search and destroy

'Inderdaad, maar daar heb ik andere kunstjes voor,' antwoordde Blade. Daoi ontblootte grauwend maar grijnzend haar tanden. Swiftstep schoot in de lach. 'Ik weet dat het hier een slecht jachtgebied is, met al die machines van de N.C.S., maar ik kan er mee leven,' vertelde Blade. 'Verder ga ik niet anders is de kans groot dat ik de prooi wordt.' Nu was het Swiftsteps beurt om met zijn bek opengesperd te grijnzen, alsof hij Blade op ging eten. Blade vertelde verder. 'Ik dood ze meestal met geweren maar af en toe om mijn stealth te trainen met het zwaard.' Daoi knikte vaag. Wapens, het kon haar niet zoveel schelen. Zij moest het hebben van haar lichaam, het enige waar zij, wolven, op konden vertrouwen. 'Ja, wapens kunnen goed van pas komen. Al willen geweren wel eens leegraken,' lachte Daoi vrolijker dan bij de zin paste. 'Ik ben tevreden een wolf te zijn. En, als je het echt niet meer ziet zitten wil ik of Swiftstep je wel bijten, hoor. Je hoeft het maar te zeggen.' Swiftstep viel haar bij, overdreven knikkend. 'Maar,' voegde hij eraan toe,'overlevingskansen zijn niet inbegrepen!' En echte wolvengrap.

"Ja, wapens kunnen goed van pas komen. Al willen geweren wel eens leegraken." Lachte Daoi vrolijk. " Ja dat kan gebeuren maar ik ben nog steeds even goed met het zwaard." Voegde hij er nog bij en ze ging verder. "Ik ben tevreden een wolf te zijn. En, als je het echt niet meer ziet zitten wil ik of Swiftstep je wel bijten, hoor. Je hoeft het maar te zeggen." Zei ze. Maar hij schudde weer van nee. "overlevingskansen zijn niet inbegrepen!" Voegde Swiftstep er bij. Hij schoot in de lach en zei nog na grinnikend." Nee ik blijf liever mens ook al weet ik dat ik overleef. Ik maar me geen zorgen over dat Daoi wel wil bijten." Hij gaf een knipoog naar swiftstep en zei verder." Vrouwen durven wel eens toe te happen." Hij keek haar uitdagend aan en schoot bij het gezicht van haar te zien weer in de lach.

Mensen maakten niet alleen gebruik van hun blote handen, dat was al eeuwen niet meer zo, sinds de soorten die ontwikkeld waren uit de Australopithecus (sorry, zit in m'n hoofd door geschiedenis ;P) steen hadden omgevormd tot wapens. 'Ja dat kan gebeuren maar ik ben nog steeds even goed met het zwaard,' vertelde Blade met een lach. Daoi grijnsde vrolijk mee. Blade leek niet van plan een wolf te worden. Wat jammer.. 'Nee, ik blijf liever mens, ook al weet ik dat ik overleef. Ik maak me geen zorgen over dat Daoi wil bijten,' knipoogde Blade naar Swiftstep, die vrolijk terug grijnsde door zijn tanden te laten zien. 'Vrouwen durven wel eens toe te happen.' Hij keek Daoi uitdagend aan, maar haar halve grijns liet hem in de lach schieten. Daoi keek na haar lachbui quasi-beledigd en sprong op hem af. 'Inderdaad! Je hebt echt geluk dat ik geen mens meer kan worden.. dan had ik mijn broer op je afgestuurd!' Ze lachte vrolijk. Haar broer, ja, die was nog mens.. hoe zou het met hem gaan?

