Search and slay

'Kom maar Grace, het is niet ver hier vandaan.' Grace stapte gewoon uit. Springen viel toch wel op, en ze voelde zich nog steeds ongemakkelijk. 'Er verdwijnen soms jongeren hier, en dat valt op. Een dag of twee geleden verdween er een tiener van veertien uit een mijndorpje.' Grace knikte vaag. Die jongen was misschien aangevallen, het hoefde niet eens door lycan's of vampiers te zijn. Mensen konden behoorlijk agressief zijn als hun positie bedreigd werd. Grace trok haar kleding even recht, en liep achter Falco aan. Een gebouw verscheen, uitgedost met warme kleuren. Het zag er chique uit. 'The Fountain' heette het. Grace lette goed op. Het was een redelijk groot gebouw, en zoals Falco al had gezegd, met onschadelijk licht. Dat maakte dat een deel van de zenuwen verdween. Ze liepen naar binnen, en nu keek Grace vragend naar Falco. Wat moest ze hiermee? Het zag er leuk uit hoor, maar mocht je zomaar gaan zitten? Kreeg je een tafeltje toegewezen? Hoe werkte dit hele gedoe? De zenuwen kwamen weer terug, maar uiterlijk zorgde ze ervoor dat ze koel en rustig keek. Haar façade leek te werken, niemand in het restaurant staarde haar aan, en niemand wist dat ze nog nooit in een restaurant was geweest. Voor hen was ze een vrouw begin de dertig die uit eten ging. Dat was heel normaal in deze tijd, hield ze zichzelf voor. Niets aan de hand.

Falco begon te praten met de ober en hij zei tegen Grace "Kom mee." De ober gaf hun een plaats ergens achterin bij een groot raam waarbij je uitkeek over het bos. Hij keek naar Grace en zei "Na u" met een vriendelijke lach. Nadat Grace was gaan zitten ging hij zitten. De ober legde 2 menu´s neer en liep weer weg. Falco keek naar Grace en zei "Maak je maar geen zorgen". Hij sloeg het menu open en zocht even tussen de gerechten. Spare ribs, Steak, Varkenshaas, Spaghetti, Mix Grill, Entrecote, Kip fillet en hun specialiteit Entrecote la Fountain. Falco was eruit en zocht nog even verder bij de dranken, zou hij nou gewoon iets water nemen, fris, bier of drank. Hij zou afwachten op wat Grace zou nemen. Het was niet heel druk in het Restaurant op de meeste tafels stonden Bordjes met gereserveerd. "Grace, als je je niet op je gemak voelt moet je dat zeggen." Hij had geen zin dat hij het wel leuk had en dat zij bijvoorbeeld stijf stond van de spanning en zenuwen. Falco zou waarschijnlijk water en Tequilla nemen. Hij werd niet zo snel dronken en het was verminderd door zijn ´speciale´ bloed soort.

'Kom mee,' zei Falco. Grace volgde hem, met een glimlach naar de ober. Gelukkig had ze geen zin in bloed nu. De man had een kloppende ader, of hij zich ergens aan ergerde. 'Na u,' zei Falco, waarna ze aan een tafeltje plaatsnam dat uitkeek over het bos. Het zag er mooi uit, al liep ze er liever gewoon in rond. Twee menukaarten volgden. Menukaarten? Wat zou erop staan.. 'Maak je maar geen zorgen,' stelde Falco haar gerust. Grace knikte, en focuste op de gerechten. Entrecot, kipfilet, spare ribs, steak.. wat een keuze. Als vampier was het bloed of iets anders. Simpel. In ieder geval.. dan zou ze dat maar proberen. Spare Ribs klonk nogal barbaars. Entrecot klonk nog vreemder. Dan werd het maar kipfilet, dat klonk nog enigzins gezond. Ze had wel een idee wat het was, maar interesseerde zich meestal niet voor voedsel. Dranken. Hoeveel kon je op zo'n kaartje proppen! Water stond er tussen, zag er ook het veiligst uit. Haar oog viel op rode wijn. Ook lekker. Vampiers werden gelukkig niet zo snel dronken. Dan deed ze dat wel. Grace legde de kaart neer en keek even om zich heen. Het was niet erg druk in het restaurant, overal stond gereserveerd. Die mensen zouden later wel komen. 'Grace, als je je niet op je gemak voelt moet je het zeggen,' haalde Falco haar uit haar gedachten. 'Ach, nee hoor, het is gewoon even wennen.' Grace besloot dat de wijn een goede keuze zou zijn; het maakte haar misschien iets rustiger. Toen de ober kwam voelde Grace zich al wat beter, wat gewender aan de omgeving. De man zag eruit of hij bijna in slaap viel. Grace glimlachte even naar hem, voor de grap, en de man zijn ogen schoten open. Dit was best grappig. Ze had nog geen idee wat Falco bestelde, dus toen de ober het aan haar vroeg bestelde ze een kipfilet en een rode wijn. Het kwam wel goed.

