search and destroy

'Mijn beste vriend was een wolf. Hij was een echte trouwe wolf die mij beschermde,' vertelde Blade. Daoi knikte, ze zag de pijn in zijn ogen. 'Heb jij ooit een echte goede vriend gehad?' vroeg Blade toen. Daoi dacht even na. 'Toen ik een mens was, was ik echt alleen. Niemand vond me aardig. Misschien was ik voorbestemd om weerwolf te worden,' gromde Daoi. 'Ik geloof alleen niet echt in God ofzo.' 'Als wolf, mijn hele pack is mijn familie. Ik houd van ze en zou ze voor alles willen beschermen.' Daoi keek de man even aan. 'Misschien is het wel aan je te voelen dat je een vriend zoals hem hebt gehad. Dat is best bijzonder. De meeste weerwolven haten mensen. Ik de meeste ook hoor, maak je maar geen zorgen.' Daoi grijnsde.

"Toen ik een mens was, was ik echt alleen. Niemand vond me aardig. Misschien was ik voorbestemd om weerwolf te worden. Ik geloof alleen niet echt in God ofzo. Als wolf, mijn hele pack is mijn familie. Ik houd van ze en zou ze voor alles willen beschermen. Misschien is het wel aan je te voelen dat je een vriend zoals hem hebt gehad. Dat is best bijzonder. De meeste weerwolven haten mensen. Ik de meeste ook hoor, maak je maar geen zorgen." Vertelde ze en eindigde met een grijns. Hij lachte een beetje en zei. " Als ik in god zou geloven de zou ik denken dat hij toch een vervelend ventje is. En het is ook beter dat je niet iedereen aardig vind want dan zou het toch verkeerd aflopen." Zei hij en keek haar aan. " Ik ken mensen die niet zo op woven gesteld is en dat begind al met Falco. Komt die naam je bekend voor?" Hij keek even rond de buurt en zei toen. " Hij is mijn baas."

'Ik ken mensen die niet zo op wolven gesteld zijn. En dat begint al met Falco. Ken je die naam? Hij is mijn baas,' bekende Blade. Daoi's ogen vernauwden even. 'Falco.. jazeker, dat is die massamoordenaar. Hij maakt ons met bakken tegelijk af. Rottig ventje.' Ze mocht hem niet. Hij bejaagde en bedreigde haar soort al sinds hij leider was van de N.C.S., na die oude Corvinus. Die had ze ook al niet gemogen. Wat moet je dan vinden van iemand die je vrienden afmaakt? Daoi mocht hem niet. Toch had ze besloten Blade een kans te geven. Hij vocht zo grappig. 'Is dat je baas? Ik zou wegrennen. Ik wil je wel bijten, als het echt moet,' bood Daoi aan. 'Kun je daar weg. Hoewel je het zeker wel leuk vind om een beetje wolven op te jagen?' Dat laatste kwam eruit als een halve snauw, een halve grap. 'Sorry, ik bedoelde het niet zo..' verontschuldigde Daoi zich toen snel.

"Falco.. jazeker, dat is die massamoordenaar. Hij maakt ons met bakken tegelijk af. Rottig ventje." Zei ze. "Ik dacht al dat je dat ging zeggen." Zei hij met een lach op zijn gezicht. "Is dat je baas? Ik zou wegrennen. Ik wil je wel bijten, als het echt moet. Kun je daar weg. Hoewel je het zeker wel leuk vind om een beetje wolven op te jagen?" Zei ze en spuugde dat laatste er uit. "'Sorry, ik bedoelde het niet zo.." Zei ze er nog rap bij. " Nee dankje. Ik blijf liever mens en ik jaag niet op wolven. Alleen op vampier. Ik dood wolven pas als ze me aanvallen. Maar je kunt altijd naar mij komen en ik zal wel eens mee met jou komen hoor. Ken je soms nu nog een plek. Meestal ben ik de enige hier niet." Zei hij en keek een beetje rond.

