Even wat drinken...

Lola en Blizzardpelt

Lola zat een beetje bij de bossen te rennen. Hè, dat ging echt langzaam als mens was. Lola ontdeed zich van alle kleding en sprong. Ze landde op haar poten en ze rende door de bossen heen. Hèhè, dit was vele beter. Ze keerde om en verstopte haar kleding in een struik. De vorige keer was ze haar kleding ook al kwijtgeraakt omdat ze niet goed uitkeek. Lola was van Lola naar Blizzardpelt gegaan. Blizzardpelt rende over de grond naar de rivier. Ze had dorst. Ze had geen zin in gewoon water, van de kraan. Dus ging ze maar naar de rivier toe. Aangekomen bij de rivier begon Blizzardpelt gelijk te drinken. Ze spitste haar oren naar de vogels die floten en keek om haar heen het duistere woud in. Toen ze genoeg had gedronken legde ze zich neer en probeerde te communiceren met andere weerwolven. Ze huilde naar de lucht. 'Is er iemand aanwezig bij het rivier?', huilde ze.

Luna Liep Langs de rivier en Ging gehurkt Zitten OM Haar Gezicht te Wassen . ZE Keek op en zag de felle zon sterven eh Ruim de hemel Scheen en ZE Sloot Haar Ogen . ZE had Haar oom lang geleden Verlaten OM hier te Leven ALS Weerwolf ZE was eigenlijk WEL Blij DAT dioe Weerwolf Haar Toën had ZE gebeten had nu Eindelijk Een, ja Soort van Beter Leven en ZE was ER Blij Mee oppeens Hoorde ZE EEn Oproep van Iemand in EEn luid gehuil ; ''is eh Iemand Aanwezig bij de rivcier '' Luna transformeerde in Haar Witte Wolven gedaante en Liep op de Oproep af ZE zag Laptop EEn andere wolf Staan Ze had niet Anders verwacht merrie evengoed Kwam ,, inmiddels Moonshade naderbij nl ? Vroeg '' hey, IK ben Moonshade wie ben Jij '' ZE Keek Nieuwsgierig Naar de wolf? .

Blizzardpelt

Blizzardpelt's vacht was ondertussen nat geworden omdat Blizzardpelt het stom vond om te wachten op een reactie. Het was nog hartstikke vroeg en tenslotte was het riviertje afgelegen. Blizzardpelt haalde met haar tong even over haar vacht. Bah, ze leek wel een kat! Blizzardpelt had haat aan katten en had er toen ze een welp was eentje verscheurd tot op zijn bot na. Haar familie had haar verstoten toen ze erachter kwam dat ze elke volle maan verdween. Nu kon Blizzardpelt gewoon veranderen als ze wou en daar was ze blij mee. Opeens hoorde ze poten en Blizzardpelt's tanden werden ontbloot. ''Hé, ik ben Moonshade. Wie ben jij?'', vroeg een stem en Blizzardpelt keek naar een witte wolf. Dat kwam niet vaak voor, wist Blizzardpelt. 'Mijn naam is Blizzardpelt. Als mens heet ik ook wel Lola', vertelde Blizzardpelt over zichzelf. 'Kom je hier vaak?', vroeg de wolf toen.

Moonshade keek met een opgetrokken wenkbrauw naar de wolf ze zei '' 'Mijn naam is Blizzardpelt. Als mens heet ik ook wel Lola', Moonshade keek nieuwsgierig naar haar '' Blizzardpelt dus, leuke naam en als mens heet je Lola je bent dus ook een nightpack? als mens heet ik Luna, Luna witlicht. of ik hier vaak kom?, ach wie zal het zeggen ik kom hier niet elke dag, maar ik vind het lekker om bijvoorbeeld even mijn gezicht te wassen in het helder schone water'' Moonshade ging zitten en sloeg haar grote dikke maanlichtkleur witte staart om haar heen en dacht na, sneeuwstorm,, ze zag dat de wolf een lichte vachtkleur had maar niet zo,n kleur als van een sneeuwstorm daartegenin had Moonshade, haar zo prachtig lang en de kleur van de volle maan met helder blauwe ogen.