Grace had kipfilet en rode wijn besteld. Falco twijfelde en zei "Ober, doe mij ook een Kipfilet en om te drinken een Tequila en Wodka." Hij glimlachte in gedachte ´dat word een kater´. Hij gaf de ober een briefje van 20 en zei "Wat fooi vooraf" De ober knikte en liep weg. Hij keek naar Grace en zei "Grace, je weet dat Rode wijn alcohol bevat. Ik weet niet of je daartegen kan." Al snel zette de ober een flesje Tequila, een fles rode wijn en een fles wodka neer. Falco knikte en zei "Bedankt" Hij schonk zichzelf wat wodka in en dronk het rustig op. "Ik weet niet eens of ik zometeen recht kan schieten" met een grote lach op zijn gezicht. "Eigenlijk zouden de weerwolven dit moeten drinken ik zie het al voor me. DIe watjes van links naar rechts slingeren terwijl ze beschoten worden" Falco vloekte in gedacht. Begon hij weer over zijn ´werk´ "Grace, hoe lang ben je al leider van de Deaddealers." Falco keek niet serieus maar wel met belangstelling. Hij had zijn linkerhand rond de fles wodka en de rechter om zijn glas. Hij zou rustig aan doen, twee glazen Wodka en twee glazen Tequila dan zou hij nog recht kunnen schieten. Hij schonk nog wat Wodka in en voegde een beetje Tequila bij. Zoals te zien was had hij misschien een alcohol verslaving. Het leek hem niet te deren of dronken te maken tot nu toe dan.

'Ober, doe mij ook maar een kipfilet en een tequila en wodka.' Grace hoopte voor hem dat hij niet snel dronken werd. Even later kwam de ober terug met het drinken. Dat was snel. 'Grace, je weet dat rode wijn alcohol bevat. Ik weet niet of je daar tegen kan.' Grace haalde haar schouders op. 'Daar ga ik nu achter komen, dan. Het zal vast wel meevallen.' Falco begon al met drinken. Grace schonk wat in haar glas en nam een klein slokje. 'Ik weet niet eens of ik zo meteen wel recht kan schieten,' bekende Falco met een grote lach. Grace grijnsde, het beeld dat erbij hoorde was ernstig lachwekkend. 'Eigenlijk zouden de weerwolven dit ook moeten drinken. Heen en weer slingerend terwijl ze beschoten worden,' fantaseerde Falco. Grace schoot bijna in de lach. De slok wijn die ze net genomen had slikte ze snel door, om het niet uit te spugen van het lachen. 'Grace, hoe lang ben je al leider van de Deathdealer's?' Grace trok snel weer een normaal gezicht, hoewel Falco ook niet zo serieus keek als hij kon. Veel serieuzer zou waarschijnlijk niet lukken. Ze rekende even in gedachten. 'Uhm.. daar vraag je me zo wat. Ik ben nu 90. Gebeten op m'n twintigste...' Hoelang was ze eigenlijk 'gewoon' vampier geweest? 'En ik gok rond de vijftien jaar training en dergelijke.. dus dat is ongeveer 55 jaar, denk ik.' Snel rekende ze het even na. Het klonk misschien lang, maar het was een half mensenleven. Vampieren werden gemiddeld driehonderd jaar, de kans om opgegeten te worden of neergeschoten meegerekend. 'Hoe lang ben jij al bij de N.C.S.,' vroeg Grace toen, en vlak daarna kwam de ober de kipfilet brengen. Die naam voor een stuk vlees klonk eigenlijk best duf.

'Hoe lang ben jij al bij de N.C.S.,' vroeg Grace. Falco keek haar aan en zei "even denken over iets van 17 dagen ben ik 28 dus dan zit ik 21 jaar bij de N.C.S." Hij sneed een stuk af van zijn eten en smulde ervan. Hij spoelde het weg met een slok Wodka en hij schoof de fles opzij. Dat is genoeg Wodka voor mij. Hij kreeg een leuke glimlach en zei "Ik heb 21 jaar lang daar getraind en gevochten. Nu zit ik met jouw diegene die ik hoor te haten te eten en te drinken. Nu denk ik, Ik vind het niet zo erg om met jouw hier te zitten." Zijn ogen zeiden niks meer over die moordlustige Falco. Hij keek haar met meer dan vriendschap aan en zei "Het is te zwaar om jou niet leuk te vinden, alleen ik heb geen keuze. Ik heb op me bloed gezworen dat ik trouw zou zijn aan de N.C.S. en me aan me eed te houden. Morgenavond komt de helikopter me ophalen en dan ben ik weg. Dan moet ik weer op jou jagen. Ik wil je nu ik nog niet onder invloed ben van Alcohol. Grace als ik op jou jaag zal het zijn omdat het van me verwacht word. Door jou zal ik weinig of geen plezier meer beleven van het doden van Deaddealers." Hij wist niet of hij haar een kus moest geven bij deze woorden. Hij deed het niet en keek alleen nog even naar haar wachtend op haar reactie.

