Even wat drinken...

- Oh, wat jammer nou! Ik had nu zo'n zin om het te beschrijven* (grapje) -

Lola

Lola grijnsde even en Vincent bracht zijn hoofd naar haar oor, waardoor Lola even moest giechelen. ‘Ik dacht dat weerwolven dat wel leuk vonden', zei Vincent en Lola giechelde even. Lola voelde een natte lik over haar wang en kwam toen op een grappige opmerking. 'Ik dacht dat jij mens was in plaats van weerwolf', zei ze vrolijk. Vincent's handen gingen zachtjes over haar borsten en ze begonnen weer als een gek te tongzoenen. Dit was o zo fout. Als Vincent's werk erachter kwam, dan zat zowel Vincent, als zij diep in de problemen. Nou ja, konden zij er wat aan doen dat ze voor elkaar gevallen waren? Lola keek rustig naar Vincent en stopte toen met zoenen. 'Oef... De rest bewaar ik wel voor later', lachte ze, terwijl ze Vincent zachtjes overeind duwde. Ze keek hem uitdagend aan en sprong toen op, zette de tv aan en gooide een stuk of vijf horror en actiefilms naar Vincent toe. Ze keek of hij ze gevangen had en pakte toen een dekentje. 'Kies maar', zei ze toen vrolijk.

Lola had een grote grijns op haar gezicht en zei met een vrolijke stem. ‘Ik dacht dat jij mens was in plaats van weerwolf.’ Vincent glimlachte vriendelijke en keek haar uitdagend aan. Lola was zo aardige en vriendelijk. Ze waren al weer hevige aan het tongzoenen. Vincent wist dat die fout was maar het voelde zo lekker en geweldige. Hij was zo opgewonden en had een warm gevoel van binnen. Als falco dit wist of er achter kwam had hij een groot probleem. Dat wis Vincent, maar hij kon er niks aan helpen dat hij voor haar veil. Ineens stopte Lola met zoenen en duwde Vincent van haar af. 'Oef... De rest bewaar ik wel voor later.' Lachte ze, Vincent keek haar met smekende ogen aan en keek hoe ze van de bank af sprong en naar de tv toe liep. Vincent zag de uitdagende blik van Lola en zei met smekende stem. ‘Aaaa…Kom op hoe kan je deze springende hond dit aan doen.’ Vincent ging als een hond zitten en keek haar met een smekende blik aan. Ondertussen had ze vijf horror en actiefilms naar hem toe gegooide en zei met een vrolijke stem dat Vincent mocht kiezen, ze pakte een deken even bekeek Vincent de film waar uit hij kon kiezen. Die hij had gevangen en besloot een horrorfilm te kijken. Die hij aan Lola gaf, Vincent keek nog steeds een beetje smekend naar haar. Maar besloot het er zich maar bij neer te leggen en ging goed zitten voor de film.

Lola

Lola keek lachend naar de smekende ogen van Vincent. 'Wacht maar tijdens de film, dan wordt het leuk!', grijnsde ze geheimzinnig. Zoals Lola al had kunnen weten, pakte Vincent natuurlijk een horrorfilm uit de vijf en gaf die aan haar. Ze knipoogde uitdagend naar hem en zette toen de film op. Het hoofdmenu verscheen. 'Ik ben zo terug', zei Lola. Die pauze was om naar de WC te gaan en om gauw even iets beters aan te trekken. Een joggingbroek en een trui tot aan haar navel koos ze. Aangezien ze bij het zien van Vincent al warm werd, hoefde ze er deze keer geen vest op aan te doen. Tenslotte was ze van zichzelf ook al erg warm. Ze pakte de afstandsbediening, selecteerde de taalkeuze van 'Nederlands' en zette toen de film op. Aangezien Vincent al tegen de leuning lag, ging zij tegen hem liggen en deed de deken over hun heen. Ze legde haar hand op zijn arm die boven haar lag en nestelde haar lichaam tegen de zijne aan. Het eerste stukje begon al spannend en Lola legde zich onbewust steeds dichter tegen Vincent aan.