Na zijn grap sprong Daoi tegen hem en drukte hem tegen de grond. "Inderdaad! Je hebt echt geluk dat ik geen mens meer kan worden.. dan had ik mijn broer op je afgestuurd!" Lachte ze vrolijk. Hij rukte zich moeilijk uit haar greep en stond op. Zoals vorige keer wreef hij het vuil van zijn jas en vroeg. " Heb jij een broer? Dat wist ik niet." Dat had ze nog niet gezegd. Hij had geen broers of zussen. Maar goed ook als je er over dacht dat je niets te verliezen had als er iets gebeurde. Hij keek wat rond toen hij iets hoorde maar zag niets. Hij deed een teken naar Daoi en Swiftstep of die iets meer wisten want zij konen beter horen en ruiken. Hij liet zijn hand naar zijn holster gaan en deed die geluidloos los. Hij hoorde het weer maar toen voor hem. Toen hoorde hij het langs alle kanten en had hij het door. " Valstrik!!" Riep hij en sprong met zijn twee wapens schietend naar een van de vampiers die uit de struiken kwam. Hij viel neer en rolde weer recht. De vampiers kwamen gewapend naar voor en die hij had neergeschoten viel neer. Ze bleven maar komen tot ze met te veel waren. Ze omsingelde hun en richtte hun wapens op hun en dwong hun over te geven. Hij stak zijn wapens weg en nam een flashbang en zijn hand. Hij deed een teken naar Doai en Swiftstep dat ze hun ogen moest dicht doen en snel trok hij de pin er uit en al bukkend gooide hij die op de grond. Met gesloten ogen hoorde hij de knal en vliegen de kogels over zijn hoofd. Hij nam zijn wapens weer en draaide rondjes Hij stopte even toen hij Daoi en Swiftsep passeerde en schoot toen verder. Hij zag de meeste vampieren neer vallen en tot de laatste neerviel keek hij rond. Toen hij zeker wist dat ze allemaal er aan warren keek hij toen weer naar Daoi en Swifstep. " Alles okè? Ik denk dat we beter een tijdje niet meer op vampieren jagen." Zei hij. En keek weer rond. " Van waar kwamen die vandaan?" Vroeg hij achterdochtig dat dat wel echt de laatste waren. Ook waren er wel degelijk geen vampieren meer.

Een licht gebaar liet haar en Swiftstep vragend om zich heen kijken. Was er iets? Ze rook iets.. vaags.. de lucht van.. de lucht van.. Vampiers! Haar gedachte viel samen met de woorden van Blade;'Valstrik!' Ook Swiftstep sprong gealarmeerd op. Onmiddellijk doken zij en Swiftstep weg voor de kogels van de vampiers en probeerden niet geraakt te worden. Een paar vampiers die te dicht bij kwamen de schoten van Blade ontweken werden door Daoi en Swiftstep afgemaakt. Haar kaken klapten vervaarlijk, terwijl er steeds meer vampiers kwamen, meer.. teveel. Toen er een flashbang in Blade's handen verscheen kneep Daoi haar ogen dicht. Ze hoopte dat Swiftstep het ook deed, maar dat kon ze niet zien. De explosie die volgde maakte dat ze door elkaar geschud werd. Verward viel Daoi op de grond. Van het ene op het andere moment was ze omringd door vampiers. Haar poot was dubbelgeklapt. Swiftstep gromde vervaarlijk en samen vochten ze, zij aan zij met Blade, die zijn geweren leeg schoot. Toen alles terugviel in de stilte keek Daoi verdwaasd om zich heen. Stof woei in haar gezicht toen de lijken vergingen tot as. 'Waar kwamen die vandaan?' vroeg Blade zich af. 'Alles oké,' vroeg hij ook. Swiftstep knikte, maar keek haar onderzoekend aan. Daoi stond niet op haar poot, maar knikte toch. 'Met jou ook? Waarschijnlijk kwamen ze wraak nemen.. Toch zijn we niet op hun territorium. Eigen schuld.'

"Met jou ook? Waarschijnlijk kwamen ze wraak nemen.. Toch zijn we niet op hun territorium. Eigen schuld." Antwoordde Blade en checkte zijn lichaam nogmaals. Niets. Hij liet een lichte zucht van opluchting ontsnappen en keek nog wat rond. Met succes zag hij nog een vampier weg rennen om nog een andere groep te waarschuwen. "grijp hem!!" Riep hij terwijl hij er achter aan rende. Maar de vampier was te snel voor hem. Daoi en Swiftstep kon hem wel te pakken krijgen. Hijgend wandelde hij terug naar de plek waar hij de voren stond en wachtte op de terugkeer van swiftstep en Daoi. Hij hoorde nog meer voeten zijn richting in marcheren. Toen wist hij dat er meer gaande was. Hij drukte op een knop op zijn horloge die zijn moto onzichtbaar maakte. Hij klom snel in een boom en zag ze langs marcheren. " Heb je el wolven gezien?" Hoorde hij er eene vragen. " Nee nog niet maar die zullen snel uitgeroeid zijn." Antwoordde er en andere. Toen wist hij dat hij zo snel mogelijk Daoi en Swiftstep moest bereiken. Tot die tijd had hij al een bericht naar de N.C.S. Gestuurd dat de vampiers een aanval voorbereide op zijn positie. Hij moest Daoi berijken. En snel. Hij hoopte dat ze ongedeerd was.