Grace voelde dat de wijn haar iets ontspande en haar losser maakte. Falco dronk nog wat Wodka, maar besloot blijkbaar om geen kater te krijgen. 'Even denken, over zeventien dagen ben ik achtentwintig, dus dan zit ik 21 jaar bij de N.C.S.' Dat was best een tijd voor een mens. Hij glimlachte leuk naar haar, best schattig eigenlijk. Hoe kreeg hij dat voor elkaar? Grace glimlachte terug, hopend dat ze er net zo leuk uitzag. 'Ik heb 21 jaar getraind. Nu zit ik hier met degene die ik moet vermoorden te eten en te drinken.' Grace wist hoe dat moest voelen; ze had het zelf ook. 'Nu vind ik het niet zo erg om met jou hier te zitten.' Hij keek lief, verliefd, ondefinieerbaar. Grace sloeg haar ogen even neer. 'Het is te zwaar om jou niet leuk te vinden, alleen heb ik geen keuze. Ik heb op mijn bloed gezworen dat ik trouw zou zijn aan de N.C.S. en ik houd me aan mijn eed. Morgenavond komt de helikopter me halen en dan ben ik weg.' Grace probeerde dat te vergeten. ze wilde daar nu niet aan denken. 'Dan moet ik weer op jou jagen. Ik wil je nu ik nog niet onder invloed van alcohol ben. Grace, als ik op jou jaag zal het zijn omdat het van me verwacht wordt. Door jou zal ik weinig of geen plezier meer beleven aan het doden van Deathdealer's.' Grace keek hem weer aan. Het was zo lief om dat te horen. Dat had niemand ooit tegen haar gezegd. 'Morgenavond komt de helikopter..' herhaalde Grace. 'Ik zal mijn eed ook in stand houden, het kan me nu niets schelen dat jaren training vervallen. Als ik je aanval, weet dan alsjeblieft dat ik je niet dood wil, nooit. Dat zou mijn eigen hart niet echt goed doen.' Haar blik werd een beetje wazig, en snel keek ze naar het afkoelende vlees op haar bord, waarna ze snel nog een slok wijn nam.

'Morgenavond komt de helikopter..' herhaalde Grace. 'Ik zal mijn eed ook in stand houden, het kan me nu niets schelen dat jaren training vervallen. Als ik je aanval, weet dan alsjeblieft dat ik je niet dood wil, nooit. Dat zou mijn eigen hart niet echt goed doen.' Falco knikte nadat Grace dat had gezegd en begon zijn kipfilet op te eten. Toen hij hem op had nam hij nog een slok alleen dit keer Tequila, hij was niet dronken. Hij keek haar aan en zei "Hierna gaan we even naar een kennis van mij, hij weet niks over de vete´s en hij maakt mijn wapens. Hij zal jou niks doen. We gaan zometeen samen wat weerwolven opjagen, jij mag kiezen Sinister of Night." Falco keek haar aan alsof het een normale keuze was. Falco pakte een mes uit zijn broekzak en schoof het naar Grace. "Niet echt volgens het boekje maar toch. Deze was van mijn famillie van mijn overgroot ouders. DIt klinkt wel duf alleen ik wil dat jij het hebt. Ik wil je iets geven waarmee je me kan herrinneren en als het ooit een gevecht tussen ons twee zal worden vermoord me dan met dat mes." Het mes was belegd met glansende stenen en er stond in gegraveerd "Vecht om te overleven, vecht voor iets waar voor te leven valt."
Falco schoof het dichterbij haar en keek toen even door het raam. Hij wou even tot rust komen in gedachten.

'Hierna gaan we naar een kennis van mij, hij weet niets over de vete's en maakt mijn wapens. Hij zal jou niets doen. we gaan zometeen wat op wolven jagen. Jij mag kiezen, Sinister of Night.' Grace dacht na, terwijl ze haar kip opat. Het was al een beetje koud. Nou ja, het was nog steeds wel lekker. 'Doe maar Night. Die Alice kan ik niet luchten of zien,' bekende Grace. Van Amarath had ze al een tijd niets gehoord. Voor hen was dit een normale keuze. Grace moest even denken aan die eerste keer dat ze vertelde dat ze op weerwolven ging jagen. Alleen. Iedereen staarde haar aan, alsof ze gek was. Ze staarden haar nog meer na toen ze nog terug kwam ook. Ze keek snel weer op toen Falco iets naar haar toe schoof. 'Niet echt volgens het boekje, maar toch. Deze was van mijn familie, van mijn overgrootouders. Dit klinkt wel duf, alleen ik wil dat jij het hebt. Ik wil je iets geven waarmee je me kan herinneren en als het ooit op een gevecht uitdraait vermoordt me dan met dit mes.' Grace staarde even in verwondering naar het prachtige wapen. Het was met glanzende stenen ingelegd, en het motto was;'Vecht om te overleven, vecht voor iets waar voor te leven valt'. Zacht herhaalde ze de woorden. 'Bedankt, Falco.' Haar vingers raakten zijn hand even aan. 'Ik zal het bij me houden.' Ze bedacht dat ze nu iets had om voor te vechten, als ze moest vechten voor iets waar voor te leven viel. Ze zou vechten voor hem. Falco keek uit het raam. Grace stak het mes zorgvuldig weg. Daarna schoof ze een ring van haar vinger. 'Deze ring heb ik gekregen van degenen die voor mij gezorgd hebben. Het betekent veel voor me, en ik weet niet of je me wel wilt herinneren, maar als dat het geval is, neem dan alsjeblieft deze ring aan.' Grace zweeg en schoof de ring naar hem toe. Ze nam nog een slok wijn en bleef nu stil, wachtend op een reactie.

