Opzoek naar een trofee

Falco snoof en rook de smerige lucht van veroting. Hij liep iets verder en wenkte toen de rest van zijn team. Hij had 5 rekruten meegenomen en een aantal nieuwe wapens om te testen. De Drones hadden groepen weerwolven gemeld iets naar het oosten en dat was hun richting. Falco voelde de wind waaien en vloekte ze moesten snel zijn anders zouden ze gesnapt worden door meer. "Vijandelijk Tango´s enkele honderden meters hiervandaan. Pak een zwaar vuur wapen en hou een mes bij de hand." Falco pakte snel een lang geweer uit een van de dozen die door de helikopter waren gedropt. Met zijn Augh bar liep hij verder voorzichtig zoekend naar vijandelijke wezens. Hij liep door de modderige stukken gras die hier en daar groeiden in de kloof. Duistere gangen om hun heen. Drie van de vijf rekruten hadden hitte sensoren meegenomen voor het geval dat. Falco sloop vooruit en zag enkele botten liggen en rende verder. Voor hem verschenen enkele weerwolven.... enkele het waren tientallen. "De drones hebben verkeerde positie doorgegeven!!! VECHTEN OF STERVEN!" schreeuwde Falco terwijl enkele weerwolven op hun afkwamen. Hij twijfelde geen moment en drukte op de emergency zender. Falco begon nauwkeurig te richten op de demonische beesten die snel kwamen rennen, springen of kruipen. Een kleinere had een recruut bereikt en vocht tegen de kettingzaag onder aan het geweer. "VORM EEN PENTAGRAM, IK IN HET MIDDEN." Falco nam zijn plaats in in het midden en had een goed overzicht op de aanvallers gericht gooide hij enkele granaten. Een weerwolf was zo dom om het op te vangen alsof het een bal was en die explodeerde. Het waren er te veel zelfs voor een onsterfelijke binnen enkele seconden zouden de recruten dood zijn en hij alleen."Jullie 5 wat jullie zo zien houden jullie geheim of anders!!!" Falco pakte een oude zender aan zijn broek en begon er door te praten. "Dit is nood, Grace als je er bent en je wil geen begravenis meemaken kom naar de kloof. Wij zijn vals ingelicht ik schat 80 weerwolven zijn hier. CONCLUSIE our asses gonna be kicked. Als je tijd hebt help ons dan." Hij klikte de zender weg en zaagde een weerwolf door midden terwijl het bloed over hem heen spoot.

Het leven ging gewoon door, hoewel het voelde dat ze iets miste. Alle gebeurtenissen vervolgden hoe ze hoorden te zijn, maar toch.. miste ze iets. Misschien was het de plotselinge stilte om haar heen? Misschien was het de adrenaline die niet meer door haar bloed gierde.. ze wist het niet. Grace was de weg kwijt. Ze had het moeten onderbreken, ze kon het niet meer aan. Trillend was ze de kamer binnen gelopen waar het gebeurd was, waar ze erachter was gekomen dat haar hart niet verdwenen was. Waar hij haar de liefde verklaard had. Haar handen speelden met de oude zender die Falco gebruikt had om weg te komen uit Deathdealer's Castle, toen die plotseling kraakte. "Dit is nood, Grace als je er bent en je wil geen begrafenis meemaken kom naar de kloof. Wij zijn vals ingelicht ik schat 80 weerwolven zijn hier. CONCLUSIE our asses are gonna be kicked. Als je tijd hebt help ons dan.' Bijna had ze het ding laten vallen. Het was Falco's stem! Hoelang had ze wel niet gehoopt die te horen, hem terug te zien.. nu was dat moment daar. Blijkbaar was hij bijna afgemaakt. Hij had haar hulp nodig. Met een vage glimlach stond Grace op, trok haar kleding recht en riep de Deathdealer's bij elkaar. Ze nam een paar van de betere vechters mee. Samen zouden ze gaan jagen bij de kloof.
Zo snel als mogelijk was, waren de vampiers naar de kloof gegaan. Grace had voor één keer niet op het landschap om haar heen gelet; haar doel lag voor haar. Hoewel ze veel gezien had in haar leven, schrok ze toch toen ze alle weerwolven zag. Het waren er veel te veel. Heel wat lagen dood op de grond, waaronder ook enkele van Falco's mannen. Grace gaf de jagers de opdracht de weerwolven van hun terrein af te jagen, met de doodstraf. Ze gehoorzaamden met een kille, moordlustige blik in hun ogen. Zelf mengde Grace zich ook in het gevecht. Ze wist dat haar vechters er niet goed vanaf zouden komen, zodra ze de wolven gezien had. Gemeen, groot en sterk. Zolang zij maar overeind bleef.. met een grimmig gezicht pakte ze haar bijl, terwijl de wolven om hen heen cirkelden.