'Grijp hem!' Een vampier probeerde de vrijheid terug te krijgen. Daoi gromde zacht, zodat Swiftstep haar plan begreep. Bijna tegelijk startten ze met rennen, Daoi iets hinkend vanwege haar poot. Takken zwiepten in haar snuit tijdens de wilde achtervolging, maar Daoi noch Swiftstep gaf op. Hun doelwit was vlakbij. Met een luide grauw sprong Swiftstep plotseling naar voren en landde op de vampier, die met een wanhopige gil neerviel op de grond. Daoi sprong ernaast. Haar kaken maakten het werk snel af. Met een tevreden blik keek ze naar Swiftstep, terwijl hun prooi onder hun poten as werd. 'Laten we terug gaan,' stelde Swiftstep voor. 'Ja, hopen dat Blade het overleefd heeft,' lachte Daoi, nog steeds wat hinkend. Het zou wel overgaan, als haar genezing even op wilde schieten. Binnen de kortste keren echter bereikten de wolven de plaats waar ze moesten zijn. Alleen was Blade er niet, ook was zijn moto verdwenen, en er liep een groep vampiers rond. Daoi's ogen werden groot toen ze zag dat Blade verdwenen was. Ze hadden hem toch niet afgemaakt? 'Hier zijn geen wolv..' een vampier had zich omgedraaid en staarde recht in Daoi's gloeiende ogen. 'Jammer hoor,' gromde ze, met een stem vol haat. Swiftstep stelde zich naast haar op en ze bonden het gevecht aan. Jammer genoeg heette deze groep 'versterking', wat betekende dat ze beter uitgerust waren en ook met meer. Snel werden ze ingesloten. Toen Daoi een geweerloop tegen haar kop voelde verloor ze alle rede. Als ze toch dood ging, zou ze haar huid duur verkopen!

Blade zag alles gebeuren van boven. Zijn versterking kwam binnen vijf minuten. Hij nam zijn demper en scope en installeerde die op zijn M4A1. Hij zette die op semi en nu werkte die als een soort sniper rifle. Hij sprong wat van de groep weg en bleef een paar bom verder in de boom zitten. Hij zag Daoi en Swifstep iets verder van de groep staan. Hij nam een lazer en brandde een paar woorden in de grond voor Daoi en hoopte dat ze het zag. ZOEK DEKING stond er in de grond ge graveert. "Hier zijn geen wolv.." Zei een van de vampieren die Daoi toen spotten. Ze was al snel ingesloten samen met Swiftstep.. Dat betekende dat hij iets te laat was met zijn bericht. Hij nam zijn smoke grenade en gooide die in het midden van de groep. De rook verspreide zich zo snel dat de vampieren niet eens tijd hadden om goed te richten. Hij wachtte tot Daoi en Swiftstep uit de rook waren en begon toen ze allemaal neer te halen. Helaas stond er nog een vampier achter hem die schreeuwde. " Je gaat eraan!!" Hij draaide zich heel snel om maar net toen hij een kogel door de vampier zijn kop kon schieten schoot de vampier hem uit de boom en hij kwam pijnlijk neer met een kogel in zijn borstkas.

Swiftstep sloeg het gevaar van Daoi weg. Daoi had geen tijd om hem te bedanken. Nu moesten ze aanvallen, nu moesten de vampiers eraan. De rook trok langzaam op, maar de wolven lieten zich niet stoppen. Elkaar herkenden ze wel. Daoi's wolvenogen gloeiden met haat. 'We maken ze af, Swiftstep,' blafte ze luid naar haar compagnon. 'Zeker, Moonstrike!' Een strijdkreet weerklonk en al snel waren er nog maar een stuk of 8 vampiers over. Daoi had veel krassen en sneden in haar vacht. Swiftstep bloedde hevig uit zijn zij, maar de genezing begon al te werken. Samen maakten ze de rest af. Waar was Blade? Terwijl Swiftstep één van de laatste vampiers doodbeet keek Daoi om, haar ogen op zoek naar haar vriend. Waar was hij? 'Je gaat eraan!!' Een scherpe stem doorkliefde de lucht, gevolgd door twee schoten en een doffe klap. De vampier stortte neer.. en Blade viel ook op de grond. Neergeschoten. In blinde woede brak ze de nek van de vampier toen ze op hem stapte. 'Blade!' Swiftstep kwam er ook aan. 'Wat is er?' Maar hij had het al gezien. 'Hoe kunnen we hem helpen? We zijn geen Healers!' Daoi keek wanhopig. Als de versterking kwam ging zij eraan. Maar liever zij dan hij, toch? 'Blade, houd je ogen open. Je kan het!'