Grace stak het mes zorgvuldig weg. Daarna schoof ze een ring van haar vinger. 'Deze ring heb ik gekregen van degenen die voor mij gezorgd hebben. Het betekent veel voor me, en ik weet niet of je me wel wilt herinneren, maar als dat het geval is, neem dan alsjeblieft deze ring aan.' Grace zweeg en schoof de ring naar hem toe. Falco keek naar de ring en zei "Ik wil me jou graag herrinneren, dankje dat je me zoiets toevertrouwd." Hij pakte de ring. Hij zou hem om zijn vinger willen doen alleen dat lukte niet. Hij pakte de rest ketting van zijn knife and chain en maakte er een ketting van. De ring hing aan het midden en hij deed hem om zijn nek. Hij keek naar haar en legde zijn hand even op die van haar. "Ik zal hem dragen tot de dood mij komt halen in of na een gevecht." Hij veegde een druppel wijn weg dat langs haar wang stroomde en gaf toen een kus op haar wang. Hij ging weer zitten en legde geld voor het eten neer op de tafel en gebaarde naar de ober dat hij wou betalen. Hij wist niet of het een goede zet was om haar een kus te geven. Alleen hij wou niet vergeten worden. Elk moment zou hij kunnen sterven. Hij ging zitten en zou wachten tot Grace haar wijn op had en dan zou hij naar een wapenhandelaar gaan.

'Ik wil me jou graag herinneren, dankje dat je me zoiets toevertrouwd.' Grace kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan toen ze zag dat hij de ring niet paste. Duh! Natuurlijk had zij kleinere en smallere vingers. Maar dat maakte hem niet uit; Falco maakte een ketting. Grace glimlachte lichtjes. 'Ik zal hem dragen tot de dood mij komt halen in of na een gevecht.' Grace knikte, zijn hand op haar hand voelend. Het impuls om hem weg te trekken verdween snel. Ze nam een slok wijn, maar haar hand trilde zo dat ze wat morste. Falco veegde de druppels weg en kuste haar zachtjes op haar wang. Grace sperde haar ogen bijna wijdopen, niet wetend hoe ze moest reageren. Nu werd de ober gewenkt en snel dronk ze haar wijn op. De ober keek haar nog even aan, maar Grace was even te verbaasd om vriendelijk te glimlachen. Het deed haar beseffen dat het leven vluchtig was, als zand dat tussen je vingers doorstroomt. Falco had al betaald, ze had niet op de prijs gelet.. Ze knikte even naar hem, waarna ze opstond en zich klaarmaakte om te vertrekken. Falco moest nog langs de wapenmaker. Handig, zulke connecties. Zeker als ze niets van vampiers en weerwolven wisten. Grace wachtte tot hij naast haar liep voor ze het restaurant verliet. Alles wat er nu gebeurde was zo nieuw voor haar, ze wist echt niet wat ze er mee moest. Maar toch voelde het goed. Net een verrassingsaanval, maar niet echt dodelijk. Ten minste, niet op korte termijn.. Toen ze buiten stonden, keek Grace even om zich heen. Falco kwam na haar naar buiten. 'Welke kant op?' vroeg ze. Toen bedacht ze zich, ging een beetje op haar tenen staan en gaf hem ook een kus op zijn wang. 'Bedankt voor het etentje,' zei ze zacht. Ja, ze moest wel op haar tenen staan; Grace was niet echt lang.

'Welke kant op?' vroeg Grace. Grace ging een beetje op haar tenen staan en gaf hem ook een kus op zijn wang. 'Bedankt voor het etentje,' zei ze zacht. Falco knikte en begon half te stralen en zei "Daar" Hij wees naar een loods en ging daar naar binnen. Er stond een man met 3 vingers een geweer schoon te maken en zei "Falco hoe gaat het?" Falco liep naar de man toe en zei "Het gaat goed Frostfinger, ik heb een dragonbreath kruisboog nodig, een spas12 en het gebruikelijk en deze mooie dame hier zou ook wat willen rondkijken." De man keek en zei "Noem me gewoon Charlie en natuurlijk mogen jullie pakken wat je wilt" Falco wees naar de muur waar het vol hing met schiet, slag en steekwapens. Zelf liep hij er natoe en pakte een lang dun mes en stak het aan de binnenkant van zijn jas. Hij mocht meenemen wat hij wou en zei tegen Grace "Pak maar op rekening van mij" Hij kon haar naam beter niet gebruiken hier al wist de man niks van de vete´s tussen de groepen en de oorlog.