Vincent was op verkenning langs de grensgebieden, rustige reed hij in zijn jeep en keek relax om zich heen.
Hij had de cd speler aan staan en luisterde naar zijn favorieten nummers, Green Day, Burnout was nou op en hij zong zachtjes mee. Hij wou wat te drinken pakken uit zijn veldfles maar merkte dat die al op was, gelukkige reed hij langs een rivier en stopte met een slipje kwam hij tot stil stand. Hij pakte zijn M4 en stapte uit. Met zijn geladen wapen in de aanslag keek hij om zich heen. Niks te zien en alles leek veilige, snel liep hij naar de rivier toe om zijn veldfles te vullen. Vincent bukte en liet zijn M4 los die met een zwarte band zou langs zijn zij bleef hangen. Vincent pakte zijn veldfles en vulde die met water van de rivier. hij nam een grote slok uit zijn veldfles en vulde hem opnieuw. Toen merkte hij een paar meter verder een paar weerwolven op, snel deed hij zijn veldfles weer op de goede plek en pakte zijn M4. En ging weer naar de jeep met de wolven goed in zijn vizier, het zag er niet uit dat ze hem gemerkt hadden. Falco zal wel weer pissed zijn op hem aangezien hij de radio altijd uit deed als hij naar muziek luisterden. Maar anders was het zo saai, hij stapt in en zette de cdspeler uit en de radio weer aan.

Moonshade keek naar Blizzardpelt en trok met haar oor een vreemd geluid kwam binnen haar gehoor het leek een soort muziek achtig geluid weerwolven en vampiers luisterde geen muziek dat betekende maar een ding mensen! wat voor soort mensen kon haar niet schelen ze snuffelde met haar snuit in de lucht om de geur op te pikken en na wat schatten bedacht Moonshade zich dat het een n.c.s mens moest wezen gevaar niveau,, redelijk vond ze zelf de meeste mensen waren onwetend en dom met vergeleken andere je had ze in verschillende soorten N.C.S was meestal slimmer dan de gemiddelde mens jammer genoeg voor Moonshade maar ze liet niet merken dat ze hem in de smiezen had voorzichtig boog ze haar kop naar Blizzardpelt en siste zo zacht mogelijk dat het mens haar niet kon horen '' [i] kijk uit mens,N.C.S nog wel'' Moonshade draaide haar grote witte kop om en keek met woeste felle maar ook kalme ogen recht in die van het mens en liet een laag dreigend gegrom horen met een zwiep van haar langharige witte staart stond ze op en liep dreigend op hem af.

Vincent had net zijn kaart van het land in zijn handen, om te kijken waar hij was en toen zien hoeveel hij nog moest. Toen een grom hem deed opkijken, hij zag een witte wolf op hem afkomen die iets groter was dan een normale wolf. duidelijk een weerwolf, Vincent legde de kaart naast zich neer op de ander stoel en stapte weer uit. Hij zag niet niet echt een bedreigende situatie. En was wel nieuwsgierige wat ze van hem moeste, Vincent deed een paar stappen van zijn jeep vandaan. En keek rustige in de ogen van de wel die felle maar ook kalme terug staarde, wat zou hij of ze moeten. Als hij/ze op een gevecht uit was, was hij/ze bij hem aan het verkeerde adres.

Blizzardpelt

''Blizzardpelt dus, leuke naam en als mens heet je Lola je bent dus ook een nightpack? als mens heet ik Luna, Luna witlicht. of ik hier vaak kom?, ach wie zal het zeggen ik kom hier niet elke dag, maar ik vind het lekker om bijvoorbeeld even mijn gezicht te wassen in het helder schone water'', zei de weerwolf die blijkbaar Luna heette en Blizzardpelt knikte. Ze hoorde een geluid en keek op. Een stinkende geur verspreidde zich over het bos. Wie of wat durfde de vrede hier zo te verstoren met zo'n luid gebrom? ''kijk uit mens,N.C.S nog wel'', zei Luna en Blizzardpelt keek automatisch de kant van de jongen op. Luna ging dreigend naar de jongen toe en Blizzardpelt staarde de jongen even kort aan. Toen rende ze in een paar bossen, veranderde in een mens en kwam terug.

