Search and slay

'Ik weet niet.. wanneer denk jij?' Daarna zweeg ze even, alsof ze zich schaamde. 'Wat moet je eigenlijk aandoen naar een restaurant? Ik ben er nog niet echt in één geweest, of het is te lang geleden.' Falco keek haar aan "Hoe lang ben je hier al, In een restaurant kan je een jurk dragen of gewoon een nette broek en een leuk shirt ofzo, " Grace reageerde op zijn laatste vraag. 'Als dit een slechte liefdesroman was, waarschijnlijk wel. Maar dan zou ik geen vampier zijn en niet hebben geprobeerd te vermoorden. Dan was ik zo'n idiote slijmbal.' zei Grace. "Jij bent geen slijmbal en volgens mij hou je teveel van moorden van Lycans om een trut te zijn. Trouwens ik heb toch haat aan slijmballen en hielenlikkers, je moest eens weten hoeveel N.C.S. agenten bang zijn dat ik een hun vermoord als ze me onbeleefd aanspreken en geen meneer zeggen. Jij bent geen slijmbal jij bent niet afhankelijk van andere." Hij keek in haar ogen. "Trouwens ik ben toch ook geen net verzorgde jongeman met een snor en een net pak aan. Ik ben toch niet iemand die heeft gestudeerd." Hij keek haar aan en zuchte even toen hij nadacht.

'Hoe lang ben je hier al? In een restaurant kan je gewoon een jurk aandoen, of een nette broek met een leuk shirt ofzo.' Grace ging in gedachten haar kledingarderobe even na. Ze moest nog wel ergens zoiets hebben, toch? 'Jij bent geen slijmbal en volgens mij houd je teveel van het vermoorden van lycans om een trut te zijn. Trouwens, ik heb toch haar aan slijmballen en hielenlikkers. Je moest eens weten hoeveel N.C.S. agenten bang zijn dat ik hen vermoord als ze me onbeleefd aanspreken en geen meneer zeggen. Jij bent geen slijmbal, jij bent niet afhankelijk van anderen.' Grace sloeg haar ogen even neer. Dat klonk toch wel heel lief. 'Trouwens, ik ben toch ook geen net verzorgde jongeman met een snor en een net pak.' Dat beeld was even vreemd. Falco met een snor én een net pak. Niet aan te raden. Grace keek weer op. 'Ik weet dat ik al oud ben.. maar ik ben al 90. In de tijd van voordat ik gebeten werd, was alles nog niet zo hightech als nu. En vampiers kunnen ook hielenlikkers zijn, geloof me. Ze zouden zichzelf nog voor de Lycans gooien als ik het zei.' Ondertussen zat Grace in gedachten haar kleding te combineren tot iets wat er leuk uit zou zien. En normaal. Multitasken, heet dat toch? Met een man praten en tegelijk je kledingkast op orde brengen. 'Ik ben trouwens blij dat jij niet zo'n slijmbal bent. Dan had je hier niet eens gestaan, neem ik aan. Wat had je eigenlijk gestudeerd, was het zover gekomen? Cryptozoölogie?'

'Ik weet dat ik al oud ben.. maar ik ben al 90. In de tijd van voordat ik gebeten werd, was alles nog niet zo hightech als nu. En vampiers kunnen ook hielenlikkers zijn, geloof me. Ze zouden zichzelf nog voor de Lycans gooien als ik het zei.' sprak Grace. Falco lachte even en zei "Je bent zo oud als je jezelf voelt of in je hart bent. Corvinus was meer dan zeshonderd jaar maar hij zag eruit als zestig. Hij joeg nog op Lycans en..... anderen." Hij keek haar aan en keek dat hij het niet gemeen bedoelde. 'Ik ben trouwens blij dat jij niet zo'n slijmbal bent. Dan had je hier niet eens gestaan, neem ik aan. Wat had je eigenlijk gestudeerd, was het zover gekomen? Cryptozoölogie?' Falco lachte nadat Grace dat had gezegd en zei "Nee ik heb een kleine studie gehad maar ik heb toch alle tijd. Ik heb in mijn 20 jaar trainingen 3 studies gehad. De eerste is krijgskunst en dat was alleen maar praktijk. De tweede was Mythologie en de derde was wapen technologie, iets simpels als een zender maken lukt me niet eens of talen ik ken er maar 3. Engels, nederlands en de oude taal." Hij keek naar Grace en vroeg "Heb jij iets gestudeerd, heb jij soms iets meegemaakt watbelangrijk was. Wat is jouw verhaal waarom je vampier bent geworden."