Blade Zag alles wazig om zich heen. De klap op de grond had hem niet goed gedaan. "'Blade, houd je ogen open. Je kan het!" Hoorde hij een schim in zijn gezichtsveld zeggen. Hij werd geleidelijk beter en hij zocht een schot wond maar vond niets. Er viel een stuk ijzer op de grond en hij maakte een zucht van opluchting. Zijn kogelvrij vest had zijn leven gered. Hij was alleen maar een tijdje buiten westen van de val uit de boom door de inslag van de kogel. " Ik ben oké." Kreunde hij een beetje. De inslag van de kogel had wel een hele grote blauwe plek achter gelaten en hij had nog de pech dat dat op een rib was. Die nu gekneusd was. Hij stond langzaam op en duizelde nog even. Hij steunde tegen de boom en vroeg. " Zijn jullie oké?" Hij keek rond hem en zag de hele versterking neerliggen. " We kunnen hier beter weg gaan. Mijn versterking arriveert zo en maakte deze klus wel af."

Sombere wolken pakte zich samen boven de kloof waar Taylor nu langs liep. Haar blonde haren werdt door de wind geplaagd en mee getrokken. Ze wist niet wie ze was of wat ze werkelijk was, maar ze zag er voor het oog er normaal uit, maar schijn bedroog. Taylor was gebeten door een Whereprye en zij was er ook een, maar ze had alleen geen vleugels en die zou ze ook nooit krijgen ook. Taylor had zich vanaf het begin al bezig gehouden met haar verleden. " Years ago I went among the people away and I always thought the answer would naturally flow through my head, but I was wrong and still I have no memories of me in the past! " dacht Taylor nijdig en ze schopte een steentje de kloof in. De dag dat ze strief was een raadsel voor haar en ze had alleen nog de herinnering van toen ze wakker werdt. [i]" Het was een zwarte nacht en de donder wolken speelde zwaar spel door de lucht. ' Taylor, eindelijk ben je wakker gaat het meisje?' zei een voor Taylor vreemde man, maar gek genoeg wist hij haar naam. 'Wat is er gebeurt en wat doe ik hier?' vroeg Taylor en ze ging rechtop zitten en voelde een helse pijn ik haar rechterschouder, waar een grote wond zat. geschokt keek Taylor van de man naar de rest van het gezin. Haar ogen leken vuur te spuwen, maar ze kreeg het antwoord niet van het angstige gezin en begon ze een voor een te vermoorden door de hun nek te breken. De vader van het gezin was de laatste en Taylor sloot haar hand om zijn keel. 'Wat is er gebeurt en wie heeft mij dit aangedaan!' bulderde Taylor woedend en ze begon hem zijn lucht af te knijpen. 'Al wat ik weet is dat het een groot schepsel was met vleugels meer niet!' riep de man bang, maar Taylor vond het niet genoeg en doden de man toch. Het bloedbad was groot, maar Taylor liet het koud ze liep het huis uit en zag een totale verwoesting voor haar liggen. Wat hier gebeurd was wist ze niet, maar hoe dan ook Taylor zou het uit vinden.[i]" Taylor stopte op een grote uitstulping van de kloof en keek rond. Hoe ze hier gekomen was had ze niet in haar geheugen opgeslagen, maar haar doel het schepsel te vinden en te doden was voor haar een belangrijkere zorg. Ze zou op alles en iedereen jagen die ze tegen kwam en doden als het moet. Een enkel geluid trok haar aandacht en Taylor keek schuin over haar schouder naar de rest van de kloof, maar een schimmige beweging was te zien en ze had nu even geen honger. Een duidelijk geluid van een gevecht weer klonk door de lucht en taylor draaide zich om. Iemand was aan het vechten en de zin om de strijd aan te gaan borrelde weer in haar op. Taylor begon in de richting van het gevecht te rennen en zag al snel wat er loos was, maar ze wilde eerst even kijken of ze wel moest helpen.