Falco zag dat er nog maar 2 rekruten over waren. De eerste lag met een halve arm op de grond op de weerwolven te schieten. De ander lag achter een rots de weerwolven onder vuur te nemen. Falco zelf stond gebogen over een weerwolf en trapte de schedel in. Hij zag Grace en enkele andere vampieren al aankomen. Dit was een hel. Een krakerige stem kwam door de zender ´Falco,sir, u ziet te diep in de kloof we kunnen u niet bereiken. U moet uw terugtrekken naar een hoger gelegen deel. Alleen daar bevind zich een groepje weerwolven.´ Falco vloekte en trapte de zender weg. Een weerwolf ving hem op in zijn mond en Falco moest even lachen. Totdat de weerwolf op hem afsprong. Falco richte en klik* klik* klik*. "****** DE MAGAZIJNEN ZIJN OP" De weerwolf sprong voor hem en Falco trapte in de maag. Snel pakte hij zijn mobieltje in de korte pauze en schreeuwde "APACHE´S KOMEN!" Hij wist dat het niet veel effect had. De apache´s waren dicht bij alleen waren te groot voor de kloof. Misschien dat er 1 in zou passen. Falco rekende snel en vlug af met de weerwolf en keek omhoog. De appache daalde voorzichtig en schoot op enkele weerwolven maar bij de 10de sprong er eentje op de raam en de helikopter storte neer. "VERVLOEKTE HONDEN" De 2 rekruten zochten veiligheid bij de helikopter en werden weggeslingerd door de explosie. Falco zag het nut niet meer in en vloekte "Ik wil niet sterven door smerige honden." Hij pakte het zware geschut. Hij scheurde zijn shirt open en pakte twee lange messen. Falco stortte half in 9 rijen wolven tanden hadden hem gebeten maar niet gedood. Falco pakte snel een flitsgranat en gooide het te midden van een groepje weerwolven. De domste en zwakste weerwolven zagen het nut er niet van in en kropen weg de tunnels in of richting hun deel van de grens. De slimste en grootste bleven staan en zouden stand houden. Op de grond lagen lijken van mensen, weerwolven en binnenkort vampieren. Dit was zinloos ondersteuning zou te laat komen. Falco knikte en merkte dat de 2 rekruten waren hersteld van de explosie. De een zo verdooft dat hij niet merkte dat hij een stuk been miste de ander zo verdwaasd dat hiij bijna op Falco schoot. Falco zag geen andere optie en sloeg de 2 rekruten neer. "Grace! Help!" riep hij. De rekruten zouden morgen wel wakker worden en terug kunnen keren. Als de weerwolven gedood of verjaagd zouden worden.

Vreselijke boel. Wat een ellende, trok Falco die aan? Grace kon het niet laten te denken terwijl ze een paar wolven neerhakte. Falco's rekruten deden het niet echt goed; de ene was half verslonden, de andere schoot op zijn baas. Grace schudde haar hoofd. Haar vechters waren de meeste weerwolven die niet gevlucht waren voor de explosie al aan het uitdunnen. Met een beetje geluk zouden ze er zo allemaal aan zijn, of gevlucht. Hopelijk het eerste. 'Grace! Help!' Hij had haar nodig. Wat schattig, dacht Grace sarcastisch. Ze hakte een paar wolven neer, er niet om gevend dat het bloed over haar heen kwam. Gebeurde wel vaker. Daar bestonden douches voor. Er waren al veel minder weerwolven, al waren er nog maar twee vampiers over.. Grace zag Falco's situatie en rende snel naar hem toe, naar patronen grijpend in haar riem. 'Hier!' Ze gooide hem de dingen handig toe en sloeg een paar wolven van zich af. 'Het zijn er al minder!' Ze wierp een blik achterover. Jammer.. nog één vechter neergegaan, die wanhopig de laatste wolven die tegen hem opsprongen vermoordde.