'Je bent zo oud als je jezelf voelt in je hart.' Grace knikte. 'Corvinus was meer dan zeshonderd jaar oud, maar hij zag eruit als zestig. Hij joeg nog op lycans.. en anderen.' Grace dacht verder niet na over de toespeling op de vampiers. Het was altijd al zo geweest. Falco lachte wat over haar opmerking over zijn studie. 'Nee, ik heb een kleine studie gehad. Krijgskunst, mythologie en technologie. Maar iets simpels als een zender maken lukt me niet. Ik ken ook maar drie talen. Engels, Nederlands en de oude taal.' Grace knikte nogmaals. Toch nog drie talen dan. 'Heb jij iets gestudeerd? Heb jij soms iets meegemaakt wat belangrijk was? Wat is jouw verhaal, waarom ben je vampier geworden?' Grace sloot even haar ogen en groef in haar geheugen. 'Ik werd geboren en groeide op in een erg afgelegen dorpje. Mijn ouders waren maar gewone mensen. Tenminste, ze hadden wel wat meer geld dan de rest van de bewoners van het dorpje, ze hielden toezicht of iets dergelijks. Ik heb de basisschool afgemaakt, en ik ging ergens op een oude school verder leren. Vroeger wilde ik graag lerares worden, weet je.' Grace zag de beelden weer voor zich. Jong en onschuldig was ze toen nog. Geen bloed aan haar handen. 'In de weekends kwam ik thuis, maar ik was brutaler geworden naarmate ik ouder werd. Mijn vader kreeg een alcoholprobleem, mijn moeder was ernstig ziek. Cholera. Dat deed hem niets. Iedere keer als ik hem tegensprak sloeg hij me in elkaar. Misschien ben ik daarom beter in ontwijken. In ieder geval, de laatste keer dat hij dat deed rende ik naar buiten. Ik was bang, en toch woedend. Het was al donker, en even buiten het dorpje hielp het lot me uit mijn situatie; er waren vampiers. Ik werd gebeten, en veranderde. Mijn ouders heb ik nooit meer teruggezien toen ze me meenemen naar Deathdealer's Castle. Daar heb ik ook wapenkunde gekregen. Ook wat uitleg over Lycan's en mensen. Een beetje technologie, maar dat gebruiken we nauwelijks. Talen heb ik ook geleerd. Ik kan Frans, Duits, Nederlands, Engels en de Oude Taal. Talen waren mijn favorieten.' Grace haar blik was enigzins afwezig tijdens het vertellen. 'Na verloop van tijd overleed de toenmalige leider, en ze hebben mij hier de scepter gegeven. Toen is alles zijn gangetje gegaan, een paar dode mensen, een beetje N.C.S., een paar Lycan's.. Tot nu.' Ze trok haar blik terug uit het verleden. 'Dat is mijn verhaal. Nu ik mezelf erover hoor praten, klinkt het echt als een zielig romannetje.'

'Dat is mijn verhaal. Nu ik mezelf erover hoor praten, klinkt het echt als een zielig romannetje.' Falco keek naar Grace en schudde zijn hoofd. "Mijn verhaal is iets simpeler, ik was bijna zeven jaar en ik had drie zussen en mijn ouders, alles was goed tot er Lycans kwamen. Mijn zussen waren doodgebeten en mijn ouders aan rafelen gescheurd, een lycan was grommend en dreigend op mij afgekomen. Toen kwam de N.C.S. binnenvallen en Corvinus doodde het beest. Hij stak zijn hand naar mij uit en bood mij een kans om te overleven en wraak te nemen. Hij nam me op bij de N.C.S. zoals voor iedereen daar was het overleven of sterven terwijl je dat probeert. Omdat ik nog zeven was maakten ze het iets makkelijker en door de jonge leeftijd leerde ik sneller dan de anderen. Mijn leven was zwaar en hard op me negende had ik me eerste Lycan gedood en dat werd me teveel. Ik was wit weggetrokken en had 2 dagen niets gegeten. De eerste dood was de moeilijkste. Toen ging het vanzelf. Toen Corvinus was vermoord voelde het alsof mijn vader zo was ik hem gaan zien, alweer was vermoord. Vandaar mijn sterkere haat aan Lycans, maar ook aan jullie. Alleen nu haat ik jou niet meer." Falco keek even naar Grace. "Onze verhalen zijn ongeveer gelijk. Op het midden na. Het ergste van mijn verhaal was dat de eerste Lycan die ik dood had gemaakt mijn zus bleek te zijn." Hij keek weer naar Grace. Hij zuchtte en alles kwam terug zijn hand bebloed. De tand van de Lycan was losgetrokken en door haar eigen hart geduwd. Falco keek op richting Grace en vroeg "Had jij nog famillie broers of zussen ofzo"

Ook Falco deed zijn verhaal. Grace luisterde en begreep waarom hij hen zo haatte, waarom hij hen dood wilde hebben. 'Onze verhalen zijn ongeveer gelijk, op het midden na dan. Het ergste was dat die Lycan mijn zus bleek te zijn.' Grace schrok even van die woorden. Dat moest een klap geweest zijn. 'Had jij nog familie, broers of zussen ofzo?' Grace dacht even na. 'Eigenlijk.. ik weet niet meer. Volgens mij had ik twee neefjes, en een nichtje, maar die heb ik nooit echt gesproken. Zij woonden in de stad, weet je. Ik was nogal alleen.' Grace zocht in haar herinneringen, maar niets weer ooit op gezelschap, op iemand om op te steunen. Ze was daar zo alleen. 'Het is erg wat er in jou familie gebeurd is,' zei Grace, haar stem klonk zacht. Het was nu echt ochtend geworden, hoewel de mist nog steeds rond de muren van het kasteel hing, als een wazige beschermer.