'Ik dacht al dat je dat ging zeggen.' Daoi grijnsde. De meningen over Falco waren blijkbaar niet erg verdeeld. 'Nee dankje. Ik blijf liever mens, ik jaag niet op wolven. Alleen op vampiers. Ik dood wolven pas als ze me aanvallen.' Daoi knikte, blij dat hij niet boos was geworden. Als ze iemand eenmaal mocht, vond ze het moeilijk diegene te beledigen. Dat was gewoon niet aardig. 'Oké, gelukkig. Ik jaag niet zoveel op vampiers; die hebben betere wapens dan wij. Tenminste, die Noble's kunnen we nog wel aan.' Blade ging verder. 'Maar je kunt altijd naar mij komen en ik zal wel eens met jou meegaan hoor. Ken je soms nog een plek? Meestal ben ik hier niet alleen.' Daoi dacht even na. 'Doet je moto het nog?' Ze wist wel een plek, waar zij meestal jaagde. Anderen jaagden er dus niet, het was haar persoonlijke stukje jachtgebied. Ze had andere wolven net zolang weggejaagd tot de boodschap duidelijk was. 'Kom maar mee,' en ze zette het op een lopen.

"Doet je moto het nog?" Vroeg ze. Hij keek naar zijn moto ook al was hij zeiker dat die werkte. "Die laat mij nooit in de steek." Antwoordde hij kort. "Kom maar mee" Ze ze en rende weg. Hij zenden een bericht naar zijn moto die vervolgens naast hem ging staan. Al zijn andere wapens zaten er aan vast en hij duwde zijn gas in. Hij ree even verder op twee wieleen en achter volgde haar. Al snel ree hij naast haar naar de plek waar ze hem heen leidde. Hij duwde stiekem zijn GPS in voor de zekerheid. Je wist maar nooit ook al vertrouwde hij haar. Hij zag dat ze hem naar wolvengebied bracht dus zette hij zijn moto op stealth mode waardoor de motor stil viel en op de zelfde snelheid op batterij verder reed. Dat hield die wel uren vol maar dan kon hij er niet veel meer mee doen. Stil bleef hij haar volgen.

Daoi was gelukkig toen de wind door haar vacht joeg, toen ze haar ogen tot spleetjes moest knijpen en de weg vond tussen de begroeiing. Ze merkte dat de moto naast haar reed zonder echt geluid te maken. Als in een wedstrijdje begon ze sneller te rennen, al wist ze dat moto's meer energie hadden dan zij. Uiteindelijk bereikte ze haar gebied. Abrupt kwam ze tot stilstand, als om Blade en zijn reflexen te testen. 'Hier is het,' was het enige wat ze zei, genietend van het feit dat ze een eigen plekje had. Ze keek even rond en snoof, ze wilde zeker zijn dat er geen andere wolven op haar plekje gejaagd hadden tijdens haar afwezigheid. Daoi stond bekend als een sterke, agressieve wolf. Ze keek vragend naar Blade. Waarom ging hij mee met een wolf? Niet dat hij van haar reputatie wist, maar zo lief zag ze er ook niet uit.

Blade ree nog steeds stil achter haar aan en zag dat ze versnelde. Hij ging nog sneller achter haar aan en stond opeens stil. "Hier is het" Zei ze snel. Hij was haar woorden al voor en driften een cirkel rond een boom en zijn snelheid te breken. Hij was al veel te snel om op zijn rem te duwen. Hij ging van zijn motor af en keek wat rond. Er was niets te zien alleen maar een groot veld dat van haar bleek te zijn. Onderweg had hij nog wat kogels gevonden op een verlaten slagveld Voor als hij in een val liep maar daar rekende hij niet op. Hij vertrouwde haar en als hij het mis had was hij al zo goed als er geweest. "wel mooi bos." Zei hij terwijl hij wat verkennend rond wandelde. Opeens hoorde hij een gepiep op zijn moto. Hij rende er naar toe en zag dat er iets hun kant naderde. Hij schakelde alles uit waardoor hij niet te zien was op de radar. Hij rende naar haar toe en bukte zich naast haar. "Stil zijn." Fluisterde hij. Hij zag een klein verkennings heli voorbij vliegen. Ze zochten hem niet maar verkende het gebied gewoon. Toen ze weg waren stond hij weer op en zette alles weer op. " Wat doen die hier? Ze zochten Jou toch niet?" Vroeg hij. Misschien verschool ze iets maar dat zou hem verbazen. Hij zag een bericht dat een verkenings heli was opgestegen. Dat verklaarde alles. Hij keek weer naar haar of ze nog iets te zeggen had