Falco ving de patronen en laadde snel zijn goede vertrouwde Glock. Snel mikte hij op de schedels van de naderende weerwolven. Perongeluk gooide hij zijn mobieltje de lucht in en die werd opgeslokt. Falco werd pissig en sprong naar de weerwolf toe. Met boksbeugels sloeg hij hard tegen de schedel en toen op de maag "IK..... HAD..... NOG ......BELTEGOED...!!!!" Hij sloeg na een tijdje door de borstkas heen en had raak. Zijn mobieltje! Hij ging verder en voelde nagels in zijn rug en vloekte. Hij werd van de weerwolf afgetrokken en weggegooid. Zijn arm stak heel verkeerd uit de kom. Hij pakte zijn arm vast en trok snel en pijnlijk hem weer goed. Hij voelde nog een stel nagels. Snel trok hij een ijzeren stang uit de grond van de gecrashde helikopter. Hij wierp de stang en die boorde zich diep in de kop van de weerwolf. Hij trok het eruit en sloeg de schedel van de volgende weerwolf in. Snel draaide hij de stok rond en sloeg de springende weerwolf neer. "Grace, dankje voor je hulp" Zei hij terwijl hij de stang in de arm boorde van een kleinere weerwolf.

Vincent had de nood kreet gehoord mar of hij op tijd was. Snel reeed hij met zijn jeep door de gangen van de bergen en kwam eindelijke in de kloof teruge alleen hij zat een verdiepingtje te hoog. Maar dat maakte niet zo veel uit. Snel stapte hij uit pakte zijn M4 en bevestigde zijn vizier er aan, en bond een touw een de grip van de jeep. die hij over de rand gooide. Falco was als enige nog over en dan de mannen van May. De rekruten waren al dood. Hij schoot vanaf de afgrond wat weerwolven dwars door hun hoofd die een sneak attack wouden doen op de groep van May en op may zelf. Wat eeen chaos was dit, Vincentpakte de touw aan en daalde zo snel mogelijk af. Er stonden al een paar weerwolven om op te wachten. Snel liet hij een granaat naar beneden vallen, Somming bleven koppige staan maar een paar waren slim en rende weg. Toen hij nog een paar meter moest liet het touw los en veil de laaste paar meter naar beneden en lande behendige op zijn twee benen. Snel pakkte hij zijn pistool en schoot nog 2 weerwolven neer. Vincent rende naar Falco die bij een gecrashe heli stond. 'Ben ik te laat.' Vroeg hij een falco en keek even naar May met een vragende blik en ook een van wat doet die hier.

(sorry, ik ben levenloos, schiet me a.u.b niet dood, want ik ben toch zo weer weg met BlizzardpeltXD)

Blizzardpelt

Blizzardpelt hoorde allemaal schoten dichtbij en ze sprong naar de plaats delict toe. Tot haar schrik hoorde ze allemaal gejank. Ze waren dus weerwolven aan het uitmoorden. Waarschijnlijk niet zonder reden. Met haar zou het net zo aflopen als ze haar zagen, maar Blizzardpelt moest weten of Vincent van deze groep partij was. Blizzardpelt keek tussen de struiken door en zag tot haar schrik dat Vincent een granaat bij een groep weerwolven gooide. Ze wist wel dat hij dit voor zijn werk deed, maar het was toch schrokkend om te zien. Blizzardpelt legde zich neer en staarde door de bosjes heen wat de weerwolven toch van plan waren. Ze wisten toch dat dit een gevaarlijk deel was? Blizzardpelt bleef, goed bedekt door de bladeren, kijken wat de weerwolven hun plan waren.