Het maakte dat hij blij keek. Grace kon een glimlach niet tegenhouden. 'Daar.' Ze liepen naar een loods. Er stond een man. 'Hoe gaat het Falco?' 'Het gaat goed Frostfinger, ik heb wat wapens nodig, een kruisboog en het gebruikelijke en deze mooie dame hier zou ook wat willen rondkijken,' zei Falco. Grace bekeek de man even goed. Drie vingers.. en toch was hij goed in zijn vak. Een man om respect voor te hebben, nam ze aan. 'Pak maar op mijn rekening.' Grace knikte en keek toen naar alle wapens. Dit zag er zoveel beter uit dan hun wapenkamer. Er hing heel veel, en het zag er allemaal gloednieuw en schoon uit. Ook de werkplaats was schoon, merkte Grace. Overal hingen messen, geweren.. 'Is dit de hemel,' vroeg Grace half lachend. Frostfinger leek niet gestoord te worden door haar opmerking. Grace had haar grote bijl achtergelaten in de auto, dus die zou ze later ophalen. In een restaurant zitten met zo'n wapen was niet echt netjes. Grace liep langzaam langs de rekken. Wat zou ze meenemen? Haar eigen messen en geweren had ze nog. Toch pakte ze een redelijk groot mes, en nog een soort kruisboog, wel het kleinere formaat. Het was echt mooi daar. Toen Grace klaar was ging ze bij Frostfinger staan, kijkend wat hij deed. Ze wachtte op Falco. Jagen op Lycan's was best een leuk tijdverdrijf.

Falco pakte nog een geweer en was klaar. Hij had zich snel omgekleed. Daar stond hij weer met zijn torso riemen en zwaarbewapend. Hij had een Spas12 en een Dragonbreath Kruisboog op zijn rug geklikt. Tientallen messen schitterden van ingelegde stukjes Zilver. 3 Desert Eagle´s staken boven zijn riem uit en 2 zwaarden bij zijn zij. Hij liep naar Grace toe en zei "Ik ben klaar voor de jacht ga je mee?" Charlie riep hem na "De nieuwe wapens worden over vier dagen verscheept." Falco knikte naar Charlie en liep de loods uit. "Hier moeten we deze gang door" Snel ging hij de gang in die tevoorschijn was gekomen uit een luik. Hij liep de luik door en kwam weer aan bij de auto. Hij draaide zich om en zei "Mensen krijgen rare gedachten als je zonder shirt en zwaar gewapend door de stad loopt." Hij lachte en ging dit maal bij de bijrijders stoel zitten en zei "Probeer jij eens te rijden. Het kan wel een keer voor jou van pas komen" Hij glimlachte. De ring had hij nog steeds rond zijn nek hangen en het was veilig tegen kwijtraken.

Hoe veel wapens kan je dragen als je op jacht gaat? Tel maar na.. Falco was zonder twijfel zwaarbewapend. Voor zijn doen niet, maar als je dat even buiten beschouwing laat.. 'Ik ben klaar voor de jacht, ga je mee?' Grace liet haar blik los van het werk van Charlie. Ze knikte. 'Helemaal.' Ze hield haar wapens altijd wat minder opzichtig. Sommigen voelden zich dan geïntimideerd. 'Hier moeten we deze gang door.' Snel volgde ze hem de gang in. Ze kwamen weer uit bij de auto. 'Mensen krijgen rare gedachten als je zonder shirt en zwaar bewapend door de stad loopt.' Grace glimlachte, ze kon het zich prima voorstellen. Zelf zag ze er niet zo gevaarlijk uit. De meeste mensen werden niet bang van een kleine, bleke vrouw, die er soms best zwak uitzag. Foutje. Ook Falco vond zijn grap wel leuk. Grace pakte haar bijl en deed die snel op de vertrouwde plaats. Ze keek weer op, en was even verbaasd toen ze zag wat Falco deed. Ze trok even een wenkbrauw op toen hij in de bijrijdersstoel klom. 'Probeer jij eens te rijden. Het kan wel een keer van pas komen.' Grace knikte vaag, en inspecteerde eerst de pedalen voor ze plaats nam. Testend drukte ze ze in. 'Gas, rem..' mompelde. Daarna pakte ze het stuur vast en trapte op het gas. 'Vertel maar waar we naartoe moeten!' Vrouwen en auto's, hé? Inparkeren was toch niet nodig als je op Lycan's wilde jagen.