'Ik ben oké,' zuchtte Blade. Daoi haalde opgelucht adem en keek even naar Swiftstep. Die was ondertussen omgedraaid, zijn kop een totaal andere richting opgericht. Daoi keek om en zag niets. Zachtjes begon Swiftstep te grommen. 'Moonstrike..' Daoi keek hem aan. 'Er zit daar iets..' Daoi sloot haar ogen en snoof de lucht in zich op. 'Ja.' Ze draaide zich om naar Blade. 'Er zit daar iemand,' gromde ze, haar ogen glimmend in het maanlicht, vol oplettendheid. Er mocht niemand hier iets gebeuren. Stilletjes sloop ze in de richting van de geur, maar bleef op een afstandje staan. Het rook vijandig, niet als wolf of als vampier, maar wel als iets van beiden.. Daoi gromde nogmaals bedreigend. Swiftstep was bij Blade blijven staan. 'Kijk uit, Moonstrike,' gromde hij in wolventaal naar haar. 'Tuurlijk, ik vertrouw op jullie als back-up,' antwoordde Daoi, hoewel haar blik op de struiken gericht bleef. Kon het een Wherepyre zijn? Die konden wolventaal.. In het wolfs gromde Daoi naar de struik. 'Kom tevoorschijn.' Het was misschien dom, maar in ruil voor spieren hadden Sinisterpack wolven intelligentie ingeleverd.

Blade keek dacht dat het gevaar nu wel geweken was en maakte zijn moto weer zichtbaar. "Moonstrike.." Gromde Swiftstep. Hij snapte dat het niet al te vriendelijk was. "Er zit daar iets.." Antwoordde Daoi terug. "Er zit daar iemand." Zei ze toen tegen hem. Hij knikte en stond toen moeilijk op. Toen hij keek zag hij dat hij toch bloeide. De kogel was toch door zijn vel geraakt. Zijn kogelvrij vest had een heel deel van de inslag verminderd maar niet helemaal. Blade nam zijn Glock en richtte die op de struik waar hij wat had gehoord. Hij volgde ook de blikken van Daoi en Swiftstep. Swiftstep gromde wat naar Daoi en hij snapte dat de twee nu wolventaal spraken. Hij naderde de struik en bleef tussen Daoi en Swiftstep staan. Tijdelijk was hij nu verzwakt en een makkelijke prooi. Maar alsnog... Was hij nog steeds in staat te doden.

De stemmen klonken niet al te vrolijk en Taylor was al snel de boom in gesprongen die naast de struiken stond. Vanuit die hoogte kon ze gemakkelijk zien of er nog vijanden waren die het gezeldschap hadden aan gevallen.
Een groepje vampieren die nog op enige afstand waren kwamen snel dichterbij. De wolven taal werdt iets gegromt, maar Taylor had even nodig om het te vertalen. Ze was nog niet lang een Wherepyre en dat was ook iets dat ze zelf nog niet wist. taylor zag er eerder uit als een vampier zonder de Wherepyre vleugels en die zou ze ook nooit krijgen. De groep vampier's kwam de struiken uit die al dichterbij waren dan Taylor had verwacht en ze zetten zich stevig af. De geur van bloed maakte haar lichterlijk gezegd gek in haar hoofd en ze landen vlakvoor de vampieren met haar twee getrokken zwaarden. De vampieren keken niet eens wie ze voor zich hadden en vielen haar meteen aan. Taylor grijnsde bij hun reactie en haalde uit met haar anderhalve hand en trok de eerste de beste vampier open. De andere volgde met zware verwondingen die hun dood zouden zijn als ze nog langer door bleven vechten. Taylor liet echter geen van hen ontsnappen en draaide zo om hen heen dat ze behendig de koppen afhakte. Het waren er een mooi aantal en Taylor har enkel een paar schammetjes op haar armen. Langzaam draaide Taylor zich om en keek de andere met een hongerige blik aan. Even bleef deze gloed over haar ogen liggen, maar al snel veranderde haar blik en Taylor keek weer even afstandelijk als altijd. 'Sorry voor de intro, maar ik ben taylor en ik ben opzoek naar mijn aanvaller voor mijn geheugen me in de steek had gelaten!' zei Taylor met een droge stem en ze veegde het zwarte bloed van haar zwaarden.