Lola keek met een lachend gezicht naar Vincent. 'Wacht maar tijdens de film, dan wordt het leuk!' Zei ze geheimzinning, toen hij haar de film gaf zag hij de knipoog van lola en er kwam een glimlach op zijn gezicht. Het hoofdmenu was al op en Lola ging evne weg. Vincent wachten rustige op haar, toen ze terug kwam had ze een joggingbroek en een trui aangetrokken. De trui ging tot haar navel, Vincent grijnsde breed. Wat was ze een plaagkont vond hij. Lola kroop dicht tegen Vincent aan en zette de film op. Vincent sloeg zijn arm om haar heen en Lola deed de deken over hun heen. De film wasl al begonnen en begon goed. Lola kwam steeds dichterhem aanliggen. Wat een prettige gevoel gaf, Vincent moest zich nou inhoeden maar ze kruip steeds dichter hem aan. Dus ze maakte het hem wel moeilijke.

Lola

Och gatver! Wat een gore film was dit! Hij was nog maar pas begonnen of Lola vond hem al eng. Maar ja, dat was ze ook zelf schuld, omdat ze het geluid zo hard op had. Weer een hoofd werd van een romp gedaan. Eigenlijk zou Lola dit geweldig moeten vinden, omdat zij een weerwolf was. Nou ja, Vincent was het vast al gewoon, dat zoiets gebeurde. Lola was blij dat ze Vincent had ontmoet. Nu durfde ze tenminste naar deze films te kijken. Normaal zat ze altijd met een kussen rond haar buik geklemd te kijken tussen een oog door. Het was best een griezelige film. Hij was nog maar vijf minuten bezig of het had Lola al bang gemaakt. Ze voelde Vincent's arm en daarmee ook de veiligheid. 'Zo'n film maakt mij dus echt niet bang!', zei ze stoer tegen Vincent. Toen een deur krakend dichtsloeg op de film, gaf ze een gilletje, draaide ze haar hoofd even om en begroef ze die in Vincent's schouder.

De film was niet echt een smakelijke gezicht, Lola vond het duidelijke niks. Vincent keek even met een glimlach naar haar, ze had het geluid ook flink hard gezet. Vincent vond het ook niet zo leuke film, normaal keek hij nooit naar horrorfilm omdat het soms leek als of hij er in zelf eentje speelde. Een scene deed hem zelfs aan een huis denken waar hij met een stel maten in moeste omdat er weerwolven in schenen te wonen. Helaas ging het iets anders dan verwacht, ze liepen zo een groot hol in. Vincent had toen gevochten voor zijn leven en gerend. Helaas hadden zijn twee maten minder gelijk gehad. En nou heeft hij een oogje op een weerwolf, Vincent schudde zijn hoofd en keek weer op toen Lola stoer zei dat dit soort film aar echt niet bang maakte. Vincent knikte instemmend , hij wist wel wat angst, was en dit was gewoon nep. Toen er een deur kraken dichtsloeg, gaf Lola een harde gil en Vincent kon een lach niet onderdrukken. Lola begroef haar gezicht in zijn schouder. Dat maakte het nog grappiger maar het zag er ook lief en schattige uit. Vincent gaf haar een sussende kus op haar wang. Maar besloot een ander film te gaan kijken hij had ook gezien dat ze een leuke actiekomedie had en dat is tenminste wel leuk om naar te kijken. Vincent pakte de afstandbediening en zette de film op stop en zei plagerige. ‘Ik dacht dat je zei dat dit soort films je niet bang maakte’ Vincent stond op en pakte die ander film en zette die op. Daarna ging hij weer naast Lola zitten en gaf haar een kusje op haar voor hoofd en streelde door haar haren. En zei met een plagerige stem. ‘ Is dit beter.’