-sorry, ik moet weg.-

'Het is erg wat er in jou familie gebeurd is,' zei Grace. Falco zei rustig "Ach, Het is erg maar na een paar jaar alleen jagen is het weg. Het was haar of ik. Ik laat me niet vermoorden. Ik blijf mijn mensen beschermen. Dat maakt dit gebeuren alleen maar moeilijker" Hij keek nog steeds uit het raam. Hij dacht eraan dat hij over anderhalf dag weg zou gaan. Hij keek nu richting Grace en vroeg "Misschien kunnen we dan vanavond gaan. We kunnen niet bij elkaar blijven maar misschien kunnen we vanacht dat gaan doen, dan vergeten we elkaar niet. Ookal zou het beter zijn om te vergeten." Nog steeds dacht hij ´Zij is geen mens, zij is een soort wezen.´ maar telkens zij een stemmetje in zijn hoofd ´Jij bent anders een halfmens, dat moord als een beest.´ Falco haatte dat eigenwijze gedeelte vanzichzelf. Hij keek nog steeds naar buiten. "Jammer dat je nog nooit een zonsopgang helemaal hebt gezien het is prachtig." zei hij serieus. Zijn gedachten dwaalden af en hij ging weer op het bed zitten.

'Ach, ja, het was haar of ik,' antwoordde Falco. Grace kon het zich nog niet helemaal voorstellen. 'Ik laat me niet vermoorden. Ik blijf mijn mensen beschermen.' Dat kon Grace zich wel inbeelden. Dat was ook haar hoofddoel. Zonder een groep was zij geen leider. 'Dat maakt dit nu zo moeilijk.' Falco zag haar natuurlijk nog steeds als 'iets', besefte Grace. Zelf zag ze hem ook nog als.. ja.. als Falco. Geen mens, geen vampier.. Iemand die overal tussenin hing, niet helemaal dit, maar ook niet dat. Het was verwarrend. Falco keek in haar richting. 'Misschien kunnen we dan vanavond gaan. We kunnen niet bij elkaar blijven, maar misschien kunnen we vannacht dat gaan doen, dan vergeten we elkaar niet. Ook al zou het beter zijn om te vergeten.' Grace knikte. 'Goed plan. Dan heb ik de hele dag om kleding uit te zoeken.' Je bent een meisje of je bent het niet, toch? Grace voelde zich een beetje misselijk. Nog anderhalve dag. Hij had gelijk, natuurlijk had hij dat. Haar pack zou haar vermoorden als ze dit zouden weten. Beiden zouden afgemaakt worden. Net zoals ze al zovelen vermoord hadden. Vergeten leek het beste, maar ook het pijnlijkste. Ze wist dat ze het nog maanden in haar hart zou voelen als hij weg was. Hoe moest ze, als ze elkaar ooit weer tegen kwamen, minachtend en hatelijk doen? Het werd te moeilijk. Gelukkig was toneelspelen iets wat ze door de jaren heen had kunnen oefenen. Falco's stem onderbrak haar gedachten. 'Jammer dat je nog nooit een zonsopgang helemaal gezien hebt. Het is prachtig.' Hij zag er helemaal niet uit, alsof hij op dat soort dingen lette. Falco bleef haar verbazen. Grace knikte afwezig. 'Maar de verschijning van de maan heeft toch ook een zekere magie,' meende ze. Hoe mooi de zon ook mocht zijn, dat behoorde tot haar vorige leven. De zonsopgang was alleen voor mensen en Lycans weggelegd, niet voor de kinderen van de Nacht.

'Maar de verschijning van de maan heeft toch ook een zekere magie,' zei Grace. Falco Zei "Ja dat heeft het, alleen voor sommige is het een vloek." Hij keek haar aan en zei "Nu heb ik een vraag voor jouw. Ik weet dat jullie sneller zijn dan mensen maar hoe gaan jullie snel naar de steden. Want eigenlijk duurt dat wel even." Hij dacht even na en voelde in zijn broekzak en haalde er tientallen briefjes van 50 uit. "Ik betaal, nu nog een smoes waarom jij weggaat en de gevangene meeneemt want ik neem aan dat jouw volk denkt dat je me hebt overmeesterd, wat bijna wasgebeurd." Hij keek naar Grace en knikte om te laten zien dat hij het echt meende. Deze broek kon hij aanhouden. Er zaten amper scheuren in, alleen hij had geen shirt of jas meer. Hij kon ook gewoon met een ontbloot torso gaan alleen dat valt wel op. Hij dacht even na en keek in de kast die daar hing misschien dat die man van een aantal jaar geleden iets had laten hangen. Hij vond een shirt met een leger embleem. Toen hij verder keek vond hij een best net Shirt en trok het aan. Dun maar beter dan zonder. Hij trok het aan en keek er naar. Dat zou wel voldoen, later zou hij verder kijken.