Lola
Lola kwam teruggelopen in haar mens gedaante en ze staarde de man aan. 'Hallo. Wie ben jij en wat kom jij hier doen?', vroeg ze en ze staarde de jongen nieuwsgierig aan. Lola kon niet ontkennen dat deze jongen nap was, maar ze negeerde haar gevoelens en keek de jongen vanuit haar lokken aan. Ze kalmeerde Luna door een knipoog te geven en haar hand op een kalmerende toon te leggen en keek de jongen toen aan.

De witte wolf bleef een paar meter van hem afstaan, met ontboote tanden maar deed verder weinig. Vincent haalde zijn schouders op en wou weer terug lopen naar de jeep. Toen hij in zijn ooghoeken een ander wolf de bosjes in zag duiken en even later er een mens uit kwam. Ze kwam rustige op hem af en staarde rustig naar Vincent. En begon te spreken, ’Hallo. Wie ben jij en wat kom jij hier doen?' Vincent keek rustige naar haar, en haalde even zijn schouders op. Die rustige terug staarde vanuit haar haar lokken. Ze legde haar hand op de witte wolf, er kwam een grijnsje op vincents gezicht. ‘Zou… twee weerwolven nog wel.’ Rustige liep hij naar zijn jeep en leunde tegen de motorkap aan en liet zijn blik nog even over de twee weerwolven glijden. ‘Als je jou naam vertel, vertel ik de mijne. En wat ik hier doe gaat je waarschijnlijke niet veel aan.’ Hij wou eens kijken hoe ver hij kon gaan en waarom zou hij eerst zijn naam verklappen. De witte wolf had nog een beetje een vijandige indruk gemaakt en de ander was nieuwsgierige . Dus hij had niet veel van ze te vrezen.

Lola

De jongen staarde hun terug aan en een glimlach verscheen over Lola's gezicht. Ze raakte geïnteresseerd in deze jongen, ondanks zijn dreiging. ‘Zo… twee weerwolven nog wel', zei de jongen en Lola grijnsde. 'Vormt dat een bedreiging voor je of vind je het raar?', vroeg ze, maar de jongen begon alweer te spreken. ‘Als je jou naam vertelt, vertel ik de mijne. En wat ik hier doe gaat je waarschijnlijke niet veel aan', zei de jongen en Lola dacht even na. 'Mijn naam is Lola. En het maakt mij eigenlijk ook helemaal niks uit wat je hier doet. Ik heb hier alleen nog niet veel mensen gezien', zei Lola met een knipoog en een glimlachje rond haar gezicht gespeeld. Lola keek hem aan en voelde zich niet echt bedreigd. Eerder geïnteresseerd.

Op een het gezicht van het meisje kwam een grijns. en leek geïnteresseerd te zijn. Of dat een goed of slecht teken was wits Vincent nog niet echt maar dat zal snel wel duidelijk worden. 'Vormt dat een bedreiging voor je of vind je het raar?', Was het antwoord op zijn opmerking en het meisje grijnsde breed.Vincent glimlachte, voordat hij een weerwoordje had kunnen bedenken. Zei ze dat haar naam Lola was, en knipoogde. Vincent keek even verbaast naar haar was ze hem nou aan het versieren. Maar herstelde snel zijn blik naar een neutrale houding. Hij wist dat hier weining mensen kwamen, meestal alleen soldaten of van die gekke die dachten dat ze met zilveren lepels ,knoflook ,wijwater en een houten staaken vampiers en weerwolven konden bevechten. Maar die werden meestal snel aan stukken geschuurd of werden ze zelf een vampier of weerwolf. 'Ik ben Vincent.'Dit was ook voor het eerst dat hij zelf niet meteen werd aangevallen door deze soort. Daar stond hij nog wel een beetje van te kijken en wist even niet wat om een gesprek stof aan te brengen of te smeren. Vincents blik gleed even weer over de witte wolf haar houding was nog steed hetzelfde en dat maakt hem nog een beetje achterdochtige.