"Vincent, je komt op een fout moment." Zei Falco geergerd. Nadat hij VIncent had gezien. "We hebben een tijdelijke wapenstilstand tussen de vampieren, het is misschien niks alleen tja het was dat of ik had een nog een paar beten extra." Falco boorde de stang in het oog van een weerwolf en duwde diep zodat de weerwolf bleef hangen. Hij draaide de stang rond en wierp de weerwolf richting een tweede die omhoog klom. De weerwolf brulde en belande pijnlijk op een rots en klapte dubbel. Falco veegde bloed uit zijn gezicht en spuugde ook wat bloed op de grond. Zijn zwarte haar was donkerrood gekleurd en zijn lichaam was bedekt met een harnas van aangekoekt bloed en weerwolfhaar. Falco pakte met plezier een grote weerwolf die nog niet dood was op en tilde hem op bij de keel. Hij hakte met zijn lange messen de armen af en de weerwolf huilde angstaanjagend. Falco pakte toen de stang weer en boorde de weerwolf vast aan de wand van de kloof. Hij pakte zijn knife and chain en begon zijn doodsritueel weer. Hij slingerde het om zich heen om telkens een ondiepe pijnlijke snee te bezorgen die daarna weer pijnlijk genas. Toen boorde hij het mes diep in de maag en sneed die open door het mes los te rukken. "Dit is een waarschuwing. WEERWOLVEN ZIJN HIER ALLEEN GEWENST AAN EEN RIEMPJE!" riep hij. Er waren nog een stuk of tien weerwolven over en de rest was gevlucht of gestorven. Falco keek naar die wolven en bedacht zich dat zonder Grace en Vincent hij dood zou zijn.

Blizzardpelt

Blizzardpelt zag tot haar grote afschuw hoe een man, misschien ouder dan Vincent, een weerwolf aan flarden hielp met zijn messen. Ook zag ze hoe een aanspringende wolf werd gedood. Was dit hun straf voor het kijken of er vijanden waren? Blizzardpelt wist dat als zij zich liet zien, ze hetzelfde onderging als die weerwolven daar, dus bleef ze zitten. Ze zag hoe een derde weerwolf aan zijn einde werd geholpen door een afhakking van de poten. Een nieuwe weerwolf probeerde de jongen onderuit te halen en die sneed de wolf zijn maag open. Blizzardpelt liet een klein beetje gejank hoorde en haar oren gingen toen plat in de nek. Stom!

Falco hoorde gehuil en draaide zich om hij rukte de stang los, mikte en gooide. Een grote zwarte weerwolf viel uit een boom. Falco wist niet dat daar een andere weerwolf was in de struiken onder de boom. De grote zwarte weerwolf lag daar dood. "Vincent, Ik vraag je om een gunst, niet als leider van N.C.S. maar als vriend. We hebben nog een paar ontsnapte weerwolven, stuur een helikopter zometeen het bos in en laat ze de ontsnapte afschieten de rest niet. Ik moet even wat bespreken over de tijdelijke wapenstilstand met Grace." Hij keek naar Grace en gaf een knipoog onzichtbaar voor Vincent. Falco pakte een mes en sneed een klein stukje huid open bij zijn arm. Zwarte vloeitstof kwam eruit samen met het bloed. "Teveel beten kunnen dodelijk zijn. Zelfs voor mij" Hij veegde het weg van zijn arm en de wond ging dicht.

Blizzardpelt

Blizzardpelt hoorde een klap en vlak achter zich viel een zwarte weerwolf op de grond. Blizzardpelt moest een hoop gehuil inhouden terwijl de wolf haar met doffe ogen aanstaarde. Blizzardpelt was bang en drukte zich onder de struiken. Ze hoorde de jongen met de mantel iets zeggen over helikopters. Blizzardpelt durfde zich nauwelijks te bewegen. Ze hoopte dat Vincent haar had opgemerkt of iets anders. Ze had zichzelf in de val gewerkt. Blizzardpelt kon een klein piepje niet inhouden, toen ze een mes hoorde schrapen over huid. Blizzardpelt was echt zo bang. Snel beet ze zichzelf. Ze veranderde terug in een mens. Gelukkig waren haar kleren dichtbij, dus trok ze die gauw aan.