'Ja, alleen voor sommige is het een vloek.' Dat was wel waar, maar waren lycan's zelf niet gewoon een vloek? Grace haatte ze. Falco haalde geld uit zijn broekzak. 'Nu heb ik nog een vraag voor jou. Hoe gaan jullie zo snel naar de steden? Ik weet dat jullie sneller zijn dan normale mensen.. En nog een smoes om weg te gaan; ik betaal. Jij gaat weg en neemt me mee, want ik neem aan dat je volk denkt dat je me overmeesterd hebt, wat bijna was gebeurd.' Hij leek het echt te menen. Grace knikte. 'Ach, ik vertel ze wel dat ik op weerwolven ga jagen. Dat doe ik wel vaker alleen. Niemand wil ooit mee, het is nogal gevaarlijk. En ja, jij wordt vanzelfsprekend het lokaas.' Ze grijnsde even. De Deathdealer's hielden niet zo van een echte jacht. Wel van Lycan's doden, maar niet opjagen. Dat was nogal gevaarlijk. Falco trok een shirt aan van de man die hier gestorven was. Dat de motten het nog niet opgegeten hadden. Hoewel hij nog maar anderhalve dag bleef, hoopte ze nu opeens dat deze dag snel in een avond over zou gaan. Tijd was zo regelmatig.. soms wilde ze dat ze het kon versnellen of juist langzamer laten gaan. Jammer genoeg kon ze dat niet. Wie wel eigenlijk? Corvinus had er nog wel zou uitgezien, of hij zoiets groots kon verrichten.. maar verder ook niemand. 'En het is nog maar net ochtend,' mijmerde Grace. Daarna bedacht ze dat ze nu toch echt wel wat kleding uit wilde zoeken. Dit zag er niet echt netjes uit, en ze had het al vanaf gisteren aan. Dat mannen dat nu deden.. 'Ik ga me omkleden,' meldde ze, waarna ze opstond en wegliep. Daarna zou ze de Deathdealer's wel over het heugelijke nieuwtje vertellen; haar smoes.

'Ach, ik vertel ze wel dat ik op weerwolven ga jagen. Dat doe ik wel vaker alleen. Niemand wil ooit mee, het is nogal gevaarlijk. En ja, jij wordt vanzelfsprekend het lokaas.' Ze grijnsde even. Falco grijnsde ook. Het was wel een leuk idee en een manier om iets nieuws uit te proberen maar liever toch niet. 'Ik ga me omkleden,' meldde Grace. Falco knikte en ging weer naar de kast. Hij keek of ze weg was en toen hij dat merkte. Deed hij zijn broek uit en zogd snel een nieuwe. Mens of geen mens. Hij wou niet gezien worden door een vrouw in een onderbroek, niet degene die hij nu aanhad. Hij had er een paar dode vampiers en een paar dode weerwolven er stond op ´DOOD AAN DE VERVLOEKTEN´ Hij wist nu dat hij een andere onderbroek zou laten maken. Hij vond het best wel levenloos dus ging trok hij snel een nette broek aan. De broek stond hem wel. Hij had wat hij wou hebbem. Hij keek even in de ingebouwde spiegel en knikte goedkeurend. Hij wou er niet uitzien als een weerwolf. Hij maakte voor de grap een wolven geluid. Hij dacht er even aan in een restaurant, hij had misschien een zonnebril nodig of een hoed. Waarom wist hij niet maar dan viel hij naar zijn smaak minder op. Hij dacht even na en besloot er geen op te zetten. Hij keek uit naar de avond. Falco ging op de rand zitten van het raam en dacht na. Hij kon Grace misschien als ze het zou krijgen verdriet besparen door naarbeneden te springen. Hij zou niet doodgaan en hij zou kunnen wegrennen. Falco weigerde weg te gaan en ging weer op de stoel zitten.

(Charmante onderbroek.. nu kan ik even niet meer typen door een lachstuip ;P)
Grace doorzocht in gedachten haar kleding al. Zoveel had ze niet. Tja, als vampier ga je ook niet zomaar even shoppen of wat dan ook. De meeste winkels waren tegen die tijd al dicht. Een restaurant. Wat moest ze zich daarbij voorstellen? Grace probeerde een beeld te krijgen, maar in haar mensenleven was alles nog zo oud. Nu was het nieuwer. Hoe zou dat zijn? Grace dacht aan Falco's woorden. Een jurk was misschien wel leuk, maar in een jurk op wolven jagen is echt, echt, echt gewoon stom. Trouwens, had ze nog wel een jurk? Die dingen waren totaal niet praktisch. Grace zocht wat uit, hoewel de variatie tussen haar kleding heel klein was. Eigenlijk droeg ze alleen maar zwart. Of grijs. Basiskleding, niets opvallends. 's Nachts opvallend rondrennen is, net zoals een jurk dragen, bijzonder stom. Uiteindelijk had ze een zwarte tanktop te pakken; het was vast warm in dat gebouw. Een zwart vestje, een zwarte broek. Ze was al bleek, nu zouden die mensen misschien wel denken dat het door haar kleding kwam. Haar haar liet ze gewoon los, maar borstelde het nog even snel. Ze moest iedereen optrommelen en Falco opsluiten in zijn kamer. Misschien moest ze het maar even vertellen. Misschien vatte hij het verkeerd op als ze de deur zomaar dichtdeed. Met de kleren voor de avond al aan liep ze terug. 'Falco? Kan ik erin komen?' Misschien was hij bezig met het uitkammen van de kamer op zoek naar een ontsnappingsroute, of iets anders waar ze nooit aan gedacht zou hebben als Falco het niet voor elkaar gekregen had. Om eerlijk te zijn had ze nog nooit een statische mantel gehad.