Daoi keek lachend hoe hij rond de boom reed om snelheid te minderen. Daar had zij geen last van, halleluja. 'Wel mooi bos.' Daoi keek trots. 'Ja, het is-' Haar woorden werden afgekapt toen de moto piepte. 'Stil zijn,' fluisterde Blade. Daoi zorgde dat ze onder de boom stond, in de schaduw. Er vloog een heli langs, een kleine. Daoi staarde het ding na. Wat deed dat hier? Het was háár territorium wel! Blade startte zijn apparatuur weer op. 'Wat doen die hier? Zochten ze jou toch niet?' Daoi keek hem even vreemd aan. 'Waarom moeten ze mij hebben? Omdat ik weerwolf ben?' Ze vroeg zich echt af wat dit met haar te maken had. Ze had al een hele tijd geen mens meer gedood. Die smaakten niet eens lekker, en ze kon niet ongezien in het dorp komen. Ze had dat ding ook nog nooit gezien.. nu was hij er. Hij was er ook nooit. Hadden de twee wat met elkaar te maken? Haar grote klauwen drukten hem het volgende moment tegen de grond. 'Heb jij dat ding hier naartoe gestuurd,' siste ze boos. Ze liet zich niet zo makkelijk vangen.

"Waarom moeten ze mij hebben? Omdat ik weerwolf ben?" Vroeg ze. " Dat denk ik niet. Jij bent niet echt de beroemdste weerwolf. Ik denk dat je niet eens in de gezochte weerwolven staat." Antwoordde hij. Hij zag in het bericht dat de heli gestuurd is om de burcht waar de meeste vampieren zitten te verkennen. Opeens werd hij tegen de grond geduwd en siste."Heb jij dat ding hier naartoe gestuurd." Ze was nog niet de domste wolf. En nog niet makkelijk te vangen. Hij vond dat je in deze situatief toch maar beter nog niets zegt voor dat je er uit bent. Ze drukte hem tegen de grond met zijn schouders dus rolde hij met een snelle draai over zijn rug waardoor de greep op zijn schouder verzwakten. Hij voelde hoe haar klauwden door zijn schouders boorden en hem zwaar aan het bloeden werkte. Hij nam geen wapens want hij wou geen bedreiging voor haar zijn. " Die heli is gestuurd om een burcht vol vampieren te verkennen." Zei hij. Hopelijk was dat genoeg anders werd het een echt gevecht.

'Dat denk ik niet. Jij bent niet echt de beroemdste weerwolf. Ik denk dat je niet eens in de gezochte weerwolven lijst staat.' Daoi keek nog steeds wantrouwend. Hij rolde zich snel onder haar uit. Haar klauwen bezorgden hem wonden, en omdat hij geen wapens pakte viel Daoi hem niet meteen aan. 'Die heli is gestuurd om een burcht vol vampieren te verkennen.' Daoi keek hem even recht aan met haar doordringende ogen, maar kon geen leugens vinden in zijn blik. Haar spieren ontspanden weer. 'Oké. Ik geloof je.' Ze ging op de grond zitten om haar vijandige houding uit te wissen. 'Komt dat ding nog vaker langs? Als die bloedzuigers boos worden gaan ze vast weer eens op weerwolven jagen. Die leider, Grace, vind dat erg leuk. Walgelijk.' Daoi trok een gezicht. Ze was blij dat de man die ze haar gebied liet zien geen verrader was.

"Komt dat ding nog vaker langs? Als die bloedzuigers boos worden gaan ze vast weer eens op weerwolven jagen. Die leider, Grace, vind dat erg leuk. Walgelijk." zei ze toen al haar vijandigheid verdwenen was. " Die heli? Die komt nog een keer langs maar ik zie geen reden om dan wolven aan te vallen. Ik denk meer de N.C.S." Zei hij. Zijn jas was tenminste nog heel. " Ik kan je verzekeren dat je niet lastig vallen. De vampieren is niet zeker. Bij die dingen weet je het nooit." Zei hij. Hij had wel zin in vampieren doden. " Is er soms ergens een plek met vampieren?" Vroeg hij met een blik die al zei dat hij daar zin in had. Misschien zij ook want vampieren waren niet echt de beste vrienden van vampieren.