Lola
Nu Lola geen zachte vacht meer had, voelde ze de grond hard tegen haar blote benen en haar blote armen. Ze was bang en hoopte dat niemand haar zou ontdekken. Tussen een gat van de struik kon ze de jongen met de mantel zien en Vincent. Als Vincent haar zou ontdekken, zou hij het dan over zijn hart krijgen om haar te doden, ook al was het een order van de baas?

Vincent knikte bij het bevel en pakte zijn M4 weer, Toen hij een jankje hoorde keek hij naar de plek waar falco een net een grote zwarte weerwolf hd gedood. De laatste weerwolven sloegen op de vlucht en Vincent rende naar d recruten om te kijken of ze nog leefde. Maar ze hadden het niet overleefd teveel bloed verloren en te grote wonden, Vincent zuchte even en keek toen weer naar Falco. Falco pakte een mes een sneed een stukje van zijn huid af er kwam zwarte vloeistof uit en zag er nogal missselijk makend uit. "Teveel beten kunnen dodelijk zijn. Zelfs voor mij" Zei falco en Vincent knikte begrijpend. 'Zou je me jeep willen halen dan en naar de basis brengen, Falco hij sta daar boven.' Met zijn wijsvinger wees, Vincent naar de plek waar zijn jeep stond en waar hij naar beneden was gedaalt. 'Je kan het touw nog gebruiken om omhoog te klimmen.' Vincent had weining zin in deze opdracht, sinds hij Lola had ontmoet was hij toch anders gaan denken over ze. Maar hij moest het verborgen zien te houden voor Falco.

Lola

Toen Lola zag dat Vincent de jongen met de mantel vroeg of hij iets wou gaan halen voor hem, zette Lola deze kans in om te ontsnappen. Ze zette haar ellebogen schrap en drukte haar buik tegen de grond. Ze duwde zich met haar elleboog en haar voeten richting de bossen. Als Vincent of iemand anders zich nu naar haar kant zouden omdraaien, zou ze gezien zijn en verloren zijn. Lola kroop voorzichtig verder tot achter een boom. Ze ging met haar rug tegen een boom zitten en hijgde even. Close bij de dood? Ja zeker! Lola keek af en toe is of de mensen al weg waren. Lola durfde zich niet meer te verroeren en bleef zitten, terwijl er grote tranen van haar wang gingen.

Falco

Falco sprong naar het touw toe en klom omhoog. Vanuit zijn ooghoek zag hij iets wegschieten alleen hij klom omhoog dus kon nietschieten. "Ik zal je vinden en ik scheur je aan flarden net als je andere weerwolf vriendjes." Hij keek naar een vrouw die wegschoot vanuit de struiken in de buurt van de zwarte weerwolf. Hij pakte onhandig een geweer van zijn rug en richtte terwijl het touw slingerde en volgde de vrouw. "Yes Target Lock" Hij schoot en miste haar net. Hij klom snel omhoog naar de auto van Vincent en plakte er een zender op. "Snake, pik de jeep van Vincent op en laat de zender erop of verstop hem beter. Volgens mij is hij niet Semper Fi." Falco dacht na en hijzelf eigenlijk ook niet maar hij kon Grace niet vermoorden zelfs niet in deze situatie. Hij pakte het touw vast en sprong naar beneden om zichzelf op te trekken voordat hij Salsa werd. Hij landde en zei tegen Vincent. "Ik ga onderhandelen Vin, Je kan blijven of je kan gaan en jammergenoeg hebben we nieuwe rekruten nodig. Cornwel krijgd een flinke maag stoot. Wie leest er een drone verkeerd" Falco zette het geweer weer op zijn rug en liep richting Grace.