'Falco? Kan ik erin komen?' vroeg Grace. Falco riep "Ja natuurlijk." Falco zat al een tijdje op de stoel te luisteren naar de zender die hij weer in een radio had gebouwd. Hij had een paar minuten terug een liedje mee zitten zingen. Falco zat nog steeds op zijn stoel, ondertussen had hij uit verveling een paar ontsnapping´s route´s bedacht. Hij zou het niet vertellen want hij wil haar niet verdrietig maken. Hoewel dat niet zou gebeuren. Ze zou eerder boos of verontwaardigd worden dacht hij. Falco wist via tv dat sommige vrouwen boos worden als ze gedumpt worden, hoe zou het zijn als je de Deaddealer leader dat zou aan doen hij zag een beeld voor zich, dat Grace iemand voerde aan de Lycans. Hij lachte even. Hij begon voordat hij wist of ze binnen was met een vraag. "Ik neem aan dat je geen vegetarier bent. Dat zou vreemd zijn voor iemand van jouw soort" Hij draaide zich om en keek naar Grace. Hij dacht even na. Hij keek naar haar kleren en ze zag er goed uit in en zei "Wow.." Hij keek naar haar en was verder stil.

'Ja, natuurlijk,' riep een nu eigenlijk wel vertrouwde stem. Bijna voelde Grace verbazing; hij was niet uit het raam gesprongen en weggerend. Ach, nou ja, als ze hem dan weer tegenkwam kon hij op iets pijnlijks rekenen. Ze stond nu niet als de liefste bekend. Ze had wel eerder iemand aan de Lycans gevoerd, al was dat niet omdat diegene haar hart had gebroken. Hij had geprobeerd haar macht te breken. Jammer dan. Niet gelukt. Ze deed de deur snel open toen ze Falco al met een vraag hoorde beginnen. '...dat je geen vegetariër bent. Dat zou vreemd zijn.' Grace wilde bijna in de lach schieten. 'Nee, ik ben niet van 'red de koeien,' wees maar niet bang.' Maakte dat wat uit voor een restaurant? Daar zou ze wel achterkomen, nam Grace aan. Toen hij zich omdraaide zag ze dat hij een andere broek aanhad. Ze begon zich af te vragen wat die man nog meer in dat kastje had laten liggen. Er scheen veel meer te liggen dan ze dacht. 'Staat je goed, die broek,' zei Grace. Daarna werd ze weer serieus. 'Ik ga je nu opsluiten, en aan de Deathdealer's vertellen dat er een wolvenjacht is vanavond. Tenminste, alleen voor mij, maar dat ze weten waar ik ben, mocht er iets misgaan. Lycan's zijn link.' Haar uitdrukking was serieus. Dit onderdeel van het plan zou geen probleem moeten vormen; ze ging wel vaker alleen weg. Kom op, je was leider of niet zeg. Ze knikte nog even naar hem, draaide zich om en deed de deur op slot. Daarna zorgde ze dat iedereen opgetrommeld werd voor een mededeling. Die was snel gedaan; de vampiers haalden hun schouders op, vroegen zich af of het leiderschap haar naar het hoofd begon te stijgen en hervatten hun werk. Als zij dood was kwam er wel een nieuwe leider.

'Staat je goed, die broek,' zei Grace. Daarna werd ze weer serieus. 'Ik ga je nu opsluiten, en aan de Deathdealer's vertellen dat er een wolvenjacht is vanavond. Tenminste, alleen voor mij, maar dat ze weten waar ik ben, mocht er iets misgaan. Lycan's zijn link.' Haar uitdrukking was serieus. Falco zei vrolijk "Doei, Grace zie je vanavond." Hij lachte bij de gedachte. Hij had een kleine Lycan dood geslagen. Dus een groep Lycans zonder wapens zou leuk worden maar hij zou wat kopen in de stad. Hij kende daar een mannentje. Nu zat hij met een probleem wat moest hij tot de avond doen. Zijn trainingen had hij gedaan. Hij ging verder rond neuzen in de kast. Een paar oude foto´s op eentje stond een man met zijn vrouw en kinderen. Hij vond het sneu voor die vrouw die waarschijnlijk tevergeefs had gewacht, maar ja de doden klagen niet. Verder lagen er oude kledingstukken in. Hij zou waarschijnlijk gaan slapen tot de avond. Hij bleef nog even wakker en ging alvast liggen in het bed. Hij keek naar de radio en zette een talkshow op en lachte soms bij een of ander vaag verhaal.