Lola

Er heerste een korte stilte en de jongen leek wel verbaasd dat Lola niet meteen ging aanvallen. Niet dat ze dat van plan was. Haar gevoelens waren onduidelijk. Ze vond hem tamelijk knap en misschien zelfs leuk. Zou liefde op het eerste gezicht dan toch bestaan, ook al leek het haar zo'n vette onzin? 'Ik ben Vincent', zei de jongen en Lola keek even geïnteresseerd. Vincent keek een beetje achterdochtig en Lola snapte dat hij de boel hier niet vertrouwde. Lola vergat Moonshade even. Ze kwam iets dichterbij. Ze hield de stand toch maar wat verder van hem weg, mocht hij nou toch op aanvallen overgaan. 'Ik heb je nog nooit gezien. Kom je hier vaker?', vroeg Lola, terwijl ze tegen een boom aanleunde met haar rug en hem vragend aankeek.

Lola deed voorzichtige een paar stappen zijn kant op en ging tegen een boom aan leunen. 'Ik heb je nog nooit gezien. Kom je hier vaker?', vroeg Lola en vragend naar Vincent keek. Vincent keek wat nieuwsierieg voor zich uit hij had nou de kans om een weerwolf te leren kennen. Maar was dat wel zo slim en verstandige Ze zag er op zicht knap uit, mischien was ze zelfs leuk. Vincent probeerde zijn gevoelens en nieuwsgierige heid op zij te zetten. maar het kwma steeds terug. Toen ze vroeg of Vincent hier vaker kwam en dat ze hem hier nog nooit gezien had. Kwam er een glimlachje op zijn gezicht. 'Ik kom hier redelijk vaak langs hoor, dat hoord bij me werk. Ik heb jou ook nog nooit gezien.' Vincent kon zich wel voor zijn kop slaan, duh natuurlijke niet wat is dat voor stomme opmerking. dacht hij wat beschaamd. En als hij haar was tegen gekomen eerder dan was het mischien anders uitgepakt en was ze in haar wolf gedaante.


(ik post net en je bent in een keer online scarye )

- Ik krijg een mail voor dat soort dingen xD -

Lola

Een glimlach verscheen over Vincent's gezicht en Lola vroeg zich af of er wat verkeerds uit haar mond was komen spoelen. 'Ik kom hier redelijk vaak langs hoor, dat hoord bij me werk. Ik heb jou ook nog nooit gezien', zei Vincent en Lola grinnikte even. Ze keek hem aan en kon het niet laten dat er iets warms voelde als ze een blik over zijn hele lichaam ging. Je kon goed zien dat hij gespierd was. Lola was nooit echt verliefd geweest. Misschien was het nu het moment wel. Terwijl Lola haar blik over Vincent liet gaan, bedacht ze tegelijk dat dit wel erg onbeleefd was. Haar lange bruine haren gingen vrolijk mee met al haar bewegingen. 'Tja... Veel mensen verafschuwen weerwolven. Maar zo erg zijn we nu ook weer niet, hoor', zei ze snel, omdat ze het gevoel had dat ze deze jongen echt niet wilde kwetsen of willen bang maken door haar stomme opmerkingen. 'Mijn excuses dat ik het vraag, maar wat is jouw job?'

Lola grinnikte even en ze liet haar blik over zijn hele lichaam gleden, wat we leen beetje raar was. Hij was het wel gewend van de meiden maar nou een weerwolf het deed voelde wel raar. Ze had mooi bruin haar, iets wat gek genoeg punten bij hem omhoog bracht. Lola begon al snel weer te spreken. 'Tja... Veel mensen verafschuwen weerwolven. Maar zo erg zijn we nu ook weer niet, hoor', Vincent grinnikte even en keek met wat belangstelling in haar ogen. Vincent was niet zo snel bang hij had al veel mee gemaakt en de trainingen en zijn verleden hebben hem goed voorbereid op de harde wereld. 'Mijn excuses dat ik het vraag, maar wat is jouw job?' Vroeg ze, Vincent vond het niet erg. maar de reactie van haar kon mischien wat geschrokken worden. 'Tuurlijk mag dat. Ik hoor bij de N.C.S, First class Soldier. Waarvoor ik vaak de grensgebeiden in de gaten moet houden. Verder heb ik nog gedient in het normale Leger als marinier.' Hij ging er niet van uit wat ze wist wat marinier in heild en wachten keek vriendelijk naar haar. Ze zou toch niet aanvallen dat had ze wel duidelijk gemaakt en anders had ze het al lang gedaan.