Lola

Lola voelde een kus op haar wang en schaamde zich dood. Ach God, ach God, ach God! Wat was ze toch stoer! Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan, maar Vincent bleek het leuk te vinden. Natuurlijk vond hij het leuk. Een zo'n grote blunder kon niemand, behalve Lola dan, ook maken! Vincent greep naar de afstandsbediening en zette de film op stop. Gelukkig, hij vond er ook niks aan. Het was gewoon vies en Lola vond het maar raar dat ze dit soort films in huis had. Ze keek naar de afbeelding van de film. Die zag er ook eng uit. ‘Ik dacht dat je zei dat dit soort films je niet bang maakte’, zei Vincent en zijn stem klonk plagerig. 'Ik speelde toneel', zei ze blozend, alhoewel Vincent nu wel wist dat het echt geen toneel was wat ze deed. Vincent zette een leukere film op en ging naast haar zitten. Een kus werd op haar voorhoofd gedrukt en Lola voelde hoe Vincent voor de duizendste keer aan haar haren zat. 'Is dit beter?', vroeg hij toen en Lola stak haar tong naar hem uit, omdat ze de plagerige ondertoon weer ontdekt had. 'Ja hoor', zei ze en ze legde zich weer dicht tegen Vincent aan. Nu lachte ze juist en bij spannende momenten, die al snel begonnen, aangezien er ook actie in zat, hield ze zich even tegen Vincent gedrukt en zuchtte opgelucht als er toch niks gebeurde. Lola draaide haar hoofd en kuste Vincent toen innig.

'Ik speelde toneel' Zei Lola met een blozend gezicht, Vincent grinnikte en keek even haar kant op. ‘Ja...Ja mevrouw de weerwolf.’ Zei hij weer met een plagerige stem. En richte zijn aandacht toen weer op de film toen Vincent vroeg of dit beter was. Stak lola haar tong naar hem uit, Vincent keek uitdagend naar haar. Lola legde zich weer tegen hem aan, af en toe hoorde Vincent haar lachen. Hij moest ook af en toe lachen deze film was een stek beter dan die horrorfilm. Ineens voelde Vincent de lippen van Lola die hem innig kusten, Vincent vergat even de film en kuste haar innig terug. Vincent duwde Lola op haar rug en streelde haar armen en gezicht zachtjes.

(sorrys voor late reactie en flutpost )

Lola

Lola's armen werden gestreeld en ook haar gezicht ging die laag onder. Lola maakte het niet uit, want die genoot er overduidelijk van. De film was even vergeten. Lola kwam echter weer bij zinnen toen de afstandsbediening met een klap op de grond viel. Lachend raapte Lola hem op en greep de batterijen die gevallen waren, terwijl zijzelf half van de bank aflag. Moeizaam hees zij zichzelf weer overeind en keek Vincent aan. De film ging ondertussen verder en Lola zette de afstandsbediening toen maar op het tafeltje naast hun. Na een tijdje was de film afgelopen en moeizaam en vermoeid hees Lola zich overeind. Het was echter nog lang geen twaalf uur en Lola keek Vincent vragend aan. 'Nog een film? Of heb jij een beter plan?', vroeg ze toen maar. Ze legde zich weer terug en kroop tegen Vincent, terwijl ze rustig op het antwoord wachtte.

(Dat is strafbaar, Vincent XD)

Toen de afstandsbediening op de grond veil kwam Lola weer bij zinnen. En stopte ze met kussen, ze raapte de batterijen en de afstandsbediening op en legde het op een tafeltje. Naast hun neer. Ze lag half van de bank af, en met moeite wist ze zich op de bank te tillen. Vincent keek ondertussen weer naar de film die gewoon verder was gegaan. Lola legde zich weer tegen Vincent aan. Er ging een tijdje voorbij toen de film was afgelopen keek Vincent met een glimlach naar Lola. En Lola keek hem vragend aan en vroeg toen. 'Nog een film? Of heb jij een beter plan?' Vincent dacht even na hij had wel een paar ideeën. (helaas mag ik een er van niet doen:P ) Opeens wist hij het hopelijk zag Lola het ook zitten. 'Zin om te stappen Lola?? Of je kan me het bos laten zien?' Vincent keek even naar Lola, als ze gingen stappen moesten ze wel eerste even langs zijn huis wat hij kon moeilijk zo gaan. Hoe hij er nou bij liep, Vincent keek met een vragende blik naar Lola.