Grace had het gemeld bij haar groep. Direct bij het aas gaan kijken viel een beetje op. Vampieren waren niet blind. Daar was ze zelf een levend bewijs van. En nu? Er was zo weinig te doen.. Gisteren was een bewogen dag, vol spanning, en nu was zo saai dat je bijna wilde dat er iemand het territorium binnendrong. Achteraf is dat altijd een slechte keuze natuurlijk, maar goed. Grace liep terug naar haar kamer en plofte op het bed neer. Er moest toch iets te doen zijn? Slapen desnoods? In de kamer naast de hare was vaag gekraak te horen. Blijkbaar stond die oude zender weer aan. Dat dat ding niet compleet afgefikt was verbaasde haar eerlijk gezegd nogal. Zodra ze op haar bed lag, begonnen haar hersenen haar beelden voor te schotelen van de mensensteden 's nachts. Vol leven, beweging en licht. De eerste keer dat ze er serieus naar toe ging, niet om iemand te vermoorden of te zoeken. De eerste keer dat ze uit eten ging. De eerste keer.. voor zoveel dingen. Deze hele paar dagen hadden vol 'eerste keren' gezeten. Eerste liefdesverklaring, eerste gevecht met Falco, eerste keer dat het kasteel omsingeld was door zonlichtbommen.. de eerste keer dat ze aardig was geweest tegen iemand die eigenlijk half mens was. Het was bijna eng. Haar ogen gleden langzaam dicht, en nauwelijks merkte ze dat er tijd voorbij ging. Tot ze haar ogen weer opende, en zag dat ze hemel al weer rood kleurde. De avond naderde. Grace rekte zich uit, stond op en fatsoeneerde haar kleding even. Vergeten; eerste keer voor zonsondergang plannen maken het kasteel te verlaten. Grace haalde even een hand door haar haar en liep naar Falco's kamer. Nu gooide ze de deur gewoon open. Ze had geen zin om het te vragen.

Falco schrok zich dood toen Grace de deur open gooide. Hij keek haar aan en zei "Is dit het moment om te gaan of wil je me eerst dood laten schrikken." Hij had liggen slapen en nu was hij opgesprongen en stond automatisch in gevechtshouding. Hij stond weer normaal en keek naar Grace. Hij trok zijn kleding recht en keek weer vriendelijk. Hij liep naar haar toe en ging gelijk in zijn rol. Hij keek vals en zijn ogen spuugden haat. Hij had zijn riemen als touw gebruikt en om zijn handen gedaan "Zo een beetje goed. Ik hoop dat ze erin trappen en zoniet dan ga ik ze gewoon vervloeken." Hij lachte vriendelijk en keek vragend naar haar. Als ze van gedachten veranderd was en hem echt aan de Lycans zou voeren dan zou hij wegrennen. Falco zette een gemeen gezicht op ze moesten erin trappen zoniet dan waren ze beide dood en dat zouden ze niet willen. Falco zou zoals altijd geen drank nemen misschien als Grace zou nemen zou hij ook nemen voor de gezelligheid of voor de lol. Hij keek er naar uitl. Eerst een restaurant. Dan zou Falco even langsgaan bij een oude vriend om wat wapens op te halen en dan zouden ze gaan jagen op weerwolven. Voor Falco was dat een leuke avond. Hij zou haar later iets geven voor haar vrijgevigheid.

Falco stond direct op. Je bent getraind of je bent het niet, toch? 'Is dit het moment om te gaan of wil je me eerst dood laten schrikken,' vroeg hij. Grace glimlachte. 'Allebei.' Beiden raakten direct in hun rol. Grace keek nogal boos en geïrriteerd, Falco keek vals. De haat was eruit af te lezen. 'Zo goed? Ik hoop dat ze erin trappen en zo niet, dan ga ik ze vervloeken.' Zijn riemen waren gebruikt als boeien. Grace knikte. 'Ach, zoveel interesse zullen ze wel niet voor je hebben. Nu je toch ten dode opgeschreven bent.' Ze haalde haar schouders op, keek nog even naar haar uitdrukking om zich ervan te overtuigen dat die echt gemeen was en gooide de deur open. Een wacht die aan kwam lopen sprong achteruit. 'Jij,' gebood Grace, 'neem de gevangene even een stukje voor me mee, wil je.' De wacht pakte aarzelend de boeien vast en sleepte Falco mee. Grace zorgde dat ze een beetje omliepen, zodat iedereen het wist. Waarschijnlijk wist Falco de weg hier niet, dus hij zou het niet merken. Eenmaal bij de hoofdpoort knikte ze de wacht toe en vertelde hem dat hij weer kon gaan. De deur sloeg achter haar dicht. Geen enkele vampier toonde interesse in haar komen en gaan, als ze er maar was als er iets ernstigs gebeurde. Grace zorgde dat ze een eind uit het zicht van het kasteel waren voor ze naar Falco keek. 'Als je nu even niet denkt dat ik je aan ga vallen, maak ik je boeien even los.' Met Falco kon je nooit weten of hij opeens terug ging vechten terwijl je het zo niet bedoelde.