Daoi keek vol ongeloof toe hoe de Wherepyre vampiers afslachtte. Of ze had zin om te moorden, of ze wilde hen helpen. Was ze eerst wolf geweest? Daoi gromde nog steeds zachtjes. Blade bloedde maar een beetje. 'Sorry voor de intro, maar ik ben taylor en ik ben opzoek naar mijn aanvaller voor mijn geheugen me in de steek had gelaten!' Daoi gromde nog steeds. Swiftstep liep naar haar toe en ging naast haar staan, maar Daoi nam het woord. 'Bedankt voor het afmaken van die vampiers. Ik kan je vertellen dat wij je niet aangevallen hebben, want ik heb je nog nooit gezien. Ik ben Daoi Moonstrike.' Ook Swiftstep knikte instemmend. 'Ik ben Swiftstep. Wij zijn van het Sinisterpack en hebben niets te maken met jou of je verleden.' Daoi stopte met grommen en keek even om zich heen, op zoek naar Blade. Het zou erg zijn als hem nu nog wat overkwam. Daarna ging haar blik terug naar Taylor, licht vragend. Waarom had ze hen geholpen?

Blade snapt niet wat er gebeurde. eerst leek het een vijand en toen maakte ze de hele boel af van vampieren? Het leek dus een vriend. Hij stak zijn wapen weg. En ging tegen een boom leunen. Zijn wond leek te genezen want hij bloede niet meer. Hij keek naar Daoi en Swiftstep of ze het zelfde dachten en blijkbaar vertrouwde Swiftstep haar niet helemaal. Hij vertrouwde haar ook niet echt maar dat was zijn oordeel. " fijn dat je die vampieren hebt gedood maar wij kunnen je denkelijk niet helpen met je probleem." Zei hij simpelweg. Hij wist niet anders wat hij moest zeggen. Zijn wapen had hij niet helemaal weggestoken want je wist maar nooit.

Taylor hoorde wat de andere zeiden, maar haar blik werd er niet minder afstandelijk van en ze bewoog haar oren even naar achteren. het geluid dat ze hoorde klonk nog ver, maar het bewoog zich niet naar hen toe.
'Bedankt voor het afmaken van die vampiers. Ik kan je vertellen dat wij je niet aangevallen hebben, want ik heb je nog nooit gezien. Ik ben Daoi Moonstrike.' Ook Swiftstep knikte instemmend. 'Ik ben Swiftstep. Wij zijn van het Sinisterpack en hebben niets te maken met jou of je verleden.' zei een van de personen en het grommen stopte. Nog voor Taylor kon antwoorden op haar zei de andere mannelijke persoon iets en ze draaide haar hoofd wat naar hem toe. 'Die bloedzuigers zijn niets net als mensen.' mompelde Taylor wat voor zich heen en richten zich weer op de vrouw die gesproken had. 'Aangenaam kennel met jullie te maken, maar mijn probleem is ook iets waar een ander niet mee kan helpen. Ik weet niet wat er toen gebeurd is. Het enige wat ik me kan herinneren is een stroom stoot en een zwarte leegte, maar ik raak van de weg af.' vertelde Taylor droogjes en schudden haar hoofd toen. 'Met hoevele zijn jullie eigenlijk?' het was een standaard vraag van Taylor en ze wilde altijd weten of er gelogen werdt, dat kon ze altijd horen. Net als de geluiden rond haar heen die voor iedereen te horen waren?