(sleep me maar voor de rechter dan )

Lola

Lola keek in zijn rustige ogen en werd zelf ook kalm. Lola had zelf wel een paar ideeën, maar die bewaarde ze wel voor straks. 'Zin om te stappen Lola?? Of kan je me het bos laten zien?', vroeg Vincent en Lola sprong op, waardoor ze haar hoofd tegen de lamp stootte. Aha, dat ging al goed. 'Au! Ik ben zo terug dan', zei Lola lachend en ze rende naar haar kast boven toe. Snel begon ze een kort wit rokje te pakken met een zwart naveltruitje erop. Ze deed er geen schoenen onderaan, omdat ze het bos ondertussen wel gewoon was om te betreden met blote voeten. Ze trok Vincent eerst nog in een hoekje waar ze hem wild begon te zoenen en na een tijdje stopte ze. Ze liep naar de deur en deed die, nadat Vincent achter haar, buiten, stond, dicht. 'Nou, waar naartoe?', vroeg ze lachend. 'Zodra je mensen van je werk ziet, verander ik in een wolf en ga ik gauw weg.'

Ze keurde zijn idee goed en Lola sprong op en stootte haar hoofd tegen een lamp. Vincent kon nog net een lachje onderdrukken, ze had er duidelijk zin in. 'Au! Ik ben zo terug dan', Zei Lola lachend, Vincent knikte en zag ze naar boven rennen. Vincent haalde zijn schouders op en dacht ,Meiden, Al snel hoorde hij de voetstappen van een trap af gaan en voordat Vincnet wat kon zeggen werd hij een hoekje in gedruk en begon Lola hevig te zoenen. Vincent vond het niet erg en genoot er van en streelde zachtjes haar armen . Na een tijd stopte ze weer en Vincent keek even met smekende ogen naar Lola. Ze kan er wel wat van die lola, dacht Vincent. Snel pakte Vincent zijn tas en wapen en ging na Lola ook naar buiten. Ze deed de deur achter haar dicht en vroeg waar naar toe. Vincent haalde zijn schouders op en zei vrolijke. ‘Het is jou bos dus laat maar wat zien. Ik denk niet dat we iemand van me werk hier rond deze tijd tegen komen.’ Vincent kon het mis hebben maar het was al laat. Dus het leek hem nogal logischie dat ze ongestoord samen door het bos kunnen wandelen. ‘Het enige waar ik bang voor ben, is als we weerwolven tegen komen wat zeg je dan tegen ze?’

Lola

Lola keek Vincent lief aan, maar was stiekem toch bang voor mensen die eventueel van zijn werk waren. Dan zou Vincent haar misschien moeten doden. 'Het is jou bos dus laat maar wat zien. Ik denk niet dat we iemand van me werk hier rond deze tijd tegen komen', zei Vincent en Lola vertrouwde er maar op. Ze keek Vincent aan en grijnsde even. 'Dan is het goed', lachte ze vrolijk. 'Het enige waar ik bang voor ben, is als we weerwolven tegen komen wat zeg je dan tegen ze?', vroeg Vincent en Lola dacht even na. 'Dan zeg ik dat ik je net naar de grens aan het begeleiden was en dat ik het heus wel zelf aan kan om je weg te brengen', zei Lola lachend. Ze sprong op Vincent's rug zodat hij haar wel moest ondersteunen met zijn armen. Lachend sloeg ze zijn armen rond zijn hals en sloot ze half voor zijn keel. 'Nou, paard, rijden!', lachte ze.