'Als je nu even niet denkt dat ik je aan ga vallen, maak ik je boeien even los.' zei Grace na een tijdje. Falco keek haar aan en zei "Als ik je had willen vermoorden had ik net zo goed jullie hele kasteel op kunnen blazen toen ik de kans had, ik doe niks dus maak me maar los" Falco keek even in haar ogen en zei "Niet dat ik ooit van plan was om jullie op te blazen, wel als ik dood zou gaan, maar verder nooit." Hij had geen zin om te wachten en wurmde de riem los. Hij stond op en rekte zich uit. Hij dacht even aan een vervoer middel en kreeg een idee. "Een kilometer hiervandaan zit ergens in de bossen een oude basis van de N.C.S met wat geluk is er nog een auto." Hij begon alvast richting de oude basis te lopen en keek om naar Grace en vroeg "Je hebt vastwel in een auto gezeten toch, of in een helikopter." Voor Falco was een helikopter een soort huis. Het meest van zijn leven had hij in een helikopter gezeten. Hij begon even een sneller tempo te nemen, misschien met wat geluk lagen er nog wat wapens in de basis dan kon hij ze aan haar geven, N.C.S. had een overvloed aan wapens. Ze hadden een eigen fabriek.

'Als ik je had willen vermoorden had ik de hele boel opgeblazen. Niet dat ik dat wilde doen, maar maak me maar los.' Grace rolde even met haar ogen toen hij geen geduld had en het zelf al deed. Grace stond tegelijk met hem op. En nu moesten ze hier nog weg zien te komen. 'Een kilometer hier vandaan is een oude N.C.S. basis, met wat geluk is er nog een auto.' Grace knikte vaag even. Nooit gezien, die basis. Hij was toch al verlaten. 'Je hebt vast wel eens in een auto of in een helikopter gezeten toch?' Grace liep snel met hem mee, hij was al begonnen te lopen. Ze dacht even diep na. 'Nou.. wel eens in een auto. Een van die hele oude dingen. Zonder Cruise control of airco. Een paar keer, toen ik naar school werd gebracht, maar het was een kostschool, dus dat was niet zo vaak. Ik heb nog nooit in een helikopter gezeten,' bekende ze. Falco vast wel, ze waren met zo'n ding aangekomen. 'Jij wel zeker?' Ook Grace versnelde haar pas toen Falco dat ook deed. Het koste haar totaal geen moeite hem bij te blijven, maar ze moest wel opletten wanneer hij sneller of langzamer ging lopen. Uiteindelijk, na veel te veel bomen en gras, doemde het ding voor haar op. De basis. Hij lag goed verscholen, niet opvallend, maar zeker vervallen. Grace keek even hoe het in elkaar zat. Goed genoeg om jaren te overleven, maar nu leek het op instorten te staan. Ach ja, dat had je met verwaarloosde gebouwen. Ze besloot Falco voor te laten gaan; als er vallen in zaten (waar ze de N.C.S. best voor aan zag) wist hij vast wel waar die zaten.

'Nou.. wel eens in een auto. Een van die hele oude dingen. Zonder Cruise control of airco. Een paar keer, toen ik naar school werd gebracht, maar het was een kostschool, dus dat was niet zo vaak. Ik heb nog nooit in een helikopter gezeten,' bekende Grace. 'Jij wel zeker?' Falco zei "Meer dan honderde keren, er zijn twee manieren om de N.C.S. hoofdgebouw te betreden en de eerste is geluk en de tweede is via de lucht. Het is ook een van de snelste vervoermiddelen en we hebben een goed overzicht." Falco liep kalm naar de basis die voor hun uit doemde en hij keek naar de deur. Hij sloeg tegen het midden en er kwam een deuk, hij trapte een paar keer en de deuk werd groter. Het was heel erg oud en versleten. Hij trapte toen vollop en de deur hing kapot uit de scharnieren. Voor hem was een auto, open dak, goede bekleding en een groot model. Hij stapte in en reed door de andere deur heen. "Stap maar in" De sleutels hadden erin gezeten. "Deze basis was nog voor mijn geboorte verlaten. Die deuren zijn zwak." Hij ging even zitten en deed de radio aan en lachte "Vincent of iemand die op hem lijkt was hier geweest" Er stond een speciale soort muziek op die Vincent waardeerde. Hij keek naar Grace en wenkte haar.

'Meer dan honderden keren. De enige twee manieren om de basis te bereiken is geluk of via de lucht.' Falco trapte de deur in. Een auto verscheen in beeld. Grace keek naar het ding. Oud. De basis was dan ook al voor zijn geboorte verlaten. Niet voor de hare, durfde ze te wedden. Zo oud zag dat ding er nu ook weer niet uit. Falco reed de auto door de andere deur heen. Charmant. De radio deed het ook nog, wat Grace verbaasde. Alle oude dingen deden het nu nog! En die nieuwe dingen maar kapot gaan. 'Vincent of iemand die op hem lijkt is hier geweest.' Falco lachte. De soort muziek zeker? Grace stapte in. 'Vincent? Die ken ik, als hij van de N.C.S. is en nogal jong.' Grace dacht even na. 'Hij is nog niet zo heel sterk, maar hij heeft zeker potentie. Ik had hem bijna gebeten.. maar ik heb hem laten gaan. Hij is het kasteel binnen gedrongen toen hij Daphne volgde. Ik heb hem verslagen in een gevecht; verbrijzelde neus is het ergste wat hij eraan overgehouden heeft. Daarna heb ik hem laten gaan. Geen idee waar hij nu is.' Grace haalde haar schouders op. Eigen schuld, wie loopt dan ook het Deathdealer's Castle zomaar binnen? Dan ben je gewoon stom. Of jong en roekeloos. Grace gokte op het tweede. Zo dom had hij er niet uit gezien. Falco reed weg. Het verbaasde haar telkens weer hoe weinig ze eigenlijk van hem wist, hoe kort ze hem kende.. maar het maakte haar niet uit. Trouwens, die muziek was best goed.

