijna verbrijzeld, maar jongelingen waren soms gestoord bezig.

Hij voelde een koude hand zijn arm vast pakken, er ging even een rilling over zijn lichaam heen. Vincent was even vergeten hoe koud vampieren ook al weer konden aanvoellen. Hij werd langzaam omhoog getrokken, Vincent keek op en zag Grace naast om staan. 'Ik wil nu graag dat je je spullen pakt en weggaat. Hopelijk denk je nu twee keer na voor je terug komt.' Hoorde hij de stem van Grace zeggen, maar langzaam drongen de woorden door. Vincent knikte instemmend en luisterde zwijgend naar haar. 'Behalve als je een goede reden hebt natuurlijk, Vincent.' Grace begeleiden hem naar zijn spullen, Vincent moest en zou even zitten. Hij plofte naast zijn rugzak neer en deed hem open. Al snel vond hij een flesje water en dronk er wat water uit, hij bleef daar een paar minuten zwijgend zitten. Vincent deed zijn fles water weer in zijn rugzak en keek even dakbaar naar Grace , Vincent wis dat hij nou gespaard werd maar de volgende keer niet. Hij had hier niks meer te zoeken, voorzichtig en langzaam kwam hij overheid deed zijn tas dicht. Pakte zijn wapens en liep toen snel weg de kamer uit. Hij wist wanneer hij verloren had en niet kon winnen van iemand anders.

Vincent knikte, maar plofte meteen naast zijn spullen neer. Hij dronk gulzig wat water uit zijn flesje. Dit moest energie van hem gekost hebben, flink wat. Hij had zich goed verweerd, maar Grace was niet van plan ook nog complimentjes uit te gaan delen. Na een paar minuten stond Vincent op en keek haar dankbaar aan. De jongen had hier duidelijk van geleerd. Misschien had er later wat aan. Hij pakte zijn wapens en liep de kamer uit. Grace hoopte dat hij de uitgang zou vinden, maar ze wist dat hij er anders wel één zou bedenken. Nu keek ze naar Daphne, die bewusteloos op de grond lag. Hij had haar lelijk te pakken gehad met dat geweer. Grace hurkte naast Daphne en keek op haar neer. Over de jongen maakte ze zich geen zorgen meer, hoewel ze hem nog wel zou onthouden. Niet velen hadden haar ook maar één keer geraakt. 'Daphne,' zei ze zachtjes. 'Doe je ogen eens open!'