Lola

'Tuurlijk mag dat. Ik hoor bij de N.C.S, First class Soldier. Waarvoor ik vaak de grensgebeiden in de gaten moet houden. Verder heb ik nog gedient in het normale Leger als marinier', zei Vincent. Het zou haar normaal geschokt hebben, maar aangezien Vincent geen vijandige pogingen tegenover haar maakte, durfde ze erop te wagen dat hij haar toch niets deed. Het rokje dat ze aanhad was best slordig. Het was een spijkerrokje wat tamelijk kort was. Maar voor de rest had ze geen kleren bij en haar huis was te ver weg. Trouwens, nu ze deze jongeman had ontdekt, zou ze niet eens terug willen. Lola glimlachte naar Vincent. 'Ach ja. Ik houd me niet echt met werk bezig. Tenzij je beesten vermoorden en opeten als maaltijd als job ziet', grapte ze. Ze was wel geïnteresseerd in deze jongen. Ze keek hem aan en speelde met haar haren. 'Je lijkt me wel een lieve, voor zo'n job', lachte ze.

'Ach ja. Ik houd me niet echt met werk bezig. Tenzij je beesten vermoorden en opeten als maaltijd als job ziet', grapte ze. Ze was wel geïnteresseerd in deze jongen. Ze keek hem aan en speelde met haar haren. 'Je lijkt me wel een lieve, voor zo'n job' Grapte ze, Vincent glimlachte en haalde even zijn schouders op. 'hehe, nee dat kan je niet echt als werk zien vind ik. Maar ja ik heb het geld nodige om eten te kopen he?' ondertussen speelde Lola wat met haar haar. De korte spijkerrokje was hem niet onopgemerkt gebleven en zag er wat slordige uit. Maar ze was ook een weerwolf dus dan had je dat. Ze had een warme vacht zodaar ze in een wolf veranderde niet dat hij jaloers was. 'Je lijkt me wel een lieve, voor zo'n job' Lachte ze, Vincient keek haar met een grijns aan en knikt toen. 'Ik kan je ook aanvallen hoor als je dat wilt.' Grapte hij en keek even uitdagend naar haar. ' Ik heb allleen geleerd om andere mensen en mezelf geleerd te beschermen en met wapens om te gegaan. We zijn niet allemaal van die koelbloedige killers hoor. Somming volgens alleen maar hun orders op en meer niet.' Zei Vincent een beetje streng. Maar er kwam al snel weer een glimlach op zijn gezicht.

Lola

'Ik kan je ook aanvallen hoor als je dat wilt', zei Vincent en Lola hoorde de uitdagende klank. Lola zelf begon echter te glimlachen. 'Ik heb allleen geleerd om andere mensen en mezelf geleerd te beschermen en met wapens om te gegaan. We zijn niet allemaal van die koelbloedige killers hoor. Somming volgens alleen maar hun orders op en meer niet', zei Vincent en zijn toon klonk streng, waardoor Lola even haar blik diep in de zijne bracht. Algauw was er weer een glimlach te zien en Lola slaakte een kleine zucht van verlichting. Ze wou zich er zo graag van weerhouden, maar haar lichaam bracht haar tot naast zijn jeep. Ze leunde tegen zijn jeep aan en keek hem toen aan. Ze streelde even zijn arm, alhoewel zijzelf ook wel wist dat hij het misschien niet fijn vond. Gauw legde ze haar hand weer tussen hun in. 'Sorry. Af en toe luistert mijn lichaam niet naar wat ik eigenlijk wil zeggen', gebruikte ze als excus, maar ze loog. Ze wou hem gewoon aanraken.