Blade verwoordde wat Daoi dacht. De grote wolf zat stil, maar was klaar om aan te vallen. fijn dat je die vampieren hebt gedood maar wij kunnen je denkelijk niet helpen met je probleem." Daoi knikte zachtjes bij die woorden, bijna niet merkbaar. 'Die bloedzuigers zijn niets net als mensen.' Daoi knikte instemmend. 'De meeste mensen weten niet eens dat wij bestaan. Alleen de N.C.S. dan. En die laten zich niet zomaar vermoorden, gelukkig.' Met een glimlach keek ze om naar Blade. Ze hadden elkaar af kunnen maken.. maar hadden elkaar laten leven, vreemd genoeg. Aangenaam kennis met jullie te maken, maar mijn probleem is ook iets waar een ander niet mee kan helpen. Ik weet niet wat er toen gebeurd is. Het enige wat ik me kan herinneren is een stroom stoot en een zwarte leegte, maar ik raak van de weg af.' vertelde Taylor. 'Met hoeveel zijn jullie eigenlijk?' Daoi keek even om zich heen, als om zeker te weten dat Blade en Swiftstep er nog waren. 'We zijn met z'n drieën. Blade, Swiftstep en ik.' Daoi had niet eens door dat ze de hele tijd aan het woord was. Ze wilde de anderen alleen beschermen en dus de verantwoordelijkheid op zich nemen. Daoi loog niet zo gauw, en dit was geen uitzondering. Er was niemand meer waarvan ze wist dat die er was. Daoi keek Taylor recht in haar ogen. Wat moest het vreselijk zijn je verleden kwijt te raken. Misschien nog wel erger dan je familie..

"De meeste mensen weten niet eens dat wij bestaan. Alleen de N.C.S. dan. En die laten zich niet zomaar vermoorden, gelukkig." Zei en glimlachte naar hem. Hij liet ook en glimlach zien. De nieuweling die taylor noemde vroeg met hoeveel we waren maar voor hij kon antwoordde was Daoi hem voor. "We zijn met z'n drieën. Blade, Swiftstep en ik." Hij knikte naar Taylor en dacht goed na. Het probleem dat Taylor had kon misschien de oorzaak zijn van die bloedzuigers. " De N.C.S. Heeft een brainwash machine staan op de verlaten N.C.S. HQ. Die is overgenomen door vampiers. Wie Weet hebben die er meet te maken." Zei hij. " Als we met zijn vieren gaan. Zijn we zo goed als een elite team." Voegde hij er aan toe. Hij wou ook wraak nemen op die bloedzuigers die hem dit hadden aangedaan. " Ik weet waar het is."

De woorden werden gesproken, maar Taylor schudden haar hoofd toen Blade begon dat de bloedzuigers misschien haar probleem waren. 'Nee die zijn het niet, Vampiers hebben geen vleugels op zich, maar dat andere schepsel was alles behave weerwolf of vampier!' zei Taylor en ze draaide haar hoofd richtng Blade die over een of andere machine begon. 'Ik vermoord alles en iedereen dus wees blij dat ik in een goede bui ben en je laat leven! Die bloedzuigers lopen me nu even in de weg en je mag hopen dan nooit iemand me zal in huren om een van julie op te jagen?' voegde Taylor eraan toe en luisterde naar de geluiden om haar heen. 'Maar je aanbod klinkt verlokkend!' haar lippen krulde zich in een valse grijns en ze draaide haar zwaarden even rond voor ze zich omdraaide en een aanval van achteren afweerden en de vijand dood stak.

Daoi draaide met haar ogen toen Taylor weer sprak. Die was blijkbaar echt overtuigd van haar eigen moordenaarskunsten, of ze was niet bang voor de dood. Ook mogelijk, natuurlijk. 'Ik vermoord alles en iedereen dus wees blij dat ik in een goede bui ben en je laat leven! Die bloedzuigers lopen me nu even in de weg en je mag hopen dan nooit iemand me zal in huren om een van julie op te jagen?' Bij die woorden krulde Daoi haar lippen even op, zodat haar glimmende tanden glinsterden in het maanlicht. 'Jij mag hopen dat je geen van mijn vrienden aanvalt,' gromde ze. Blade was begonnen over een Brainwash-machine. Hadden de bloedzuigers die in handen? Dat was niet goed! Ze verachtte vampiers dan wel met heel haar hart, maar ze moest toegeven dat ze de dood niet met angst in de ogen zagen en overweg konden met wapens. De Deathdealers, die konden tenminste nog één op één vechten. Zonder de vampiers zou het leven voor de wolven beter zijn, maar de balans weg uit de wereld. Op de een of andere manier hadden ze elkaar nodig. 'Laten we dan gaan,' gromde Swiftstep. 'Ik geloof dat die machine maar eens vernietigd moet worden.' Daoi knikte. Ze keek even naar Blade. 'Weet jij de weg?' Toen liep ze alvast een paar stappen vooruit, samen met Swiftstep, om te controleren of er nog bloedzuigers verstopt zaten, wachtend op een kans.