Lola

Er heerste een korte stilte en Lola spitste haar oren. Ze kon horen dat iemand haar volgde en ze drukte zich dichter tegen de boom aan. Een schot. Het miste net en Lola snikte. Was die vent gek geworden om op een vrouw te gaan schieten? Of op een mens toch? Hoe wist hij zo zeker dat zij een weerwolf was? Lola schrok zich dood. De kogel liet een soort vuur achter, dat langzaam doofde. Ze zag de kogel. Als ze nu geraakt werd, was ze dood. Maar als ze nu zou opspringen en zou wegrennen, was ze gepakt. Lola staarde tot vlak achter de boom. Vincent stond met zijn rug naar haar toe en de jongen in de mantel liep naar een ander meisje toe. Dit was haar kans! Lola sprong op en rende zo hard ze kon door de bossen, weg van iedereen. Als Vincent zich nu zou omdraaien, zou hij haar zien. Trouwens, die jongen in de mantel hoefde ook niet ver te kijken.

Grace

De laatste weerwolven werden ook verjaagd. Falco was gelukkig niet zo vaak gebeten dat hij zelf een weerwolf was geworden. Ook Vincent verscheen ten tonele, die jongen die ze een keer betrapt had in Deathdealer's Castle. Een meisje kwam daarna nog tevoorschijn en Falco schoot op haar. 'Nou, die zijn ook weg,' antwoordde Grace onverschillig, terwijl ze moest glimlachen om Falco's overduidelijke knipoog. 'Ja, leidertje, we moeten eens praten over onze tijdelijke wapenstilstand.' Het lukte haar nog maar net om haar stem even sarcastisch te laten klinken als voorheen, voordat.. 'Je mannetjes hebben het trouwens maar mooi verpest, door die drones verkeerd af te lezen.' Grace keek even om zich heen. Massa's dode wolven, enkele vampiers en een paar rekruten van Falco. Plus Vincent en het weerwolfmeisje. Ze was duidelijk een weerwolf. Kom op zeg, je zit niet zomaar in het bos bij een groot gevecht.

Falco

'Ja, leidertje, we moeten eens praten over onze tijdelijke wapenstilstand.' zei Grace sarcastisch.'Je mannetjes hebben het trouwens maar mooi verpest, door die drones verkeerd af te lezen.' Grace keek even om zich heen. Falco keek haar aan en trok zijn wenkbrauw omhoog. "Cornwel krijgd zijn verdiende loon. Spike,Stinger als jullie uit zijn geluierd neem monsters van de weerwolven." De twee rekruten waren niet dood en trilden van de shock. "Oh sorry wat onbeleefd van me. Ga naar boven Snake pikt jullie op met een Apache." De twee rekruten knikten dankbaar en gingen naar het touw. "Grace, waar wil je praten over onze wapenstilstand. Het kan hier, de oude basis, Mijn bassis of jouw kasteel , Monsters kiezen eerst." Hij probeerde even simpel als altijd zijn gesprekken te houden. Falco pakte de stang op en bond hem vast met een touw over zijn schouder. ´Een prima vechtstok´ dacht Falco en hij keek naar Grace.

'Cornwel krijgt zijn verdiende loon. Spike, Stinger, als jullie uitgeluierd zijn..' Zijn rekruten werden weggestuurd. Het verbaasde Grace eerlijk gezegd dat ze nog niet dood waren, vooral die halfopgegeten man. "Grace, waar wil je praten over onze wapenstilstand. Het kan hier, de oude basis, Mijn basis of jouw kasteel , Monsters kiezen eerst." Grace vond dit toneelstukje uitzonderlijk grappig; ze moesten de schijn ophouden tegenover hun volgelingen. Het zou wel erg zijn als ze erachter kwamen dat hun leiders elkaar niet meer probeerden te vermoorden. 'Omdat je het zo lief vraagt. Deathdealer's Castle, daar zijn we nu allemaal druk bezig. Je zou alle activiteiten maar storen. Laat me je basis maar eens zien.' Mooi, kon ze gelijk een verhaal ophangen dat ze de basis van de N.C.S. gezien had. Dat was bijzonder, hoor. Je kwam er alleen vliegend, en Grace had nog nooit in een helikopter gezeten. Als vampier werd je gewoon vleermuis, snap je.