'Vertel maar waar we naartoe moeten!' zei Grace. Falco keek naar Grace "Hier rechtdoor tot de rots dan diagonaal naar links en dan doorgaan tot de rivier dan kunnen we even jagen.Het is niet erg als ze ons zien die weerwolven sterven toch gelijk dan." Hij keek even in het kastje en haalde er een ACOG Scope uit en plaatse dat op zijn kruisboog. Hij begon even te puzzellen met allemaal apparaatjes die in het dashboard kastje zaten. Allemaal dingen om geweren sterker of sneller te maken. Op zijn Spas zette hij een demper en een roodlampje. Op zijn Kruisboog deed hij nog een paar kleine aanpassingen en hoestte. "Grace... Die kus dat voelde alsof ik helemaal verwarmd werd. Had jij dat ook?" Hij keek haar niet aan. Hij was nieuwsgierig naar hoe zij zich voelde. Misschien moest hij iets doen wat niet leuk zou zijn en dan wou hij alles weten in plaats van de helft. Falco´s hartslag ging sneller en hij hoestte even.

'Hier rechtdoor tot de rots..' Een hele routebeschrijving en wat scherpe bochten later was het 'Bestemming bereikt.' Tomtoms vallen te veel op, geloof me. Falco zat met allerlei apparaatjes te puzzelen. Grace bedacht zich dat ze zijn technicus vermoordt had. Maar nu leek het hem wel te lukken zonder zichzelf of haar mantel wat aan te doen. Stekelvarken.. als iemand dat woord zou zeggen zou ze in de lach schieten, zeker weten. Grace besloot dat haar messen gewoon messen moesten blijven. Net zoals haar bijl. Technisch was ze nooit geweest. Falco's hoestje haalde haar uit haar gedachten. 'Grace.. die kus, dat voelde alsof ik helemaal verwarmd werd. Had jij dat ook?' Hij keek naar zijn geweer, haar blik ontwijkend. Grace hoorden zijn hart bijna kloppen. Ze zorgde dat de auto tot stilstand kwam, en ze controleerde haar wapens even om hem niet aan te hoeven kijken. 'Al stroomt er nauwelijks bloed door mijn aderen.. ja.' Ze staarde even naar de grond, waar enkele wolvensporen te zien waren. Grace besloot dat het tijd was uit te stappen. 'Voelde het zo?' vroeg ze, hem nog een kus op zijn wang gevend. Snel sprong ze uit de auto en greep een mes. 'Kom je nog,' vroeg ze met een lach. Verrassingen, daar had ze altijd goed in willen zijn. En nu leek het wel gelukt.

'Voelde het zo?' vroeg ze, hem nog een kus op zijn wang gevend. Snel sprong ze uit de auto en greep een mes. 'Kom je nog,' vroeg ze met een lach. Falco pakte zijn wapens en sprong uit de auto en zei "Reken maar van Yes" Hij liep een stuk vooruit en riep "Wolfies kom maar, moeten jullie een mals stukje vlees!" Uit de boom sprong een grijze weerwolf en als reactie vloog er een mes in de schedel van de Lycan. De Lycan trok hem eruit en de wond ging dicht. Hij had iets te hoog gericht. De weerwolf brulde en Falco pakte zijn Spas 12 en schoot door het hoofd van de weerwolf toen die dichtbij kwam. Een stel andere ogen glommen in de duisternis. Een kleine wolf sprong op Falco en die gaf een vollop kaakslag en je hoorde het bot kraken toen het hoofd van de weerwolf tegen de boom kwam. De wolf viel dood neer en velen kwamen erbij gestroomd. Falco zag zijn kans en zei tegen Grace "De helft voor jou de helft voor mij." Hij klikte de riemen met kogels los en legde zijn afstands wapens op de grond. Hij trok 2 zwaarden en draaide ze rond. Drie wolven sprongen op hem en een beet in zijn arm. Falco boorde een mes diep in het oog van de weerwolf en die brulde als een gek. Falco trapte in de tweede weerwolf zijn maag en de derde kreeg een mes in zijn keel en zijn keel werd losgescheurd.

'Reken maar van yes!' Falco sprong de wagen uit. Grace grijnsde, en die grijns bleef toen er wolven tevoorschijn kwamen. Falco viel direct aan. 'De helft voor jou en de helft voor mij,' stelde hij voor. Grace riep terug;'Deal,' waarna ze haar messen greep en drie weerwolven neerhaalde. Verrast van deze aanval kreeg ze de tijd de messen weer terug te nemen. Met een wild gegrom sprongen er meer Lycan's op haar af, maar ze waren nauwelijks partij voor de vampier. Op een gegeven moment pakte Grace haar bijl, meedogenloos inhakkend op haar aanvallers. Falco en zij gingen ongeveer gelijk op, al deed zij er iets langer over vanwege het feit dat ze nog geen zin had haar beretta's te pakken. Grace had een voorkeur voor wapens als messen en bijlen. Dat zou je niet zeggen als je haar, als buitenstaander, zou zien. Een wolf wilde haar vanachter aanvallen. Grace gooide een mes op goed geluk naar achteren, omdat er ook een aanval van voren werd geopend. Die sloeg ze van zich af met de bijl&knots. Ze kon een kreet nog net inhouden toen harige poten haar omver duwden. Mis. Grace draaide zich snel om onder de greep, nu haar geweren grijpend. Een snelvuur op de schedel hield geen enkele Lycan vol. Het enige probleem was nu dat ze op de grond zat, omringd door wolven. Grace stond snel op, sloeg wolven met haar blote handen van zich af en stapte toen weer over op messen. Een vampier die gebeten werd door een weerwolf had een groot probleem.. Nu begon ze zich toch wel ingesloten te voelen. Nooit geweten dat er zoveel Nightpack wolven waren, op één plaats..