Daoi en Swifststep waren overtuigd dat die machine stuk moest. Hij ook. "Weet jij de weg?" Vroeg ze. " Ik weet zeker de weg." Zei hij. Hij keek naar Taylor en zei. " Je mag met ons mee maar je moet niet. Misschien is je zwaardkunst wel handig maar je bent niet de enigste." Hij hield zijn hand op het handvat van zijn katana die op zijn rug hing en liet toen zijn hand weer zakken. Niemand had hem ooit verslagen op een na iemand dan. Zij aarts rivaal. Lord vladius Draculia. AKA Dracula. Hij had hem daar voor dood achter gelaten. Zijn team had hem daar gevonden en hem veilig terug naar de basis gebracht. Sinds dien vertrouwd hij alleen zijn team. De enige regel daar geld: laat niemand achter. Zijn team had hem ook leider gemaakt. " Als je aan mijn team komt is dat de laatste missie die ooit zult uitvoeren." Zei hij. Hij wandelde naar zijn moto en startte die." Volg mij."

'Ik weet zeker de weg,' antwoordde Blade, die toen naar Taylor keek. 'Je mag met ons mee maar je moet niet. Misschien is je zwaardkunst wel handig maar je bent niet de enigste.' Daoi grijnsde haar tanden nogmaals bloot en lachte naar Swiftstep, die hetzelfde deed. 'Wij hebben onze tanden en kaken ook nog, mochten jullie zwaardjes het begeven,' zei Daoi vrolijk. Hoewel ze zich in een bedreigende en gevaarlijke omgeving en situatie bevond, kon ze nog steeds lol hebben. Blade was ook gewoon grappig. 'Achter je!' riep Swiftstep opeens. Daoi draaide zich razendsnel om, maar Swiftstep was haar voor; zijn tanden boorden zich in de nek van een vampier, die met wat gereutel omviel. Om zeker te zijn dat hij dood was, beet Swiftstep de keel helemaal door. Daoi keek om naar Blade en Taylor. 'Er zitten niet veel van die bloedzuigers meer. Ik geloof dat ze ons gehoord hebben. Op de basis van de N.C.S. vroeger, zullen ze ons wel opwachten.' Het was een nuchtere constatering, maar hij was ook waar. Kom op zeg, je kon moeilijk geloven dat ze je zouden laten leven. Dood was dood, levend was vechtend. Zo zat het in elkaar en zo zou het ook altijd blijven.

Taylor grijnsde nog breder en haar ogen glinsterde fel van vermaak. "Als de dag ooit komt dan zal het een goed gevecht worden!" dacht Taylor en ze knikte begrijpend en zag ook de vampier die tevoorschijn kwam en gedood werd door Swiftstep. Blade leiden de weg en zo kwamen ze al snel meer van de bloedzuigers tegen. Taylor haalde verschillende keren uit naar de vampiers. Taylor zag hoe de andere hun steentje bij droegen. 'Wat willen ze met die machine?' vroeg Taylor toen ze dicht genoeg bij Blade kwam voor ze weer weg sprong en een uithaald ontwijkte. Haar dunne zwaard zoefde door de lucht en door stak de hals van de vampier. Daarna liep ze weer achter Blade, Daoi en Swiftstep aan.

Taylor had dus besloten meet te gaan wand hij hoorde vampiers hun lucht uit hun longen schreeuwen voor ze sterfte. Daoi en swiftstep deden ook hun werk. Hij had zijn moto op stealth gezet waardoor hij geen geluid maakte. "Wat willen ze met die machine?" Vroeg Taylor die nu naast hem was. " Hoop dat we dat niet hoeven meet te maken wat ze er mee gaan doen want ik denk dat het niet dat het tegen ons zal worden gebruikt." Antwoordde hij. Het duurde niet lang tot ze er waren. " Hier is het." Zei hij. Hij stapte van zijn moto af en sloop naar de 10 meter hoge muur waar vampiers gewapende op en af wandelde. Het verlaten N.C.S. gebouw was enorm. Hij schoot een grappling hook naar boven en klom tot hij aan de rand kwam. Daar wachtte hij tot de vampier was gepasseerd en sprong dan over de rand. Hij nam zijn balistic knife en zijn gewoon mes. Hij doodde de gepasseerde vampier en de rest die op de muur was . Daarna Deed hij de deur beneden open dat zij binnen konden.