'Die heli? Die komt nog een keer langs maar ik zie geen reden om wolven aan te vallen. Ik denk meer de N.C.S.' Daoi knikte, hoewel ze nog niet helemaal gerustgesteld was. 'Ik kan je verzekeren dat ze je niet lastig vallen.' Daoi ontspande. Dat klonk concreet. 'Is er ergens een plek met vampieren?' Uit zijn blik sprak moordlust. Daoi grijnsde, de verborgen vraag doorhebbend. Weerwolven hielden niet van vampiers. Helemaal niet. 'Tuurlijk.' Ze rende dit keer niet, maar stapte stevig door. Het was niet zo ver weg. Dat was ook een reden waarom er niet zoveel wolven op dit gebied kwamen. Vampiers waren dicht in de buurt. Daoi sloop stiller naarmate ze in de buurt kwam van vampierengebied. Er hing een sterke, nieuwe geur. Zeker vampier. Daoi kneep haar ogen even dicht en keek toen naar Blade. 'Stil. Ze zijn in de buurt.'

"Tuurlijk." Zei ze. Hij keerde op dat antwoord direct naar zijn moto. Nog steeds op stealth ree hij achter haar aan. Haar pas verminderde telkens toen ze verder het bos in gingen. Zijn moto maakte geen enkel geluid. "Stil. Ze zijn in de buurt." zei ze. Voor de lol gebruikte hij alleen zijn katana en mes. HIj ree achter haar aan tot hij de plek zag waar de vampieren zaten. Het was een soort boshuis, maar groter. Opeens keek een vampier hun richting op. Hij schakelde zijn motor aan en racete zijn richting op. Voor die weg kon springen snee hij hem in twee en remde tot hij stil stond. Hij sprong van zijn moto en die viel automatisch stil. Al snel werd hij omsingeld door drie vampiers. èèn hapte naar zijn nek. Hij bukte zich en snee zijn kop er af. Met een snelle reactie doorboorde hij de andere zijn buik en stak met zijn mes in de derde . Hij trok zijn zwaard uit de buik van de vampier en rende naar de derde. Hij snee een arm er af een daarna de andere. En vervolgens om het af te maken hakte hij zijn kop er af. Hij keek naar Daoi en vechte aan haar zijde. Dit werd nog leuk.

Blade viel direct aan. Binnen enkele seconden had hij er een paar afgemaakt. Daoi keek even toe, maar toen een vampier van achteren op hem wilde springen, kwam zij tevoorschijn. 'Hoi lieverds,' gromde ze, waarna ze de vampier openklauwde en zijn keel doorbeet. Ze eindigde na nog een paar doden aan Blade's zijde. Het was bijna leuk te noemen, voor zover je van doden houdt. Daoi gebruikte haar klauwen als messen, haar tanden klapten krachtig neer. Vampiers gilden. Zoveel waren hier niet. De heli vloog weer over, maar Daoi merkte het nauwelijks op. Ze grijnsde even naar Blade, haar bek bedekt met bloed. Hij was ook niet helemaal schoon meer. Of was dat vanwege haar klauwen? Zijn jas was nog heel. Vampiers schoten op haar, maar Daoi kon de schoten gelukkig ontwijken. Voor haar aanvallen was het laatste dat ze zagen een grijze flits, die betekende dat het te laat was.

Blade dook hevig weg van de vampieren hun tanden. Opeens begonnen ze zelfs te schieten. Hij trok zijn zwaard uit de vampier en dook weg. Kogels kaatste achter zijn dekking weg. Hij nam een glock en schoot met semi door hun hoofden. Daarna sprong hij uit zijn dekking en schoot met full auto al de rest met wapens neer. Na dat die waren neer gemaaid nam hij zijn katana en snee er nog drie in stukken. Hij had meer bloed op zich dan dat die er konden drinken. Opeens sprong een vampier door het raam en duwde hem op de grond. Hij worstelde onder hem en hoopte dat hij niet gebeten werd. Nu kon hij wel hulp gebruiken.