'Hij is nog niet zo heel sterk, maar hij heeft zeker potentie. Ik had hem bijna gebeten.. maar ik heb hem laten gaan. Hij is het kasteel binnen gedrongen toen hij Daphne volgde. Ik heb hem verslagen in een gevecht; verbrijzelde neus is het ergste wat hij eraan overgehouden heeft. Daarna heb ik hem laten gaan. Geen idee waar hij nu is.' Grace haalde haar schouders op. Falco keek haar aan en zei "Hij is een goede gozer. Maar wat wil je hij is een volbloed mens. Ik ben onsterfelijk door Corvinus en dan ook nog twintig jaar training. Jij bent de leider van de deaddealers en jij bent heel sterk." Falco trapte harder op het gas en reed hard richting een stad. Hij wist al een leuk stadje en zei "Als je je niet in kan houden, ik denk dat jij zelfbeheersing hebt maar als je echt bloed moet drinken...... dan gaan we wel weg. Als het echt niet gaat. Ik wil niet een dode op zo´n avond" Hij keek niet naar haar hij wou niet laten merken wat hij werkelijk vond. Als zij iemand zou bijten zou ze gesnapt worden en dan zou ze dood moeten. Dat had hij liever niet. Een stad verscheen aan de horizon en hij zei "Dat zijn geen UV lichten en wanneer ze het wel zijn zijn het hele zwakke daar is een vampier wel bestand tegen." tenminste dat zeiden Corvinus boeken over wat er met de soorten was.

'Hij is een goede gozer,' meende Falco. Grace knikte. Dat wilde ze best geloven. De auto leek zelfs nog een werkend gaspedaal te hebben, toen Falco vooruit scheurde. 'Als je je niet in kan houden, als je echt bloed moet drinken.. dan gaan we wel weg. Als het echt niet gaat, ik wil niet een dode op zo'n avond.' Terwijl hij dit zei focuste hij op de weg. Grace knikte, merkte dat hij dat niet zou zien en zei;'Dan geef ik wel een gil. Al heb ik gisteren al bloed gehad, hé, dus het zal wel meevallen. Als je maar beloofd dat je niet de hele avond gaat zitten kijken of ik de ober plotseling vastgrijp.' Een stadje verscheen in beeld. Grace staarde naar de contouren van de gebouwen, terwijl de nacht bijna inviel. Er was veel licht. Even slikte ze. Wat moest ze hiervan gaan verwachten? 'Dat zijn geen UV lichten, en wanneer ze het wel zijn zijn het zwakke. Daar is een vampier wel tegen bestand.' Grace besloot dat ze voor één keer Falco's woorden voor waar aan zou nemen. Als ze dood ging zou ze het vast wel merken. Grace voelde zich steeds zenuwachtiger naarmate het stadje dichterbij kwam. Op een gegeven moment vroeg ze zich af waarom ze mee was gegaan. Naar het hol van de prooi. Toch probeerde ze het niet te laten merken, niet toe te geven aan de drang het stuur uit zijn handen te trekken en om te keren. Dat was erg laf, en dat kon ze niet maken. Dus staarde Grace voor zich uit, haar blik fixerend op het stadje, hopend dat alles goed zou komen en alle doemscenario's verbannend uit haar gedachten. Het werd vast leuk.

'Dan geef ik wel een gil. Al heb ik gisteren al bloed gehad, hé, dus het zal wel meevallen. Als je maar beloofd dat je niet de hele avond gaat zitten kijken of ik de ober plotseling vastgrijp.'zei Grace. Falco lachte en knikte. Falco parkeerde eenmaal in de stad de auto en sprong eruit. "Kom maar Grace, het is niet ver hier vandaan." Hij stond klaar en ging verder praten "Er verdwijnen hier soms jongeren en dat valt op. Een dag of twee geleden verdween een tiener van veertien uit een mijndorpje." Hij keek naar Grace en wachtte af tot ze was uitgestapt. Hier niet zo verderop was een restaurant het was prijsig maar een van de beste hij had geen zin op naar henk´s patatschuur te gaan. Dan zou hij een modderfiguur slaan, nu gingen ze naar The fountain. Hij was er een keer eerder geweest toen Corvinus en hij zaken gingen doen met de eigenaar van een wapen fabriek. Falco keek even rond of niemand naar hun keek. Hij was opgelucht want als hij een bekend iemand tegen zou komen zou hij die of vermoorden of de tong uitrukken. Hij dacht even na en besloot dat hij zich geen zorgen moest maken.