Het weer zat gelukkig mee en een vrij grote wolf rende tussen de bomen door. Haar ademhaling ging gewoon, maar soms hing haar tong toch uit haar bek. Haar zwarte vacht glansde zachtjes en de witte vlek tussen haar ogen glom harder. Ze begon dorst te krijgen en hoorde het water stromen van een rivier. Met een ruk draaide zij zich erheen en stoof verder. Eenmaal bij de rivier zocht Moonlight een plek waar ze zonder problemen bij het water kon komen. Op een kleine zandbank tegen de oever aan sprong Moonlight op en boog haar kop naar voren, daarna lepelde ze het water naar binnen en genoot van het koele water. Moonlight ging zitten en keek even rond zich heen. Jagers konden op dit stuk moeilijk dekking vinden, want de bomen stonden te ver van de kant om een goed schotveld te hebben. moonlight grijnsde en sprong weer aan wal, waarna haar oor een tweetal aan stemmen hoorde. Snel keek Moonlight om en ontdekte een twee tal jagers die al zoekend tussen de bomen door liepen. Moonlight bleef even stil staan, maar dat had ze misschien beter niet kunnen doen. Want een van de mannen ontdekte haar per toeval. 'Hey kijk daar jammer dat die aan de andere kant zit!' Riep de man en wees naar Moonlight. 'Pech toch schieten!' Riep de tweede man en richten zijn geweer op Moonlight die er als een haas vandoor stoof. De kogels floten langs haar heen en Moonlight was blij dat ze de bomen bereikte, want daar was ze buiten de vuurline's. Moonlight keek even om en zag dat ze stonden te vloeken en tieren. Moonlight grijnsde en rende verder. Met zware pootstappen kwam Moonlight dichterbij een plek waar ze misschien niet eens wilde zijn en ze kon niet weten dat daar iemand van haar eigensoort met een jager om ging? Met een grote sprong kwam Moonlight over een grote omgevallen boom terecht en landen soepeltjes, waarna ze weer verder stoof. Een gebouw werdt zichtbaar tussen de bomen en zo ook twee gedaantes waarvan er eentje op de de ander sprong. Moonlight hielt op met rennen en sprong een boom in en luisterde aandachtig naar wat er gezegd wert. de wind stond richting haar en zo was ze moeilijker te ruiken op het eerste moment, maar de wind was onvoorspelbaar en draaide wanneer ze daar zin in had. Moonlight luisterde met gespitste oren en hoorde ook voetstappen van achter haar op komen.

Vincent knikte bij haar woorden en toen ze op zijn rug sprong, deed Vincent snel zijn armen tussen haar benen zodat ze niet naar beneden veil. Lachend sloeg Lola haar armen om zijn nek en riepte vrolijke. 'Nou, paard, rijden!' Er was een grote grijns op Vincents gezicht en knikte. ‘Waarheen Lola?’ en begon alvast te lopen met Lola op zijn rug, ze was niet al te zwaar. Niet wetende dat iemand hem en Lola in de gaten hield Liep Vincent door het bos. Met zijn pas ontdekte liefde die een weerwolf was, Vincent kon het nog steeds niet geloven. Maar het was wel de waarheid waarin hij nou zat, en hij vond het niet eens erg. Vincent was er zelfs heel blij om.

Kon even niks verzinnen

Lola

Lola lachte. Vincent vroeg waar ze heen konden gaan. 'Nou ja, gewoon een wandeling lijkt me wel gepast', lachte ze. Vincent was wel snel! Hij zou toch...? Nee, dan zou hij er bleker uitzien. Tenslotte, zijn lichaamstemperatuur was normaal. Lola snoof een keer in de lucht. Haar zintuigen waren scherp. Ze rook een geur. Van drie personen maximaal. Trouwens, ze had ook schoten gehoord! Of was dat verbeelding omdat ze zelf al is beschoten was? Maar die geur bleef. Lola boog zich vol gehobbel voorover naar Vincent. 'Er is hier nog iemand. Ik ruik een geur', zei Lola en ze liet zich even meevoeren door Vincent, maar keek toen naar de bomen. Zag ze daar nu iets?