Daoi sloeg de aanvallen van zich af, doodde een paar vampiers. Plotseling verdween Blade. Ze draaide zich grommend om en zag hem op de grond liggen. Met een grauw sprong ze naar hem toe, met haar klauwen de belager wegduwend. 'Gaat het?' vroeg ze, nog een paar vampiers neerslaand. Het waren er nu heel weinig, de aanval was bijna afgeslagen. Gelukkig. Er lag veel bloed op de grond. Daoi merkte dat de man veel wapens had. Nou ja, haar klauwen hadden haar altijd gered. Opnieuw was Daoi al weer aan het genezen. Alles kwam goed. De laatste vampier liet ze lopen, voor Blade.

Blade bleef worstelen en zag zijn tanden naar zijn nek gaan. Net op tijd sloeg Daoi Hem van hem af. "Gaat het?" Hij stond op en nam zijn katana en mes. " Ja het gaat, dankje." Zei hij. zijn jas had nog steeds geen schram. De laatste vampier zette het op de loop toen Daoi hem had laten leven. Hij nam zijn mes en wierp recht door de keel van de vampier. " Bullseye." Zei hij zegevierend. Hij wandelde naar de vampier en nam zijn mes terug. Hij joeg nog een kogel door zijn kop en keerde weer terug. " Dat was de laatste. Wat gaan we nu voor iets leuks doen?" Vroeg hij terwijl hij op zijn moto ging zitten. Hij keek haar vragend aan en wachtend op een antwoord.

'Ja, het gaat, dankje.' Daoi knikte opgelucht. Ze zou het niet luk vinden als haar pas verworven maatje besloot dood te gaan. Zijn mes doorkliefde de laatste vampier. 'Bullseye,' zei hij, blij. 'Bullseye?' herhaalde Daoi schaapachtig. Wat was dat nu weer? Nu ja, ze besloot het te laten rusten. 'Dat was de laatste. Wat gaan we nu voor iets leuks doen?' Vragend keek hij haar aan. Daoi dacht na. Wat vond hij nog meer leuk? Wat zij ook leuk vond? 'Zal ik mijn gebied een stukje laten zien?' stelde Daoi toen maar voor, niet wetend wat ze konden doen.

"Zal ik mijn gebied een stukje laten zien?" Stelde ze voor. Hij zou dat wel leuk vinden. Een nieuw stukje verkennen."tuurlijk. Ik wil wat meer te weten komen dus waarom niet." antwoordde hij. Hij startte zijn motor en vertrok als zij vertrok. Alles was klaar voor een nieuwe expeditie. Dat ging interessant worden.
( geen inspiratie.)

(ik ook een beetje.. inspiratieloos)

'Tuurlijk. Ik wil wel wat meer te weten komen, dus waarom niet.' Daoi glimlachte en knikte blij. Zodra hij op zijn moto zat, zette ze het op een lopen. De wind joeg door haar wilde vacht, en Daoi genoot ervan. Dit was pas leven. Onderweg vertelde ze wat, afremmend bij belangrijke stukjes. 'Hier drinken prooien altijd.. Hier zijn de meeste herten..' Een hele rondleiding kwam aan hen voorbij. Daoi straalde bijna van trots, iemand wilde haar gebied zien! Een vreemde geur drong plotseling haar neusgaten binnen. Daoi stopte direct met rennen, kwam schuivend tot stilstand. Ze gromde en liet haar tanden zien aan een schaduw in de struiken. De schaduw trilde wat, en wilde toen wegrennen. Daoi wachtte even, voor het juiste bereik, en duwde de gestalte tegen de grond. Ze gromde angstaanjagend, maar deed niets. Onder haar poten lag een tiener. Ze besloot zich even voor een gewone wolf te houden, al kon een kind zien dat ze groter was dan een standaardwolf. Ze bleef grommen, en liet het praten aan Blade over, hopend dat hij de hint zou begrijpen.