De strenge klonk in ze stem liet Lola even schrikken. Maar toen Vincent weer glimlachte, haalde ze opgelucht adem. Langzaam kwam ze dichterbij en kwam naast hem tegen zijn jeep aanleunen. Normaal zou hij dat niet toestaan althans dat dacht Vincent. Maar dit was ook de eerste weerwolf die normaaal met hem aan het praten was. En dat brach gevoelens op die hij nooit eerder had ervaren en hem ook wat in verwarringe brachten. Toen Lola zijn arm begon te strelen, schrok Vincent even en trok zijn arm weg. Waarna Lola zich meteen haar excus aanbod. Maar het gekke was hij vond het niet erg toen ze hem streelde. Vincent vond het wel fijn, Lola had haar hand weer tussen hun ingelegd. Vincent vocht tegen zijn gevoelens maar langzaam en wat onzeker legde hij zijn hand op de hare. Meteen schoot er door hem heen, Waar ben ik mee bezig, Even keek Vincent diep in haar ogen, diep van binnen vond hij het niet eens erg. Maar schudde toen zijn kop. Een weerwolf en een mens dat kan nooit lang goed gaan. Er zijn zat anderen meiden, waarom val ik nou op haar. Dacht Vincnet wat wanhopige, hij wist niet eens zeker of dit wel liefde was. Wat Vincent kende het nog niet. Zijn hand leg al een tijdje op de hare, Vincent schrok weer wakker uit zijn gedachten en trok snel weer zijn hand weg en keek naar de grond zonder nog wat te zeggen. Het enige wat er door hem heen ging was. Waar ben ik mee bezig.

Lola

Vincent had geschrokken op haar aanraking gereageerd en Lola vond zichzelf daarom ook stom. Het was ook stom om een mens te gaan zitten aanraken. Na een tijdje legde Vincent zijn hand op Lola's hand en dat riep gevoelens bij haar op. Ze staarde hem even in de ogen aan. Ze verdronk bijna in die mooie ogen. Maar dat kon toch niet? Een mens met een weerwolf? Vincent trok zijn hand terug en Lola dacht na. Er waren zat andere weerwolven die jongens waren en Lola voelde specifiek iets voor een mens. Waarom eigenlijk? Ze vond hem erg leuk en aantrekkelijk. Ze voelde echt iets voor hem. Ze sloeg haar armen over elkaar heen, maar legde haar hand daarna weer terug tussen hun in. Ze schoof een stap dichterbij en drukte haar lichaam even tegen de zijne aan en toen weer terug. Waar was ze mee bezig? Maar Lola luisterde niet naar haar gedachten en voerde uit wat haar hart opgaf. En haar hart zei dat deze jongen echt heel erg leuk was en dat ze hem moest vertellen en uitleggen waarom ze deze dingen deed.

Toen Vincent zijn hand op de hare legde staarde ze in zijn ogen en ze leek wel te verdrinken. Lola dacht er waarschijnlijke precies zou over. Lola legde even haar armen over elkaar heen toen hij zijn hand weer terug had getrokken. Lola was iets van plan maar wat, Vincent wou het graag weten maar niet uit wantrouw maar eerder uit nieuwsierigeheid. Lola schoof een stuk dichterbij en drukte ineens haar lichaam tegen de zijne aan. Dit vond hij eigenlijk zeker te ver gaan, normaal had hij haar zeker tegen gehouden en wegdrukt maar iets wou het. Iets vond het fijn, en haar beeldschoon. Helaas ging ze snel weer weg, Vincent keek even naar haar met een warm en vriendelijk gezicht. En langzaam boog hij zijn lichaam, Vincent probeerd met zijn gezond verstand tegen de wil van zij hart en gevoelens te vechten. Maar het lukte niet hij sloeg zijn armen om haar aan en drukte haar tegen zich aan en fluisterde zachtjes. 'Waar zijn we mee bezig.' Vincent wou haar een kus geven, maar dat ging volgens zijn verstand te ver veel te ver zelfs. Maar de wil van zijn hart en gevoelens waren te sterk en langzaam drukte hij zijn lippen tegen haar wang en kuste haar op haar wang. en heild Lola tegen zich aangedrukt.