Falco zag Grace haar situatie en besloot te helpen hij kon tegen de beten alleen zij niet. Falco zette zich af op de borst van een Lycan en sprong op eentje die wou toeslaan. Hij haalde het lichaam open en stak zijn arm door de wond en rukte het hart weg. De Lycan storte snel in elkaar. Hij deed zijn best en trapte tegen een andere Lycan zijn hoofd. Dit was uit de hand gelopen. Dit waren zeker dertig weerwolven. Een kleine vlugge weerwolf beet hem in zijn schouder en gromde "Welkom bij de club" Falco haalde hard uit en de weerwolf viel op de grond met een gebroken kaak en Falco spuugde op hem en zei "Bite this bitch" Hij gooide zijn mes in het voorhoofd en de weerwolf was dood. Falco zat onder het bloed en pakte zijn spas12 om met veel geweld de Lycans neer te schieten. Hij haalde er vijf neer voordat zijn Spas doormidden werdgebeten. Falco vloekte en voelde een klauw zijn arm openhalen. Dit was het dan, hij zou dit misschien niet eens overleven en dacht toen goed na. Hij sprong weg naar de auto en rukte een zender weg en riep erdoor heen tegen de computergestuurde ontvanger "Tango´s sector 12a" Falco sprong weer weg en een weerwolf knalde op de auto. Hij ging bij Grace staan en zei "Hou vol Drone´s zijn onderweg." K12 Drone´s waren een kleine vooruitgang van de N.C.S. het waren kleine warmte bron zoekende geweren. Ze schoten veel en konden per stuk 10 weerwolven neerhalen. Er waren er 2 onderweg, 1 geactiveerd en 1 niet geactiveerd. Ze zochten naar warmte bronnen die heter waren dan de mensen. Snel kwam er een turret met Parachute neer de UAV, had ze gedropded. Het geweer ging gelijk aan en Falco bukte. Tientallen kogels zoefden en enkele weerwolven vielen dood neer. Er waren nog maar een paar over maar die waren verstijft. Falco zuchte "DIt zijn geen Nightpack, dit zijn gewoon mensen die zonder het tewillen zo zijn geworden."

Gelukkig kwam Falco haar snel te hulp. Hij sloeg een aantal van de weerwolven hardhandig neer, en schoot er vijf neer voor zijn geweer doorgebeten werd. Grace ging verder met steken en slaan, de beesten van zich afhoudend. Ze zag Falco op de auto staan, iets in een zender schreeuwen, maar ze was te druk bezig om te horen wat. 'Hou vol, de Drones zijn onderweg.' Grace kreeg niet eens de kans te knikken; de wolven waren met te veel. Maar al snel landde het geroepen wapen. Grace drukte zichzelf tegen de grond. Vampiers mochten dan koud zijn, dit was misschien nog niet helemaal geperfectioneerd. Hun belagers vielen snel dood neer. Een wolf die op Grace wilde springen werd in zijn sprong geraakt en plofte op haar neer. Haar adem werd uit haar longen geblazen, maar de drang om geen aandacht te trekken liet haar stilliggen. Grace kon weinig adem halen, ze kneep haar ogen even dicht om paniek tegen te gaan. Toen het eindelijk ophield waren er nauwelijks wolven meer over. Falco zuchtte. 'Dit was geen Nightpack.. dit waren mensen die zonder het te willen zo zijn geworden.' Grace knikte, en besefte dat dit voor hem net zo erg moest zijn als zij het vond om haar hele wacht dood te zien. Met een krachtsinspanning duwde ze het grote beest van zich af een stond op. Haar hand dwaalde direct naar haar haar, allerlei takjes en blaadjes verwijderend. Met de andere hand trok ze haar kleding recht en checkte haar wapens. Ze keek even naar het slagveld om haar heen. Toen zocht ze met haar ogen naar Falco. Ze wist even niet wat ze moest zeggen. Voor haar was dit een redelijk geslaagde jacht; minpunt was natuurlijk dat het gewoon mensen waren. Grace wist even niet wat te zeggen, dus liep ze maar gewoon naar hem toe en zweeg.