De rennende voetstappen werden luider en Moonlight kon niet langer blijven in de boom het geluid kwam recht op haar af alsof ze een speurhond bij zich hadden. Met een grote vaart landen Moonlight niet ver van het tweetal dat ze eerder vanuit een gebouw had zien lopen, maar ze stond met haar rug naar hen toe en zag een snelle beweging tussen de bomen. "Dit moet toch eens afelopen zijn?" dacht moonlight fel en stormde naar voren de schoten ontwijkend. Met een schamschot in haar boven arm sloeg mooblight de dichtsbij zijnde man weg tegen een boom en sprong opzij, waarna ze de tweede jager met haar harige elleboog tegen de zijkant van zijn hoofd raakte. luid gegrom kwam uit haar keel toen een pijl door haar al gewonde arm geschoten werdt. Moonlight liet het hier niet bij en rende op de man af die ze het eerst weg gemept had. Met uit gestrekte klauwen greep ze hem bij zijn schiethand en liet de botten kraken. De man gilde het uit van de pijn en moonlight smeet hem richtig de tweede jager. Zo kwamen ze in de buurt van het koppel terecht. Moonlight zag dat ze opnieuw omhoog kwamen, maar ze wilde niet nog langer vechten en wilde er een einde aan breien. Met grote sprongen kwam ze snel dichterbij en landen vlakvoor de mannen die hun wapens verloren hadden in de strijd. Maar iets hielt moonlight tegen ze wist alleen niet wat?

Lola (sorry Vincent)

Lola hoorde een hoop geschreeuw voor zich. Ze sprong van Vincent af en veranderde in een wolf.

Blizzardpelt

Blizzardpelt grauwde en rook een andere geur van een weerwolf. Schoten werden gelost en opeens klonk er een gejank. Blizzardpelt zag twee mannen met een weerwolf heftig in de strijd. Dat was natuurlijk niet eerlijk. Blizzardpelt sprong naast de zwarte wolf. 'Pak jij die linkse, ik die rechtse', sprak ze en ze sprong tegen een man aan. Ze vermoordde niet graag leden van de N.C.S, of wie het ook mocht zijn, maar ze kon er niet tegen als vrienden bedreigd werden. Blizzardpelt zag iedere weerwolf als een vriend. Vechtend rolde ze over de grond met een man. Ze beet hem in zijn nek en zorgde ervoor dat zijn ribben kraakte. De man schreeuwde het uit van pijn, maar wat Blizzardpelt niet zag, was dat de man zijn geweer ondertussen had opgeraapt. Ze keek hem aan en grauwde. Ze sprong opnieuw tegen de man en voelde hem onder haar gewicht wringen met iets. Het volgende moment klonk er een schot en Blizzardpelt jankte luid en haar tanden lieten langzaam de man los, die aan het einde van zijn krachten was en bewusteloos neerviel. Met doffe ogen keek Blizzardpelt naar de andere weerwolf, die nog aan het vechten was.

Opeens kwam er een andere weerwolf aan en vroeg welke ze moest nemen, maar voor Moonlight kon antworden was de wolf al bezig met een van de mannen. Moonlight sloeg de andere tegen een boom en haalde met haar klauwen zijn bodywarmer open. De blote huid werd zichtbaar en Moonlight greep de man bij zijn arm en slingerde hem door de lucht. De jager landen op zijn voeten en greep een zilveren mes van 30 cm lang. Moonlight gromde luid en de jager rende op haar af. met snelle halen probeerde ze elkaar te verwonden. moonlight leip wat Snijwonden op, maar de jager was er erger aan toe toen Moonlight over de jager heen sprong, zich in de lucht omdraaide en de jager in zijn schouder beet waar hij het lange mes mee vast had. Deze leit hij vannen en Moonlight pakte de jager bij zijn keel en beet hem dood. Daarna keek ze naar de vreemde weerwolf en liep naar haar toe. 'bedankt ik hoorde een schot vallen gaat het?' vroeg Moonlight en hurkte bij de weerwolvin.

Blizzardpelt

Gelukkig had de andere weerwolf de andere man al doodgemaakt. De man die haar had verwond lag voor haar en was bewusteloos. Maar alleen Blizzardpelt wist dat. Ze voelde de pijn omhoog dringen. Dat schot had haar mooi geraakt. Een warme vloeistof droop over haar pels naar beneden. Toen liep de weerwolf opeens naar haar toe. 'Bedankt ik hoorde een schot vallen gaat het?', vroeg de weerwolf en Blizzardpelt schudde haar kop. 'Ik voel mezelf niet meer. Het doet allemaal pijn. Maar ik overleef het wel. Misschien is het het beste als je weggaat, voor er nog meer mensen komen. Vincent helpt mij wel', zei ze tegen de weerwolf en gaf haar een lik als dank.