Vicnent liet de twee leider maar alleen en ging maar rithing het bos. Er waren nog twee rekruten levende en die werden door een heli opgepikt. Hij had zijn orders die hij moest uit voeren, maar er waren duidelijk fouten gemaakt door ene cromwel. Vincent haalde zijn schouders op controleerde zijn spullen nog eens. Hij kon er maar niet bij met zijn hoofd dat iemadn een drone verkeerd had gelezen. May en Falco waren al druk aan het bespreken. Vincent sprong zijn heli in die naar het bos ging er zaten nog 3 andere mannen in die hij nog niet kende maar dat zal dalijk wel komen. De heli steeg langzaam op en vloog over de kloof richting het bos, Vincent blik gleed nog even over het slachveld en ruste even op de twee gedaante die May en Falco moesten zijn.

. 'Omdat je het zo lief vraagt. Deathdealer's Castle, daar zijn we nu allemaal druk bezig. Je zou alle activiteiten maar storen. Laat me je basis maar eens zien.'zei Grace. Falco knikte en begon te praten "Snake stuur een tweede apache met 1 piloot en verder niemand" Enkele ogenblikken later landde de heli in de krappe kloof. Falco stapte in en wachtte op Grace en zei "Piloot stijg op wanneer de dame aan boord is." Falco ging zitten aan een van de stoelen die aan de zijkant van het voertuig waren vastgemaakt. Hij keek richting Grace en zei "Als je je misselijk voeld moet je rustig inademen." Falco keek haar niet meer vijandig aan omdat ze niet gezien konden worden door de rest of de piloot. Hij keek haar aan met de glimlach die hij had sinds hun zoen. Als je het bloed, de littekens, de wonden en de wapens weg zou halen dan zou Falco´s laatste tekenen van vijandigheid weg zijn, ookal had hij nu amper vijandigheid.

Lola

Onder het rennen hoorde Lola hijgend hoe een helikopter opsteeg van ver uit. Als ze nu in weerwolf gedaante zou veranderen, dan zou ze dood zijn. Ze was daarnet ook al close bij de dood geweest door het schot en haar huis was nog ver rennen. Hijgend nam Lola even pauze, om vervolgens weer de pas in te zetten. Ze hoorde de helikopter naderen, of leek dat maar zo? Al wat Lola wist, was als ze niet thuis geraakte, ze dood zou gaan. Waarom was ze nu ook zo stom om op schoten af te gaan? Dat was toch alleen maar om moeilijkheden vragen? Ja, toch? Lola keek omhoog, struikelde vervolgens en viel met haar been in de doorns. Lola kreunde van de pijn. Dat ook nog! Lola verplaatste zich naar een struik. Ze zou hier moeten blijven.

Note for Grace

Falco´s post is op page 1

Even later zat ze in de helikopter, klaar voor vertrek. Dit was de eerste keer dat ze het luchtruim zou zien vanuit.. dit ding. Grace haalde diep adem. Gelukkig was Falco erbij, hij zou haar wel enigzins kalmeren. Falco glimlachte naar haar. Grace kon er niets aan doen en glimlachte terug. Ze had altijd zo'n zweverig gevoel als ze hem zag. Samen deelden ze een geheim, een geheim dat niemand mocht weten. Kwam het uit... dat zou voor beiden een zeer pijnlijke dood betekenen. Ach, bedacht Grace nuchter, ze had die zelfmoordpillen nog. Ze had er altijd één of twee bij, voor als je gevangen werd genomen. Jezelf ophangen is zo'n rotwerkje. Dat weerwolvenmeisje, wie was dat geweest? Ze was net aan het schot ontsnapt. Grace staarde naar buiten en probeerde rustig adem te blijven halen. Dit ding zou niet zomaar neerstorten.. wacht even? Had Falco de man achter het stuur niet Snake genoemd? Die wilde haar toch zo graag dood hebben? Een vampier is niet bang voor veel dingen, maar als ze toevallig niet van helikopters houdt en degene die je haat zit achter het stuur.. 'Zeg, Falco, weet je zeker dat die Snake achter het stuur ons niet gaat laten crashen? Als ik het me goed herinner had ik zijn zoon vermoord of iets dergelijks.' Gelukkig zag Grace al bleek van zichzelf; als mens was dat nu nog erger geworden. Ze hoopte dat de basis niet lang meer op zich zou laten wachten.