"Het waren mensen nu zijn het beesten." Falco trok een mes en stak een piepende Weerwolf dood. Hij keek naar Grace en zei "Niet iedereen kiest ervoor om zo te worden, sommige komen vast te zitten in dit leven en moesten alles achterlaten." Hij keek haar aan en en ging verder "Dat krijg ik niet over mijn hart" Voorr hem waren het domme onnozele prooidieren alleen met sommige had hij medelijden. Hij liep dichter bij Grace en zei "Ogen dicht." Hij ging voor haar staan en gooide achter zich een granaat neer en een paar tellen later verdwenen de lijken van de weerwolven met een knal en de overgebleven begonnen te grommen. "Nu moeten we hun grijpen" Falco lachte even en trok zijn zwaarden op nieuw en draaide ze vlug door de lucht en daagde de weerwolven uit mer arrogante geluidjes. "Neem jij de rechtersten dan neem ik de linkersten, dan naar binnen vechten. " Falco gooide snel een flits granatje om te voorkomen dat ze vluchten.

'Het zijn beesten nu.' Grace knikte, het deed haar niets wat er met deze schepsels gebeurde. 'Ogen dicht,' beval Falco. Grace keek hem even vreemd aan, maar wendde haar blik toch af toen hij een granaat gooide. De overgebleven weerwolven begonnen te grommen. Boos, waren ze, en het recht daartoe hadden ze ook. 'Neem jij de rechtse, dan neem ik de linkse,' zei Falco, die de weerwolven al uit begon te dagen. Grace knikte en inspecteerde haar nagels even, om de beesten te irriteren. Het miste zijn effect niet. Een paar sprongen al naar haar toe. Haar messen flitsten, de wolven jankten, maar bleven aanvallen. Net of ze uit dit leven verlost wilden worden, of het er allemaal niet meer toe deed. Ze zag Falco vanuit haar ooghoek terugvechten, en al snel jankten er nog maar twee weerwolven angstig naar haar. Grace sloot zich af voor hun doodsangst, voor hun vertwijfeling en sloeg toe. Deze beesten konden maar op één manier uit hun lijden verlost worden. De dood zou hen rust bieden. Grace stopte even om op adem te komen, en keek ondertussen hoe Falco het ervan af bracht.

Falco stond tegen over 4 weerwolven. Hij liep op hun af en trok een mes. "Dit word snel en pijnloos" Hij gooide het recht in de schedel en de eerste zakte in elkaar. Hij gooide met een tweede mes en de tweede zakte in elkaar. De derde haalde hij neer met een pistool en daar was de laatste van de vier. "Jij bent meer mens dan beest." De weerwolf deed niks en wachte op de omhelsing van de dood en toen schoot Falco zijn Dragonbreath pijl in het hoofd en de Weerwolf ontplofte. Falco keek naar Grace en zei "Zullen we maar weer terug gaan. Ik vond het heel leuk om met jou te zijn. Ookal was het laatste een beetje droevig." Falco legde zijn wapens in de auto en trok een jas aan. Ineens stopte hij en ging naar de dropping en haalde een pakketje tevoorschijn. Het was ingepakt en hij maakte het open. Een lange mantel gemaakt van Sinisterpack leader vacht. "Dit was de leider van voor Amarth. Zo vind ik hem veel leuker, hier, als goedmakertje voor je Stekelvarken." Hij stak de mantel uit naar Grace. DIt was voor normale mensen een ongewone situatie. Een wolvenmantel geven terwijl je net tot de dood had zitten vechten. Voor Falco was dit het leven. Hij keek naar Grace en knikte als teken dat ze hem moest proberen.

Ook Falco zorgde dat zijn helft de dood vond. Bij de ontploffende weerwolf keek Grace geïnteresseerd naar de bomen om haar heen. 'Zullen we maar weer terug gaan? Ik vond het heel leuk om met jou te zijn. Ook al was het laatste een beetje triest.' Grace knikte. Ze was plotseling moe, alsof het afscheid haar leegzoog. 'Ik vond het ook leuk, heel gezellig. Ik vond het echt lief dat je me meegenomen hebt voor dit en het eten.' Grace kon nu aan haar ervaringen toevoegen dat ze in een restaurant had gezeten en met een auto gereden had uit de oude N.C.S. basis. Ook leuk. De tweede keer dat ze naar Falco keek stond hij bij de dropping, hij zocht iets leek het wel. Grace keek onderzoekend naar hem. Er kwam een pakketje tevoorschijn. 'Dit was de leider van voor Amarth. Zo vind ik hem veel leuker. Hier, als goedmakertje van je Stekelvarken.' Met die woorden reikte hij haar de inhoud van het pakje aan; een mantel van weerwolvenvacht. De vacht van de leider. Grace sperde haar ogen even wijd open, maar pakte het toen aan, deels omdat ze het stom vond om te weigeren. Ze inspecteerde het ding even, maar het was in goede staat. 'Bedankt,' mompelde ze, nog steeds naar het ding kijkend. Plotseling schoot het beeld van Falco in haar mantel haar hoofd binnen. Het stekelvarken.. Grace sloeg het ding om haar schouders. Het was lekker warm. Ze liep ook naar de auto. 'Terug naar huis?' vroeg Grace. 'O, sorry, Deathdealer's Castle?' Het was zijn huis natuurlijk niet. Hij zou de plaats waarschijnlijk niet leuk vinden, met zoveel vampieren.