Ze deed haar hele rondleiding en hij zag dat ze dat waardeerde. Hij vond het ook interessant. Hij had nooit geweten wat in een doodgewoon bos zoveel te beleven was. Toen kwamen ze bij een meertje en zei ze."Hier drinken prooien altijd.. Hier zijn de meeste herten.." Ze rook iets en natuurlijk hij weer niet. Wolven konden veel beter ruiken. Ze duwde iets tegen de grond toen het wou weg rennen en hij kwam ook tevoorschijn. Het was nog een kind. Hij stapte naar hem toe en zei. " Luister, ik wil antwoorden. Geen vragen. Vraag een wat doe jij hier? Vraag twee, Weet je soms niet hoe gevaarlijk het hier is. Vraag drie, Ben jij nog een mens of een vampier?" Hij zei alles met een duidelijke en serieuze stem. Wachtend op zijn antwoord.

Hij begreep de hint. Daoi grijnsde opgelucht. Het wezentje onder haar trilde. 'Luister, ik wil antwoorden. Geen vragen. Vraag één; wat doe jij hier? Vraag twee; weet je soms niet hoe gevaarlijk het hier is? Vraag drie; ben je nog een mens, of een vampier?' Het klonk doodserieus. Daoi gromde om zijn woorden kracht bij te zetten. De jongen sperde zijn ogen wijd open. (Ghost Player) 'Ik.. ik ben weggerend van huis. Bestaan er vampiers dan? En ik weet niet waar ik ben!' Hij barstte in huilen uit, wanhopig keek hij naar Blade en probeerde de wolf te negeren die op zijn schouders drukte. Daoi voelde dat hij de waarheid sprak, en als om dat te benadrukken stopte ze met grommen, en verlichtte de druk op de schouders van het kind. Loslaten deed ze niet. Mensen in paniek vluchtten altijd, en eerst wilde ze wel eens zien of deze jongen niet overal rond zou gaan roepen dat er enorme wolven in het bos zaten. Dan kwamen ze jagen hoor, zou je zien.

"Ik.. ik ben weggerend van huis. Bestaan er vampiers dan? En ik weet niet waar ik ben!" Hij in het huilen uit. Hij keek wanhopig naar hem en hij zag dat Daoi haar greep verzwakte. Hij zag dat de hij de waarheid sprak. " Oke het is goed. Kalm maar. Wij doen je niks." Hij keek rond en dacht. "wij niet nee. Andere wel." " Je moet nog veel leren. Ga terug naar huis en als je niet naar huis kunt ga dan naar een veilige plek waar je wel vaker komt." Zei hij met een zachte stem om hem te kalmeren. " en als Daoi je los laat ren dan niet gilend weg maar wandel stil weg. Je bent niet alleen. Je wil toch niet alle lieve dieren weg jagen." Zei hij nog steeds gerust stellend. Als hij de waarheid zou spreken flipte hij waarschijnlijk helemaal. Dat was niet de bedoeling.

'Oké, het is goed. Kalm maar. Wij doen je niets.' Daoi hoorde het kalmerende in zijn stem. De jongen leek wat te ontspannen. Maar Daoi liet hem nog niet helemaal los. Mensen bleven verraderlijke schepsel; ooit was ze er zelf ook één geweest. 'Je moet nog veel leren. Ga naar huis, en als dat niet lukt naar een veilige plaats waar je wel vaker komt. En als Daoi je los laat ren dan niet gillend weg maar wandel stil naar huis. Je bent niet alleen. Je wilt toch niet alle lieve dieren wegjagen?' Vanuit Blade's mond klonk het heel geruststellend en bijna waar. Het was dat Daoi wist dat er in dit bos nauwelijks lieve en schattige, knuffelbare diertjes woonden. Toen de naam Daoi viel duurde het even voor de jongen naar haar keek en wist dat ze zo heette. Daoi gromde nog maar zachtjes, maar er ging totaal geen dreiging van uit. Ze haalde haar poten van hem af en liet hem overeind komen. Daoi boog haar kop even naar hem, en toen de jongen bleef staan om naar haar te kijken, gaf ze hem een duwtje in de rug, hopelijk in de goede richting. Ze hoopte eigenlijk dat hij het wel zou halen. Zodra ze hem niet meer zag, draaide zich om naar Blade. 'Lieve diertjes?' grijnsde ze, met nog steeds de lage grom doorklinkend in haar stem.