'Zeg, Falco, weet je zeker dat die Snake achter het stuur ons niet gaat laten crashen? Als ik het me goed herinner had ik zijn zoon vermoord of iets dergelijks.' Falco keek haar aan na haar vraag en zei "Hij zal het niet doen, zijn zoon is een heldendood gestorven en hij luisterd strikt naar zijn orders" Falco vertrouwde Snake. Hij keek naar Grace en zei "We landen zo." En inderdaad een ogenblik later landde de helikopter en daar was het dan Falco´s tweede huis. Een groot grijs gebouw, maar niet zo´n saai grijs gebouw dit was een gebouw waaraan je zag dat er veel moeite voor gedaan was. Onmiddelijk kwamen er tientallen soldaten aan die de helikopter onder schothielden en 2 soldaten met boeien. "Grace, werk tegen maar laat je uiteindelijk gevangennemen." Falco richtte zijn geweer op haar en riep "Keten haar en breng haar naar mijn kantoor!" Falco lachte en stapte uit. Achter zich hoorde hij geluiden maar hij liep door zoals gewoonlijk recht richting zijn kantoor. Met zijn ruime bed, douche en dedorant. Hij kon het wel gebruiken zeg. Hij ging in zijn luie stoel zitten en schakelde met 1 druk op de knop de camera´s uit. Hij poetste snel het bloed van zijn bovenlijf en gezicht en ging zitten.

'Hij zal het niet doen, zijn zoon is een heldendood gestorven en hij luisterd strikt naar zijn orders.' Falco leek Snake ten volle te vertrouwen. Maar waren slangen juist niet de verdorven schepsels van het kwaad? Godzijdank was Grace niet gelovig. 'We gaan zo landen.' En inderdaad, een grijs gebouw kwam in zicht. Grace knipperde even verbaasd met haar ogen. Het had wel iets weg van een betonnen kasteel. Net zoals haar Deathdealer's thuis. Ze kon hier wel overleven, bedacht Grace. Ach ja.. Haar blik werd van de basis losgerukt toen Falco tegen haar sprak. 'Grace, werk tegen maar laat je uiteindelijk gevangennemen.' Falco richtte zijn geweer op haar. Grace probeerde er weer vijandig uit te zien, wat haar best goed lukte met een geweer op haar hoofd gericht. Falco riep zijn soldaten. 'Keten haar en breng haar naar mijn kantoor!' De soldaten kwamen binnen terwijl Grace opstond en Falco naar buiten liep. Één soldaat leek een beetje bang. Grace glimlachte naar hem, zodat haar tanden goed zichtbaar waren. 'Wees maar niet bang, ik vermoord jullie meteen,' grijnsde ze, met een valse blik in haar ogen. Dit kon nog leuk worden. De dapperste van hen kwam op haar af met de boeien, de anderen met de wapens. Als ze geen stalen zenuwen had gekweekt in al die jaren was ze nu in lachen uitgebarsten. Kom op zeg, een vampier die al 90 jaar heeft overleefd tegen 5 soldaatjes die bang van haar zijn. Oneerlijk maar zo heerlijk om te zien. Meestal werd ze nog onderschat door haar lengte ook. De boeien misten haar polsen, maar de knuppel raakte haar rug. Grace sprong weg voor de volgende slag en liet zich in het nauw drijven. Ze kon het niet laten eentje neer te slaan, maar liet de andere vier haar polsen boeien. Ze siste een beetje naar ze voor de show, waardoor ze nog een stap van haar vandaan deden. Een lach trilde om haar mondhoeken. De deur naar het kantoor werd opengegooid en Grace werd naar binnen geduwd. De soldaten lieten haar los alsof ze de pest had en deden een stap achteruit toen ze bedachten dat ze nog om permissie moesten vragen om weg te mogen. Grace keek strak voor zich uit en wachtte op Falco om te spreken.