Lola

Vincent keek haar vriendelijk aan. Het zag er naar uit dat hij het niet erg had gevonden. Of juist wel. Zouden zijn gevoelens hetzelfde denken als de hare? En zouden ze hem dwingen om dit te doen? Veel tijd om na te denken had hij niet, want Vincent sloeg zijn armen om haar heen. Ze voelde hem tegen zich aangedrukt en Lola's hart ging als een razende tekeer. Lola sloeg haar armen ook om hem heen. 'Waar zijn we mee bezig?', vroeg hij en Lola haalde haar schouders op. 'Het enige wat ik weet, is dat ik je wil', fluisterde ze in zijn oor. Een huivering ging door haar toen zijn lippen tegen haar wang gingen. Zij werd tegen hem aangedrukt. Lola keerde zich tot zijn hoofd en ging op haar tippen staan, terwijl ze een kus op zijn mond gaf. 'Oh jeetje, ik kan het niet meer houden', zei Lola wanhopig.

Lola sloeg ook haar armen om haar heen en haalde haar schouders op en fluisterde in zijn oor. 'Het enige wat ik weet, is dat ik je wil' Lola keerd zicht tot zijn hoofd en gaf he meen kus op zijn mond en zei nog voor dat ze zijn lippen raakte. 'Oh jeetje, ik kan het niet meer houden' Zei ze wanhopige, Vincent hield het ook neit meer en begon met haar te tongzoenen. Daar lig ik dan met een weerwolf te zoenen, dacht hij wat wanhopige. Maar het voelde zo goed en fijn, Lola voelde hopelijk precies het zelfd voor hem als Vincent voor haar deed. Vincent rolde om en ze lagen samen boven op de moterkap Lola boven op hem. Vincent vond eindelijk weer zijn zelf beheersing een beetje en heild op en keek haar met liefdevolle ogen aan. Met zijn hand streek hij door haar haar die lekker zachte aanvoelde voor een weerwolf. 'Wat heb je zacht haar Lola.' Zei Vincent met een warme en liefdevolle stem.

Lola

Het volgende moment lagen ze te tongzoenen. Lola's tong masseerde die van Vincent en ging rond zijn tong. Ze vond het zalig en het gevoel dat ze erbij had was goed. Ze lagen nu op de motorkap, Lola boven op Vincent. Vincent hield op en Lola keek diep in zijn ogen, waarbij ze een warm gevoel kreeg. Zijn ogen stonden lief en keken haar aan. Zijn hand streek door haar haren, wat Lola meer dan fijn vond. 'Wat heb je zacht haar Lola', zei Vincent en Lola zoende hem nogmaals. Zijn stem klonk warm en liefdevol. 'Oh, ik hou van je, Vincent. Je bent echt leuk om naar te kijken. Als dit verboden liefde is, mag het voor mijn part', zei Lola en het volgende moment lagen ze weer te tongzoenen. Lola begon deze tongzoen. Ze eindigde door hem een kus op zijn neus te geven en te glimlachen.

Vincent voelde zich geweldige en het was zalige, en he gevoeld die hij had was goed. Lola keek die in zijn ogen, haar ogen straalde een fijn warmte uit. Toen Vincent begon over haar haar, zoende Lola hem nog eens. Vincent streek nog eens door haar haar. En hoorde de warme woorden van Lola. 'Oh, ik hou van je, Vincent. Je bent echt leuk om naar te kijken. Als dit verboden liefde is, mag het voor mijn part' Voordat hij antwoord kon geven lagen ze alweer te tongzoenen. Lola gaf hem nog een kus op zijn neus. Waarna ze breed glimlachte. Hij wou iets gaan doen maar wat, hij was een mens een zij een weerwolf. Even gingen zijn dachten terug naar de zin die ze had gezegd en glimlachte breed. Vincent wist niet wat hij moest zeggen, of denken hij kan alleen maar verliefd en liefdevol naar Lola kijken. 'Zullen we iets gaan doen samen.' Het maakte hem niet uit wat.