- Nu Luna of Vincent. Ik wacht na de post van Luna op Vincent -

Toen Lola opeens zei dat er nog iemand was stond Vincent met een ruk stil en keek even naar Lola maar die sprong meteen van hem af en rende van hem weg. In de verte hoorde Vincent geweer schoten en besloot er maar meteen achter aan te gaan. Toen Vincent bij de plek aankwam hoorde hij een wolf janken van de van. En zag twee weerwolven bij elkaar liggen, en een dode ghoulhunters en de andere was bewusteloos. Vincent zuchte even en schudde zijn hoofd wie was Lola. En mompelde zachtjes. ‘Stomme Ghoulhunters.’ Vincent bleef met wat achterdocht staan hij wou wel helpen maar hij wie eerste weten wie Lola is. ‘Lola?’ En liep langzaam naar de wonde wolf. En ging naast haar zitten. Vincent legde zijn tas naast zich naar en pakte wat verband en zijn E.H.B.O doos. Met zijn werk was die onmisbaar. En begon aan de wond van de wolf te werken, die behoorlijk enrstige was. Gelukkige wist hij wel veel van schotwonden en bloeding.

Heb even snel een postje gemaakt kan fouten in zitten

Moonlight hoorde een stem een naam roepen. Verschrikt keek ze om en zag een man naar hen toe lopen. Moonlight wilde niks met de man te maken hebben en sprong achteruit, waarbij de luid begon te grommen. Ze wist niet of de anderen weerwolf deze man kende, dus ging ze niet over op de aanval en bleef luid grommend toe kijken. Die andere weerwolf zou dus Lola heten, maar of dat haar weerwolf naam was? Moonlight hielt op met grommen en keek toe hoe hij de wonden van de wolfvin verzorgde.
( korte post moet even gaan ben snel weer terug.)

Blizzardpelt

Luid begon Blizzardpelt te janken toen Vincent aan haar wonden kwam. 'Het is goed, het is Vincent, hij... Ik ken hem goed', antwoordde Blizzardpelt tegen Luna. Blizzardpelt hief zich jankend een beetje op en likte Vincent over zijn wang en keek hem toen diep in zijn ogen aan, zodat hij wist dat zij het was. Dat zou vast wel een schok voor hem zijn. Blizzardpelt kon niet meer omhoog staan en als ze veranderde in mens, lag ze hier naakt. Dit was vervelend. Blizzardpelt keek Vincent aan en stond toen jankend op. Ze ging naar een bosje en viel neer. Ze veranderde.

Lola

Lola trok met moeite haar kleren aan en kreunde van de pijn. Heel haar zij lag open. Dat zou moeilijk slapen zijn. Lola kroop terug en viel hijgend neer. 'Ik kan niet meer Vincent', huilde ze toen.

De wolf die hij verzorgde leek hem te herkenen, en diep van binnen wist Vincent dat dit Lola moest zijn. Ze zei wat in wolven taal wat Vincent niet kon verstand maar ging nou wat gehaaste door en keek diep in haar ogen, ze jankte een paar keer van de pijn. Ineens stond Lola op en Vincent probeerde haar tegen te houden maar dat lukte niet. ‘Lola je moet rustige aan doen.’ Riepte Vincent wat bang en ook streng, snel stond hij maar voordat hij bij de bosje was kwam Lola er al uit gekropen en veil ze hijgend naast hem neer. En begon te huilen en riep, 'Ik kan niet meer Vincent' Vincent knikte en maakte de wond verder schoon en deed het verband wat goed en zei met een bemoedigde stem. ‘Ik ben er voor je nou, je bent veillige.’ Vincent gaf haar een kus op haar voorhoofd en tilde haar voorzichtige op met zijn twee armen. En zei toen om haar wat op te vrolijke. ‘We zouden nog door het bos wandelen en je zou met het bos laten zien.’ Even keek hij naar de andere wolf, misschien wou ze ook wel mee. ‘Zou je vriend of vriendin mee willen.’ Vincent kon het zo niet zien of het een jongen of een meisje was alle wolven leken veel op elkaar behalve dan de vachtkleur en kleur ogen.